ΚΡΙΣΗ ΘΕΣΜΩΝ ΚΙ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ...

Βαθιά κρίση της αξιοπιστίας των θεσμών δείχνει δημοσκόπηση της Public Issue που δημοσιεύει η κυριακάτικη Καθημερινή.

Πολιτική, κόμματα και τηλεόραση κρατική και ιδιωτική, αλλά και ολόκληρη η κρατική διοικητική μηχανή στο σύνολό της, απαξιώνονται από τους Έλληνες πολίτες.

Στην τελευταία θέση του δείκτη εμπιστοσύνης, βρίσκονται τα πολιτικά κόμματα (48η θέση) και ακολουθούν οι κυβερνήσεις, το χρηματιστήριο, οι βιομηχανίες τροφίμων, τα υπουργεία, οι ασφαλιστικές εταιρείες, οι τράπεζες, οι διαφημιστικές κ.λπ.

Αντίθετα την πρώτη θέση κατέχει η Πυροσβεστική και ακολουθούν η Εθνική Μετεωρολογική Υπηρεσία, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο Συνήγορος του Πολίτη, η Ακαδημία Αθηνών, η Στατιστική Υπηρεσία, ο Στρατός, το Ευρωκοινοβούλιο, οι εταιρείες πληροφορικής και τα πανεπιστήμια (10η θέση)...

Πάντοτε, κυρίως όμως σε περιόδους αμφιβολίας, ανασφάλειας και κρίσης, ένα θεμελιακό ζήτημα για κάθε κοινωνική συγκρότηση έρχεται στην επιφάνεια. Το ζήτημα της εμπιστοσύνης.

Η εμπιστοσύνη βρίσκεται στον πυρήνα του προβλήματος της μη λειτουργίας των θεσμών στη σημερινή Ελλάδα, της μη ανταπόκρισής τους στις πραγματικές ανάγκες και πάντως προσδοκίες των ανθρώπων. Αυτό σημαίνει ότι, όταν κάποιος καταπιάνεται με τα πράγματα (δεν απέχει, δεν είναι απών, κινείται, συμμετέχει) ο κόσμος δείχνει μια προδιάθεση και βαθύτερη επιθυμία λόγω ανάγκης να τον εμπιστευτεί.

Η κρίση της εμπιστοσύνης είναι εντέλει πάντοτε κρίση της πολιτικής.
Τα σκάνδαλα περνούν ατιμώρητα, η Δικαιοσύνη δεν στέκεται στο ύψος της, τα Πανεπιστήμια παράγουν χαρτιά αντί πτυχίων, η Αστυνομία είναι μέρος του προβλήματος της αταξίας κια ανσφάλειας, οι πολιτικοί εθίστηκαν σε κοκορομαχίες αντί της λύσης προβλημάτων.

Υπάρχουν πολλοί λόγοι για να χάσουν οι Ελληνες την εμπιστοσύνη τους στους θεσμούς.

Η πολιτική και οι εκφραστές της ορίζουν το συνολικό δημόσιο ήθος που επιτρέπει ή δεν επιτρέπει στην εμπιστοσύνη να ευδοκιμήσει. Εκεί που η πολιτική παραμένει ζωντανή, εκεί που βρίσκεται σε εγρήγορση, εκεί που αναζητεί και προτάσσει λύσεις, εκεί η εμπιστοσύνη χτίζεται καθώς η δράση βρίσκεται σε εξέλιξη, καθώς η πολιτική γίνεται πράξη, συνδεόμενη με τους ανθρώπους και τη ζωή τους.

Ομως, όσοι λόγοι υπάρχουν για την απώλεια εμπιστοσύνης, άλλοι τόσοι υπάρχουν για την ανάκτησή της.

Υπάρχουν πολλοί αστυνομικοί, δικαστές, πανεπιστημιακοί, πολιτικοί κ.ά. που αθόρυβα κάνουν τη δουλειά τους και τιμούν τους θεσμούς που υπηρετούν. Ολους αυτούς που δεν κάνουν μεγάλο θόρυβο στην άσκηση του καθήκοντος τους, πρέπει να τους ανακαλύψουμε και να τους δώσουμε τις θέσεις ευθύνης.

Δεν χρειάζεται να τα ισοπεδώσουμε όλα, απλώς οφείλουμε να κάνουμε καλύτερες επιλογές...