ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΜΟΥ ΒΗΜΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ. ΟΤΙ ΜΕ ΑΦΟΡΑ / ΣΥΓΚΙΝΕΙ /ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΖΕΙ / ΑΡΕΣΕΙ / ΠΕΙΡΑΖΕΙ. ΧΩΡΙΣ ΦΟΒΟ
Πέμπτη 28 Ιανουαρίου 2010
ΚΑΤΑ ΠΟΥ ΠΑΜΕ;
Η χώρα μας έφτασε να χρωστάει 300 δισ. ευρώ. Το βασικό μας πρόβλημα είναι πως χρέος της τάξης του 120% του ΑΕΠ δεν είναι εξυπηρετούμενο από ένα κράτος και εμείς είμαστε στα όρια.
Τα δανειστήκαμε από χώρες που φρόντισαν εδώ και πολλά χρόνια να κάνουν την οικονομία τους παραγωγική.
Τα δικά μας δανεικά όμως πήγαν αλλού. Στους κρατικοδίαιτους "επιχειρηματίες" της διαπλοκής, σε παροχές, σε μισθούς και στη δημιουργία νέων δημόσιων φορέων και οργανισμών με πλήθος υπαλλήλων που δεν προσφέρουν τίποτα σε κανέναν και πουθενά. Δηλαδή αντί να διατεθούν για την παραγωγή τα έφαγαν οι καρχαρίες, τα λαμόγια, οι συντεχνίες και το Δημόσιο...
Ζωντανό παράδειγμα: πολλοί αγρότες έπαψαν να παράγουν για τις ανάγκες μας και έτσι τρώμε πατάτες και σκόρδα εισαγωγής. Παράγουν για τις επιδοτήσεις. Πληρώνονται περισσότερα απ' όσα παράγουν διότι δηλώνουν πλασματική παραγωγή. Αλλά δεν τους φτάνουν. Εκβιάζουν με παράνομες καταλήψεις των δρόμων και, αντί να υποστούν δίωξη για την παρανομία, εισπράττουν και καπέλο στην επιδότηση (500 εκατ. ευρώ πέρυσι) από το κράτος που με τη σειρά του παρανομεί απέναντι στην Ε.Ε. και πληρώνει γι' αυτό επιπλέον πρόστιμο.
Το έργο παίχτηκε νωρίτερα από τη συντεχνία των λιμενεργατών. Επονται οι λοιπές συντεχνίες του δημοσίου, όπως απειλούν ήδη οι τελωνειακοί και οι εφοριακοί. Να είμαστε πάλι θεατές σε άλλη μια φιέστα στους δρόμους, αυτή τη φορά με τους πιο καλοπληρωμένους δημόσιους υπαλλήλους ν' αγριεύουν εις βάρος μας και μόνο στη ιδέα οτι θα κοπεί κάτι από τα προνομιούχα ειδικά επιδόματα τους λόγω της οικονομικής κρίσης.
Από την άλλη μεριά οι δήθεν "προοδευτικοί" αριστερίζοντες πολιτικάντηδες αντιμετωπίζουν τις όποιες παραγωγικές μονάδες μας ως εχθρούς: «Να πληρώσει το μεγάλο κεφάλαιο». Κι αυτές είτε κλείνουν, είτε μετακομίζουν σε άλλες χώρες, είτε μετατρέπονται σε κρατικοδίαιτες.
Στο τέλος, οι προοδευτικοί πολιτικάντηδες τα βάζουν με τους δανειστές, ότι φταίνε εκείνοι για τον αργό θάνατο που περιμένει όλους μας.
Από το καλώς ήρθε το δολάριο, περάσαμε στο μάρκο και τώρα αναμένουμε το γουάν...
Ως γνωστόν, εμείς οι Έλληνες και τα καμώματα μας (όσων μπορούν τουλάχιστον), δεν φταίμε ποτέ για τίποτα...
Η απλή λογική τι λέει; Κατά που πάμε;
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου