ΣΤΡΑΓΓΑΛΙΣΜΟΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΩΝ...

Χριστουγενιάτικο μεσημεριανό τραπέζι στον κήπο με τη ζέστη να μην αντέχεται.

Σε αντίθεση με την παγωμάρα στις κουβέντες των ανθρώπων, όπου το κύριο αντικείμενο της συζήτησης ήταν η οικονομική κρίση. Έκδηλη η κατήφεια και η απαισιοδοξία για το μέλλον. Πρόσωπα σκυθρωπά, φοβισμένα, με την αγωνία έντονα ζωγραφισμένη. Δάνεια, εισφορές, πιστωτικές κάρτες, ενοίκια, λογαριασμοί, εφορία, τέλη κυκλοφορίας κλπ.

Είναι άδικο, χυδαίο και ανήθικο να καταδικάζεται μια ολόκληρη κοινωνία σε εξαθλίωση για να σωθούν πέντε τράπεζες και να πλουτίζουν οι διαχειριστές τους. Οι τράπεζες σώζονται και οι πολίτες πεθαίνουν . Η εμμονή του κράτους στα γνωστά μέτρα δεν ωφέλησε σε τίποτε . Δεν πολλαπλασιάτηκε το χρήμα των τραπεζών ώστε το κράτος να εισπράξει. Το κράτος δεν προσπάθησε καμμία μέριμνα για του πολίτες τους εξαπάτησε και τους οδήγησε ή τους οδηγεί στην εξαθλίωση.

Το κράτος μαζεύει λεφτά από φόρους για να πληρώνει τους δανειστές της χώρας, η κοινωνία πορεύεται καταναλώνοντας αγαθά που στην πλειοψηφία τους είναι εισαγώμενα,το ισοζύγιο τραχουσών συναλλαγών παρά την οξύτατη ύφεση βρίσκεται στο 10% του ΑΕΠ, οι τράπεζες δεν δανείζουν αφού δεν έχουν ρευστότητα και μιας και δεν μπορούμε να τυπώσουμε χρήμα, περνάμε σε κατάσταση απενταρίας...

Άνθρωποι περικόπτουν ότι μπορούν. Κάτι που στο παρελθόν αποτελούσε εξαίρεση και δείγμα αυτοσυγκράτησης έχει γίνει συνηθισμενη πραγματικότητα. Θέλουν δεν θέλουν τώρα έτσι κάνουν.

Δε με απασχολεί ο εξορθολογισμός των δημοσίων οικονοικών που θα γινόταν καλύτερα και με άλλους τρόπους, με απασχολεί ο εξανθρωπισμός της πολιτείας.

Αλήθεια έχει σκεφτεί κανένας στα σοβαρά τι θα απογίνουν οι άνθρωποι, όχι αυτοί που βολεύτηκαν και χάνουν ένα μέρος μόνο του εισοδήματος τους μα οι υπόλοιποι, οι περισσότεροι εκ των οποίων έχουν μικρές επιχειρήσεις ή γραφεία και θα χάσουν ότι κατάφεραν να φτιάξουν;

Ξέρετε με τι θα βρεθούν αντιμέτωποι από εδώ και στο εξής;

- Θα μείνουν χωρίς εισόδημα να καταναλώσουν και αυτό θα επιτείνει περαιτέρω την ύφεση της οικονομίας με αποτέλεσμα να μείνουν στο περιθώριο και εκτός οικονομικής δραστηριότητας κλάδοι ολόκληροι.

- Θα είναι πρακτικά αδύνατον να ανταποκριθούν στις παρελθούσες, τρέχουσες, αλλά και τις μελλοντικές υποχρεώσεις τους.

- Θα τους κυνηγάνε οι τράπεζες, απειλώντας με κατασχέσεις των όποιων περιουσιακών στοιχείων τους έμειναν.

- Θα τους κυνηγάει το Δημόσιο για ληξιπρόθεσμα χρέη.

- Θα τους κυνηγάνε τα ασφαλιστικά ταμεία για "βεβαιωμένες εισφορές".

- Θα καταχωρηθούν στον Τειρεσία» οπότε στο μέλλον η προσφυγή σε δανεισμό θα είναι αδύνατη.

- Θα μείνουν ανασφάλιστοι, οπότε θα οξυνθεί το πρόβλημα των ταμείων.

- Θα βρεθούν όλοι αντιμέτωποι με την ποινική δικαιοσύνη καθότι οι ασφαλιστικές εισφορές, οι ακάλυπτες επιταγές και τα ληξιπρόθεσμα χρέη είναι και ποινικά αδικήματα.

- Θα αδυνατούν να κάνουν οποιαδήποτε επαγγελματική δραστηριότητα διότι δεν θα έχουν ασφαλιστική και φορολογική ενημερότητα, άρα δεν θα μπορούν να θεωρούν βιβλία.

Προβλήματα ανάλογα υπάρχουν σε πολλές κοινωνικές ομάδες, με κοινό στοιχείο την έλλειψη του χρήματος, κάτι που στραγγαλίζει κάθε δημιουργική δράση.και στο παρόν και στο μέλλον...

Αν δεν το έχουν ήδη συνειδητοποιήσει, δημιουργούνε μια γενιά νεόπτωχων, που δεν έχει συνηθίσει ούτε περίμενε τέτοια κατρακύλα και δεν θα μπορεί να ανταποκριθεί ούτε στα στοιχειώδη.

Πόσο ρεαλιστική είναι η ελπίδα; ακόμη να μην καταρρεύσει η κοινωνία, ακόμη και η οικογένεια (εάν υπάρχει) και προσαρμογή είτε με φυγή στην επαρχία και τις αγροτικές δουλειές για επιβίωση (εάν υπάρχει σαν εναλλακτική λύση) είτε με μεταναστευση (που όμως δεν συνίσταται ούτε αποτελεί λύση, τα ίδια κι αλλού)...