ΕΝΑΣ ΒΛΑΚΑΣ ΚΑΙ ΜΙΣΟΣ (Η ΤΑΙΝΙΑ)...

Ελληνική κωμωδία του Γιάννη Δαλιανίδη από το 1959, βασισμένη σε έργο του Δημήτρη Ψαθά.

"Εδώ λογικός και να είσαι όταν ερωτευτείς τρελαίνεσαι...σκεφτείτε ο βλάκας!" η ατάκα του Χρήστου Ευθυμίου, που δίνει ρεσιτάλ στην ταινία.




Και σε πλήρη οθόνη:

http://video.google.com/googleplayer.swf?docid=1625643788681392794&hl=el&fs=true

TROXAIA ATYXHMATA ΚΙ ΕΞΟΔΟΣ: ΖΩΝΗ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ KI OXI MONO...

Μια ακόμη έξοδος από την Αθήνα κυρίως (οι άλλες πόλεις δεν μετράνε φαίνεται, αφού ποτέ δεν αναφέρονται από τα ΜΜΕ) που σίγουρα θα ακολουθηθεί από τις γνωστές επετειακές προσθαφαιρέσεις: Τόσοι φύγανε, τόσοι γυρίσανε σώοι, μείον τους φετινούς νεκρούς - τραυματίες - ανάπηρους, τόσο τοις εκατό σε σχέση με πέρισυ...

Πριν μου τα πρήξουν πάλι με τους υποκριτικά δακρύβρεχτους "μολώχ της ασφάλτου" και πριν φύγετε κι εσείς, καλό σας ταξίδι μετά επιστροφής, έχοντας υπόψιν τα παρακάτω βίντεο:

The most beautiful seatbelt advocacy commercial ever...

Το πιο όμορφο διαφημιστικό για την αναγκαιότητα της ζώνης ασφαλείας...

Κι αν χρειάζεστε ένα γερό σοκ με όσα μπορεί να συμβούν στον δρόμο και δεν οφείλονται σε καμιά "κακιά στιγμή" μα σε ανθρώπινη υπαιτιότητα και μόνο, δείτε ένα ρεαλιστικό δικό μου παλαιότερο βίντεο από την εβδομάδα πρόληψης τροχαίων ατυχημάτων στα Χανιά:

...Ελπίζοντας να σωθούν μερικές ζωές φέτος!

ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ ΕΛΠΙΔΑ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΗ...

Η ιερή μυσταγωγία της Ανάστασης σε μας τους Χριστιανούς δεν παύει να προξενεί βαθύτατη συγκίνηση.

Και τούτο διότι κατάφερε να μείνει αναλοίωτο στο διηνεκές το φαινόμενο της Ανάστασης, παρά τον πόλεμο που έγινε απ' όσους σκόπευαν στην άρνηση της υπόστασής της.

Όσοι ασχολούνται με την ύπαρξη του ανθρώπου, την αγωνία που τον διακατέχει για τον θάνατο, για το αν η ζωή έχει νόημα και κατά πόσον μπορεί να εκπληρώσει τους πόθους του με τα πάθη του και τις οδύνες του, είναι ελάχιστοι και λιγοστεύουν δραματικά.

Αυτά τα πράγματα στα όρια του ανεξήγητου, αγγίζουν μόνο αυτούς τους λίγους που έμειναν και που δεν μπόρεσαν να μας τα διδάξουν, ώστε οι έννοιες να γίνουν κατανοητές.

Ο άνθρωπος αντιμετωπίζει με αγωνία την στιγμή του θανάτου και αυτή η αγωνία τον σπρώχνει στο να προσεύχεται...

Η μορφή του θεανθρώπου είναι σωτηριακή για τον άνθρωπο. Που θέλει κι αναζητά τη σωτηρία του και τη λύτρωσή του από μια δύναμη πάνω απ' αυτόν, που την καταλαβαίνει μεν, την εννοεί, αλλά δεν μπορεί να την φτάσει, γιατί είναι περιορισμένος στις επιθυμίες του και στη μικρότητά του. Είναι ένα ξεπεσμένο ον κατ' εικόνα και ομοίωσιν, που κάποτε (σε ώρα ανάγκης) θυμάται και τους ουρανούς, γιατί έχει θεία προέλευση.

Η Ανάσταση του Χριστού είναι μια κοσμοϊστορική αντίληψη. Οι εμφανίσεις του δεν ήταν φευγαλέες, διάφανες. Είχε σάρκα και νεύρα, μιλούσε με τους μαθητές του, ήταν σώμα που χρειαζόταν φαγητό. Δεν άφησε να κυριαρχήσει η δυσπιστία στους μαθητές του, για να μην υποστούν αποκρυφιστικές επιδράσεις για το φαινόμενο της Ανάστασης.

"Ιδετε τας χείρας μου και τους πόδας μου, ότι αυτός εγώ ειμί" και φέρτε κάτι να φάγω, να πειστείτε, ότι δεν είμαι πνεύμα. Και συνέχισε τη διδασκαλία του κεκλεισμένων των θυρών "δια τον φόβον των Ιουδαίων" παρισταμένου και του άπιστου Θωμά μετά την τοποθέτηση του δακτύλου του επάνω στον τύπο των ήλων, στέλνοντας το μήνυμα στους ανθρώπους του μέλλοντος λέγοντας του ότι: "Εώρακάς με πεπίστευκας, μακάριοι οι μη ειδόντες και πιστεύσαντες"...

Παραβολικά η Ανάσταση συμπίπτει με την ανάσταση της φύσεως, που συνεχίζει να υπάρχει. Απεικονίζει την νίκη της ζωής στον αγώνα εναντίον του θανάτου.



Είναι η συγκλονιστική στιγμή της αναγέννησης αυτές οι ημέρες, γεμάτες από καμπάνες, ψαλμωδίες, θυμιάματα και μυρωδιές απ' την ανθισμένη φύση.

Είναι η ελπίδα των προσδοκιών μας για ένα καλύτερο μέλλον με ψιθύρους αγάπης και χαμόγελα χαράς. Είναι η μέρα όπου το σκοτάδι του Αδη ανεβαίνει στη γη και γίνεται χαρμόσυνο φως.

Σας εύχομαι το μήνυμα της Ανάστασης να ζεστάνει τις καρδιές και τις ψυχές σας και να σας δώσει τη δύναμη, την έμπνευση και τη σοφία να πραγματοποιήσετε κάθε αγαθή σας επιδίωξη και ευχή.

ΜΕΓΑΛΟΒΔΟΜΑΔΙΑΤΙΚΕΣ ΜΥΡΩΔΙΕΣ ΚΑΙ ΗΧΟΙ...

Η μυρωδιά του φρεσκοσβησμένου ασβέστη που αρχή της μεγαλοβδομάδας, Δευτέρα πρωί η μάνα ασβέστωνε μέσα έξω το παλιό μας σπίτι, αφού μάζευε τα πράγματα σε μπόγους και ντάνες έξω στην απλόχωρη αυλή. Μυρωδιά που μεταφερόταν μέσα, έντονη το πρώτο βράδυ αναδυόμενη από τους νωπούς ακόμη τοίχους.

Δυο μέρες κρατούσε το άσπρισμα, αρχίζοντας απέξω και τελειώνοντας μετά από τα τέσσερα μεγάλα δωμάτια πάντα στην κουζίνα, Τρίτη βράδυ πια που η μάνα ξεσκόνιζε τα κάδρα πριν τα κρεμάσει ξανά στους στεγνούς άσπρους τοίχους, κοιτώντας για μια στιγμή την διήμερη δουλειά της ικανοποιημένη...

Για λίγο μόνο, γιατί έπρεπε να ετοιμάσει το μυρωδάτο μείγμα αποβραδίς ν' αναπιάσει, γιατί θα ξημέρωνε Τετάρτη, η μέρα που παραδοσιακά ζύμωνε τις λαμπριάτικες κουλούρες. Πολλές τέτοιες, να χορτάσει η οικογένεια και κάποιοι συγγενείς που μην ξέροντας να ζυμώνουν, αρκούνταν σ' εκείνο το εγκάρδιο "γειά στα χέρια σου" όταν έπαιρναν από το σπίτι την καλά φυλαγμένη δική τους...

Καλά φυλαγμένες ήταν και οι υπόλοιπες, μέχρι το βράδυ της Ανάστασης που θα κόβονταν και θα τρώγονταν. Εκτός από μια, πρόχειρη μικρή κουλούρα, που θυσιάζονταν για τα παιδιά φρεσκοψημένη, για "να μην λιγοψιχούνε Τετάρτη - Πέμπτη (Παρασκευή απαγορευόταν αυστηρά κάθε κατανάλωση πασχαλινού)". Οι μυρωδιές του κόλιαντρου και της χιώτικης μαστίχας όμως απλωνόταν σε όλα τα δωμάτια από κείνο το ψηλό τραπέζι που αναπαυόταν οι σπιτικές κουλούρες, προκαλώντας μικρούς πειρασμούς και προσμονή μέχρι να έρθει η ώρα τους.

Στις οποίες σύντομα προσθέτονταν κι εκείνη των κουλουρακιών σπιτικά ζυμωμένα κι αυτά, καθώς και των μετρημένων κόκκινων αυγών που ολοκλήρωναν τις ζυμωτές ετοιμασίες της Λαμπρής, μαζί με τα μπόλικα καλλιτσουνάκια που ετοίμαζε το μεσημέρι του Σαββάτου και καταναλώνονταν παρευθύς φρέσκα, την Δευτέρα του Πάσχα ελάχιστα την έφταναν.

Ακολουθούσε η προμήθεια κρέατος και φρέσκων σαλατικών, είτε χάρισμα από το χωριό ως ανταπόδωση για την κουλούρα, είτε από το παζάρι της Πέμπτης - Παρασκευής με τα ζωντανά αρνάκια και κατσικάκια που αραδιασμένα στην σειρά βέλαζαν ώσπου να σφαγούν επιτόπου λίγο παραπέρα, τον κόσμο να πηγαινοέρχεται και με φωνές να ζητά τα πάντα, τα μαγαζιά να κάνουν χρυσές δουλειές όπως έβλεπαν με τα μάτια τους στον πηγαιμό και στην επιστροφή με τα πόδια στο παζάρι, φορτωμένοι τα πράγματα που πήραν οικογενειακώς.

Εκκλησία Πέμπτη βράδυ - Παρασκευή μεσημέρι γύρα σε μερικούς επιτάφιους, βράδυ σε αυτόν της ενορίας και την λιτανεία έπειτα, Σάββατο μεσάνυχτα, Κυριακή μεσημέρι για την δεύτερη Ανάσταση, από το ίδιο δρομάκι πάντα σχολαστικά, με τον ήχο των παπουτσιών στο πλακόστρωτο να προηγείται αυτών της ψαλμωδίας των 12 ευαγγελίων, των παθών, του επιτάφιου, των εγκωμίων στην μακρινή περιφορά καθότι μεγάλη ενορία, το θυμιατό που κρατούσε ο νεωκόρος, τα ψιλά που έπεφταν πρόθυμα στον δίσκο που περιέφερε κάθιδρος προηγουμένως μέσα στον κόσμο στη διάρκεια της λειτουργίας, τα παρατεταμένα "σσσσ" από τις ευλαβείς γιαγιάδες που αγωνίζονταν να καταλάβουν τα ευαγγέλια και τα έψαχναν στην "ιερά σύνοψις" που κρατούσαν μαζί τους όλη την βδομάδα, η επίμονη καμπάνα πένθιμη - χαρμόσυνη δυο μέρες μετά, τα αναμμένα κεριά και παιδικά φαναράκια με την πρέπουσα προσοχή για τον αέρα και τη πλάτη του μπροστινού, το αρωματισμένο ανθόνερο που έραιναν από τα μπαλκόνια όσοι δεν πήγαν στην εκκλησία μα περίμεναν να περάσει ο επιτάφιος από την γειτονιά τους, τα καψαλίδια από τους κάμποσους "Ιούδες" που συναντούσαν καιόμενους στην διαδρομή, τα μοσχοβόλα άνθη που την Παρασκευή τον κοσμούσαν κι όσα περίσσευαν τα έριχνε ο παπάς στον κόσμο την Κυριακή μεσημέρι, χωρίς να έχουν χάσει το άρωμα τους και τα μάζευαν τα παιδιά για τα εικονίσματα, η μυρωδιά της Απριλιάτικης άνοιξης από τα δέντρα και τα λουλούδια στις γλάστρες στον δρόμο κατά την επιστροφή στο σπίτι, τα τσουγκρίσματα των αυγών, το ψημένο κατσικάκι, με το ξύδι στο φρέσκο μαρούλι και κρεμμύδι στην σαλάτα...

Ήχοι και μυρωδιές που αν και δεν ακούγονται ως σήμερα όλοι, υπάρχουν καταχωρημένοι στο υποσυνείδητο των παιδικών χρόνων κι ανασύρονται με το διάβα στα ίδια σοκάκια, εξωραϊσμένα από τον δήμο σήμερα μα πάντα στο ίδιο μέρος...

Ήχοι και μυρωδιές της μεγαλοβδομάδας, που όμως ήθελαν ακόμη μια βδομάδα εδώ για να ολοκληρωθούν τη επόμενη Παρασκευή στο μοναστήρι της Χρυσοπηγής λίγα χιλιόμετρα παραπέρα ικανά να διανυθούν με ποδαρόδρομο στη φύση και στο Νιο Χωριό την Κυριακή με το πρωινό λεωφορείο για το πανηγύρι του Θωμά, παιδική ανάμνηση και συνήθεια της μάνας αυτό, όπου η κατάνυξη και η υμνολογία συνυπήρχε με τις μυρωδιές από τους άρτους, το μαλλί τη γριάς και τους λουκουμάδες στο καροτσάκι και τους ήχους των πλανόδιων εμπόρων με τους αμέτρητους πάγκους στη σειρά, των (διαχρονικών) ζητιάνων, τα άφθονα σουβλάκια και τα κρέατα στη σχάρα, την πρώτη δοκιμή μπύρας σε παιδικά λαρύγγια, του γλυκού - υποβρύχιου βανίλια για καλωσόρισμα στο συγγενικό σπίτι και τα μουσικά όργανα λύρες και λαούτα στην πλατεία με τραγούδια και χορούς για την αποκορύφωση του γλεντιού της Λαμπρής...

LIFE OF JESUS CHRIST (According to the Gospel of Luke movie)...

Made in the 70's now translated into over 800 languages and seen by over 4.7 billion people, it remains the best feature film about the life of Christ. The account is taken entirely from the Gospel of Luke and each scene was carefully reviewed by Biblical scholars for authenticity...




Το κατά Λουκά Ευαγγέλιο (η ταινία).

Και σε πλήρη οθόνη:

http://video.google.com/googleplayer.swf?docid=-1571898582510354002&hl=el&fs=true

FINDINGS CONFIRMING THE BIBLE (DOCUMENTARY)...

Biblical findings Noah's ark, Sodom and Gomorrah, Chariots found under the red sea, mount Sinai, The Ark of the Covenant, etc...

Findings Confirming the Bible.

Και σε πλήρη οθόνη:

http://video.google.com/googleplayer.swf?docid=-2549827236352197430&hl=el&fs=true

ΣΑΡΑΚΟΣΤΙΑΝΟΙ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΒΔΟΜΑΔΙΑΤΙΚΟΙ ΕΣΠΕΡΙΝΟΙ...

Ήρθανε πάλι τα σπερνά του Μάρτη και τ' Απρίλη
ήρθε η σεμνή Σαρακοστή ντυμένη σαν παρθένα.
Ηρθε ξανά της άνοιξης το μαγικό το δείλι.
Κι όλα καλούνε την ψυχή νάρθη Χριστέ σε Σένα
να Σου μιλήση ταπεινά και να σε ικετέψη
να της πραΰνη τους καημούς και τη σκληρή τη σκέψη.

Ήρθανε πάλι τα σπερνά και καθ' αργά σημαίνουν
στις εκκλησιές τα σήμαντρα κι ανάβουν τα καντήλια.
Οι μάνες παίρνουν τα παιδιά κι αργά - αργά πηγαίνουν
να κάνουν τις μετάνοιές των δεμένες στα μαντήλια.
Από τα πλάγια του βουνού φτάνουνε κουρασμένοι
οι ζευγολάτες κι οι βοσκοί στα χώματα τριμμένοι.

Ηρθανε πάλι τα σπερνά κι οι ψάλτες σιγολένε:
"Κύριε των δυνάμεων" "ψυχή, ψυχή μου ανάστα"
το "Υπερμάχω" ψάλλουνε κι οι πονεμένοι κλαίνε.
Φρέσκα λουλούδια και ανθοί κομμέν' από τη γλάστρα
στολίζουνε την Παναγιά και ο παπάς μπροστά της
αρχίζει τους χαιρετισμούς: "Αγγελος Πρωτοστάτης".

Ήρθανε πάλι τα σπερνά και τα θλιμμένα βράδυα
τα βράδυα των Νυμφίων Σου Χριστέ και των Παθών Σου
που θα κινήσουν οι πιστοί νάρθουν πυκνά κοπάδια
τα ματωμένα πόδια σου στον πένθιμο σταυρό σου
να τ' αγκαλιάσουνε σεμνά να τα γλυκοφιλήσουν
κι οι πονεμένες των ψυχές να σε μοιρολογήσουν.

Ήρθανε πάλι τα σπερνά τα μαγεμένα βράδυα
ξυπνούν αγάπες στις καρδιές και στις ψυχές λαχτάρες.
Ξύπνα ψυχή ξεκίνησε κι άφησε τα σκοτάδια.
Μη σε βαραίνουν λογισμοί και πάθη και αντάρες.
Ελα και σύ να σταυρωθής μαζί μ' Αυτόν που δίνει
τη νίκη την Ανάσταση και τη βαθειά γαλήνη.

Ο Κισσάμου και Σελίνου
Ειρηναίος

Το παρόν ποίημα δημοσιεύθηκε πρώτη φορά το 1968 στο παγκρήτιο ιστορικό και λογοτεχνικό περιοδικό Κρητική Εστία (τεύχος Απριλίου).