ΖΩΗ ΠΕΘΑΜΕΝΟΥ...

Όσο περισσότερο μεγαλώνουμε, τόσο πιο πολύ απομακρυνόμαστε από τα όνειρα που κάποτε πλάθαμε για μια καλύτερη ζωή.

Καθώς περνούν τα χρόνια, μαθαίνουμε να συμβιβαζόμαστε κι έτσι, εκφυλίζονται τα όνειρα μας.

Λέμε, «θα βρω μια δουλειά» αλλά δεν βρίσκεις τη δουλειά που θέλεις, κι έτσι συμβιβάζεσαι με μια άλλη δουλειά που προς το παρόν τουλάχιστον, ή έτσι νομίζεις, θα σου δώσει μεν χρήματα αλλά όχι τα χρήματα που επιθυμείς, ούτε και θα είναι η δουλειά που έψαχνες.

Μετά περνούν τα χρόνια, παραμένεις σ΄ αυτή τη δουλειά, ανέχεσαι το όποιο αφεντικό σε διατάσει, γνωρίζεις ένα σύντροφο, κάνεις οικογένεια, συμβιβάζεσαι γιατί τώρα έχεις οικογένεια ...

Και έτσι περνούν 40 χρόνια και έχεις ξεχάσει τα όνειρά σου.

Πολλοί άνθρωποι ζουν τη ζωή τους μπροστά από την τηλεόραση και μετά ξυπνούν τη Δευτέρα το πρωί για να πάνε (αν έχουν) σε μια δουλειά που δεν τους γεμίζει στην καλύτερη των περιπτώσεων (για να μην πω τη μισούν), να πάνε τα παιδιά στο φροντιστήριο και να γυρίσουν σπίτι για να ξαναπέσουν σε κώμα μέχρι την Παρασκευή.

Γιατί την Παρασκευή θα πάρουν τη «δόση» τους από μια πλασματική ξεκούραση όπως ο σκύλος που του σφυρίζεις και του δίνεις ένα μπισκότο.

Και ποια είναι η «δόση» τους;

Θα ξαμοληθούν στις φτηνοταβέρνες με το φτηνό κρασί, στα βιντεάδικα για να προλάβουν αν δουν πρώτοι ταινίες που δεν είχαν τα χρήματα να δουν στο σινεμά και ίσως, να πάνε να πιουν ένα νοθευμένο ποτό σε κάποιο μπαρ της συνοικίας τους ή οι πιο "μουράτοι"  σε κάποιο της παραλιακής.

Κάποιοι άλλοι σπιτόγατοι θα ξαπλώσουν με το στόμα ανοιχτό στην τηλεόραση για την μπάλα των διεφθαρμένων ομάδων, ή θα νοικιάσουν 6-7 βίντεο και θα τα παρακολουθούν όλο το Σαββατοκύριακο, ώστε να μη σκέφτονται.

Να μη σκέφτονται τη ζωή της «ήρεμης απόγνωσης» μέχρι τη Δευτέρα το πρωί.

Κι αυτή λέγεται ζωή για πολλά εκατομμύρια ανθρώπων...

ΝΕΟ-ΕΛΛΗΝΟΓΕΡΜΑΝΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ...

Φωνάζουν οι (κυβερνώντες τώρα πια) Συριζαίοι κατά του Σόιμπλε και της Γερμανίας για να τους ακούνε όλοι όσοι λατρεύουν να μισούν τους Γερμανούς.

Αναπτερώνεται το ηθικό των Ελλήνων που δεν αποκλείεται να βγάλουν και τις σημαίες στα μπαλκόνια, τις ίδιες που έχουν καταχωνιάσει εδώ και χρόνια. Ειδικά την εποχή με το μεγάλο φαγοπότι, όπου όλη η Ελλάδα έτρωγε με χρυσά κουτάλια τις επιδοτήσεις και τα ροκάνιζε τα δάνεια από το εξωτερικό φεσώνοντας τις μελλοντικές γενιές.

Ομοίως, και ο Σόιμπλε με την παρέα του φωνάζουν και βρίζουν γιατί έχουν κι αυτοί ένα κοινό να θρέψουν. Πώς θα ικανοποιήσουν τους Γερμανούς ψηφοφόρους τους οι οποίοι σε ποσοστό πάνω από 70% λέει «αι σιχτίρ επιτέλους με τους Έλληνες. Να μην τους ξαναδώσουμε ούτε ευρώ να πάνε στα κομμάτια».

Αλλά πρέπει να δούμε πιο ψύχραιμα όλο αυτό το ψυχροπολεμικό κλίμα που έχει δημιουργήσει η κυβέρνηση. Απειλεί τη χώρα ή να τους πούμε μπράβο;

Τώρα είναι πολύ αργά για αποζημιώσεις όταν δεν παραδεχόμαστε τα λάθη μας και πως μπήκαμε σε αυτήν την περιπέτεια.

1. Ο Παπάγος, ο Γ. Παπανδρέου, ο Κ.Καραμανλής, ο Αβέρωφ,γιατί δεν τα ζήτησαν τότε που οι πληγές ήταν ακόμα ανοιχτές;

2. Για όσους γνωρίζουν, οι Άγγλοι κάνουν πάρτι με αυτήν την κατάσταση. Χωρίς να παράγουν πολιτική, βρήκαν τρόπο να αποδυναμώσουν την ΕΕ για να επιβιώσουν. Και όχι μόνο αυτοί...

3. Κανένας δεν σκέπτεται ότι κάθε χρόνο πολλά εκατομμύρια Γερμανών επισκέπτονται την Ελλάδα. Τι θα γίνει αν αυτοί στραφούν αλλού; Τι θα γίνει αν χρεοκοπήσουν κι άλλες επιχειρήσεις σε τουριστικά μέρη και βρεθούν στον δρόμο ακόμα κάποιες χιλιάδες ιδιωτικοί υπάλληλοι που πληρώνουν φόρους και εισφορές;

4. Οι νέες γενιές των Γερμανών είναι ανάγκη να μισησουν τους Έλληνες; Αυτό γίνεται σήμερα. Οι καθόλου διπλωματικές ανακοινώσεις της κυβέρνησης προσβάλλουν ανοιχτά όλους τους Γερμανούς και όχι μόνο τους πολιτικούς τους.

5. Κατηγορούμε τους Γερμανούς για τα σκάνδαλα ιδιωτικών εταιρειών. Αυτοί έστειλαν κάποιους στην φυλακή. Εμείς ακόμη κανέναν;

6. Τι θα γίνει με τις εκατοντάδες χιλιάδες Ελλήνων που ζουν στην Γερμανία; Μήπως οι αδέξιες κινήσεις τους δημιουργήσουν πρόβλημα;

7. Για δανεικά βγήκαμε και ψευτομαγκιά πουλάμε. Δε μπορεί να πηγαίνεις και να ζητάς δανεικά από αυτούς που τους βρίζεις ασύστολα. Θα το ανεχθούν μια, δύο αλλά κάποια στιγμή θα μας στείλουν στον αγύριστο. Οι Γερμανοί μπορεί να κερδίζουν από τα δάνεια που μας δίνουν, όμως εμείς κερδίζουμε πολλαπλά.

Δεν μπορεί λοιπόν η κυβέρνηση να ζητά διαπραγματεύσεις, παράταση, νέα δάνεια και οικονομική στήριξη από τους Ευρωπαίους, και βεβαίως από τους Γερμανούς, και ταυτόχρονα να παίζει το παιχνίδι του τσαμπουκά της γειτονιάς.Ας συμβάλλει πρώτα και οι ίδιοι στο να φτιαχτεί ένα κράτος που δεν θα έχει ανάγκη τον κάθε Γερμανό και μετά όταν θα είμαστε ανεξάρτητοι οικονομικά, ας φωνάζουν όσο θέλουν.

Την ίδια ώρα μάλιστα που ίσα - ίσα πληρώνονται συντάξεις και μσθοί ανακοινώνουμε 40 χιλιάδες προσλήψεις ακόμη στο Δημόσιο και την επαναλειτουργία της ΕΡΤ με τους πρώην της υπαλλήλους. Δηλαδη δυο πραγματα που έχουν βασικη ευθυνη για την κριση.

Και όποιοι ζούνε στην Αθήνα ξαναβλέπουνε την παλαιότερη γνώριμη κατάσταση της παρακμής και υποβάθμισης του ιστορικού κέντρου, με χιλιάδες σιχαμένους μαυριδερούς μουσουλμάνους να περιφέρονται αδέσποτοι και νομικά ανεξέλεγκτοι...

ΝΤΑΧΑΟΥ...

Εφημερία Παρασκευής κάνει εισαγωγή στη καρδιολογική κλινική του ΠΑΓΝΗ, ηλικιωμένος Γερμανός τουρίστας.
 

Όπως συνηθίζεται στο κάτω μέρος του κρεβατιού, πάνω στο διάγραμμα γράφεται τ' όνομα του.

Την επομένη μέρα ο Γερμανός παίρνει εξιτήριο και στη θέση του στο ίδιο κρεβάτι έρχεται γέρος Kρητικός ορεσείβιος. Μα έλα που οι νοσοκόμες ξεχνούν να αλλάξουν το όνομα στο κάτω μέρος του κρεβατιού και έτσι παραμένει το όνομα του Γερμανού...

Τη Δευτέρα το πρωί περνάει ο ειδικευόμενος ιατρός, που βλέπει το ξενόγλωσσο όνομα και προσπαθεί να πάρει το ιστορικό του, μιλώντας μαζί του Αγγλικά...

Ο γέρος παρακολουθεί έκπληκτος αλλά δε μιλάει, αφού δεν καταλαβαίνει λέξη...

Σε λίγο μπαίνει στο θάλαμο ο Επιμελητής και βλέποντας ότι δε μπορεί να συνεννοηθεί ο ειδικευόμενος με το γέρο ασθενή στα Αγγλικά, νομίζοντας τον Γερμανό σύμφωνα με το διάγραμμα του,  αρχίζει να ρωτά το γέρο στα Γερμανικά...

Ο δυστυχής γέρος πάλι δεν καταλαβαίνει τι του λέει ο γιατρός.

Μια στιγμή ανήσυχος και με γουρλωμένα μάτια στρέφεται στο διπλανό του και ρωτά:

- Ήντανε ωρέ επαε που με φέρανε, μωρέ σύντεκνε...Το Νταχάου;;;

ΓΥΝΑΙΚΑ...

Γυναίκα, μάνα κι αδελφή, συντρόφισσα και κόρη,

σαν ήλιος που φωτοδοτεί ζωή τη γή, τη θάλασσα, τα όρη!

Γυναίκα, ρόδο τσ΄ άνοιξης, στολίδι για τη φύση,

χωρίς την παρουσία σου, ο άντρας πως θα ζήσει;