ΤΟ ΑΓΑΛΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΛΑΚΑΚΙ...

Μια υπέροχη ιστορία παρακίνησης και έμπνευσης.
Η υπομονή είναι πικρή, αλλά ο καρπός της γλυκός - Jean Jacques Rousseau

Κάποτε, στη μέση της κεντρικής αίθουσας ενός μουσείου που το δάπεδό της ήταν καλυμμένο με κάτι πανέμορφα μαρμάρινα πλακάκια, είχαν στήσει ένα τεράστιο άγαλμα, επίσης από μάρμαρο. Πολλοί ήταν οι επισκέπτες που ερχόταν απ' όλο τον κόσμο για να δουν και να θαυμάσουν το υπέροχο άγαλμα.

Ένα βράδυ τα πλακάκια άρχισαν να μιλούν στο άγαλμα.

Μαρμάρινο πλακάκι : «Δεν είναι σωστό, μαρμάρινο άγαλμα, δεν είναι καθόλου σωστό! Γιατί δηλαδή όλοι αυτοί έρχονται απ' όλο τον κόσμο, από τόσο δρόμο, και πατούν πάνω μου για θαυμάζουν εσένα ; Δεν είναι σωστό !»

Μαρμάρινο άγαλμα:«Καλέ μου φίλε, μαρμάρινο πλακάκι, θυμάσαι άραγε ότι είμαστε απ' το ίδιο ορυχείο ;»

Μαρμάρινο πλακάκι : «Ναι! Και γι αυτό το λόγο λέω ότι είναι ακόμη περισσότερο άδικο.
Γεννηθήκαμε στο ίδιο ακριβώς μέρος, κι όμως η μεταχείριση που αντιμετωπίζουμε σήμερα είναι τελείως διαφορετική. Είναι άδικο !», ξαναφώναξε.

Μαρμάρινο άγαλμα : «Μήπως τότε θυμάσαι την ημέρα που αυτός που έκανε τη μελέτη μας, προσπάθησε να δουλέψει χρησιμοποιώντας σε, αλλά εσύ αντιστάθηκες στα εργαλεία του ;»

Μαρμάρινο πλακάκι : «Βεβαίως και θυμάμαι. Τον μισώ αυτόν τον άνθρωπο ! Πώς μπόρεσε να προσπαθήσει να χρησιμοποιήσει πάνω μου αυτά τα εργαλεία που με πονούσαν τόσο !»

Μαρμάρινο άγαλμα : «Πολύ σωστά ! Δεν γινόταν να δουλέψει πάνω σου, αφού εσύ δεν δεχόσουν να σε επεξεργάζονται».

Μαρμάρινο πλακάκι : «Και λοιπόν ;»

Μαρμάρινο άγαλμα : «Όταν αποφάσισε να πάψει να ασχολείται μαζί σου, κι άρχισε πια να δουλεύει πάνω μου, ήξερα απ' την αρχή ότι, όταν τέλειωναν οι κόποι του, θα ήμουν κάτι πολύ διαφορετικό. Δεν έφερα αντίσταση στα εργαλεία του, αντίθετα υπέμεινα καρτερικά τους πόνους που μου προξένησαν....»

Μαρμάρινο πλακάκι : «Μμμ.....τέλος πάντων....»

Μαρμάρινο άγαλμα : «Καλέ μου φίλε, για όλα τα πράγματα υπάρχει μια τιμή σ' αυτή τη ζωή. Εφ' όσον αποφάσισες να τα παρατήσεις στην αρχή, δεν μπορείς να κατηγορείς κανέναν τώρα πια επειδή πατάει πάνω σου.»

Το θέμα είναι πόσο προετοιμασμένοι, πρόθυμοι και έτοιμοι είμαστε να πληρώσουμε το τίμημα ή τα τιμήματα, αυτού που λέμε επιτυχία...


Μια ιστορία παρμένη από το βιβλίο του φίλου μου Άκη Αγγελάκη
"Μικρές ιστορίες για καιρούς που αλλάζουν"

ΜΠΛΟΚΑ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ...

Συνεχίζονται οι έντονες αντιδράσεις για ασφαλιστικό-φορολογικό.

Ξεσηκωμός απ' όλες τις επαγγελματικές τάξεις, με απεργίες, καταλήψεις και πορείες.

Επί ποδός πολέμου εκτός από τους αγρότες, γιατροί - δικηγόροι-  έμποροι - αυτοαπασχολούμενοι και ελεύθεροι επαγγελματίες.

Ανάμεσα όμως στις τόσες κινητοποιήσεις των τελευταίων ημερών, από αυτές των αγροτών που κλείνουν τους δρόμους παντού, τη μοναδική ταλαιπωρία την υφίσταται ο λαός.

Που ταξιδεύει, που εμπορεύεται, που προσπαθεί ακόμη να εξάγει, που πάει στη δουλειά του, στη σχολή του ή στη μονάδα του. Ή απλά θέλει να γυρίσει σπίτι του...

Καμιά επίδραση δεν φαίνεται να έχει σε κυβερνητικά στελέχη, που δείχνουν να μην τους απασχολεί ότι δεν αφορά άμεσα την θέση και την καρέκλα τους...

Θέτε να πιέσετε το κράτος;

Κάντε μπλόκα μπροστά στις τράπεζες και τις εφορίες, να μην εισπράξει μία από κανένα, να δείτε πίεση ακριβώς εκεί που πονά το κρατικό κηφηνολόι...

Τις πιέσεις τις ασκεί κάποιος που ξέρει στα κέντρα αποφάσεων και όχι στον δρόμο. Είναι οι προσωπικές επαφές με ανθρώπους κλειδιά που φέρνουν τις αλλαγές  κι όχι με το να μπεκροπίνουν και να τρώνε κάποιοι καλοθρεμμένοι και να κλείνουν όποτε τους καπνίσει τους δρόμους επί ώρες, ιδίως όταν τους τραβούν οι κάμερες που ψοφούνε για τέτοια...

Αφήστε τους συνανθρώπους σας που θέλουν να μετακινηθούνε ελεύθερους, αρκετές σκοτούρες έχουν...

Ή αποκλείστε επ' αόριστο τη Βουλή να μην ψηφίζονται τέτοιοι νόμοι...

Ένας χρόνος στην εξουσία τώρα και είναι πενιχρό το κοινοβουλευτικό τους έργο.

Τίποτε ουσιαστικό, μόνο κάτι διατάξεις που δίνουν ψίχουλα σε ορισμένες κοινωνικές τάξεις, ορισμένα μέτρα που προβλέπονται στη συμφωνία του περυσινού καλοκαιριού...

Αλλά είναι αυτή κυβέρνηση όλων των Ελλήνων; Έχει φέρει ένα μέτρο που θα κάνει καλό στον τόπο συνολικά; Ή μήπως νομοθετεί με βάση τις ιδεοληψίες του καθενός;

Ούτε νέο φορολογικό έχουν φέρει, ούτε το ασφαλιστικό έτσι όπως έιναι θα περάσει, ούτε κάποιος νέος αναπτυξιακός νόμος έχει κατατεθεί, ούτε μια επένδυση έχει πάει για να κυρωθεί και να φέρει δουλειές, ανάπτυξη, χρήμα...

Γιατί μπορεί να υπερηφανεύονται και λένε ότι έχουν κάνει έργο στη Βουλή;

Το ένα είναι φυσικά το πρόσφατο Μνημόνιο, η "αριστερή" συμφωνία που υπέγραψαν στα τέσσερα.

Το δεύτερο είναι το νομοσχέδιο του Παρασκευόπουλου που αποφυλακίζει βαρυποινίτες, ενίοτε και τρομοκράτες.

Και το τρίτο είναι το σύμφωνο συμβίωσης, ένας νόμος από τον οποίον ευτυχώς αφαιρέθηκαν οι διατάξεις για την υιοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια.

Αυτές είναι οι προτεραιότητες τους, για τέτοια νοιάζονται, κατά τα άλλα η χώρα στο ρελαντί...

Η ΛΟΞΑ ΤΗΣ ΚΑΘΕΜΙΑΝΗΣ...

Πολύ λάσκα έχουμε αφήσει τα λουριά και έχουνε ξεσαλώσει μερικές που προσπαθούνε με κάθε τρόπο να γίνουνε μέρος της καθημερινότητας μας, με όποιο τρόπο σκαρφιστούνε.

Νομίζουν τάχα πως την προσωπική λόξα τους θα την κάνουμε εμείς οι υπόλοιποι ιδεολογία...

Σύμφωνα με τη λόξα της καθεμιάς και για να νοιώθουνε καλά αυτές και μόνο, θα πρέπει να αλλάξουμε τις συνήθειες μας.

Έτσι εμείς που διαβάζαμε ως παιδιά τον "Καπετάν Μιχάλη" του Καζαντζάκη και νοιώθαμε να ρέει μέσα μας η αντρίκια λεβεντιά κι αψάδα, θα πρέπει σήμερο να κλαψουρίζουμε για τα κουλούκια και τα κατσούλια που συναντούμε στους δρόμους, να συμμεριζόμαστε την άσχημη χοντροκώλα αγαμία που συζεί με λυκόσκυλο που κουβαλά μαζί της όπου πάει και του μιλά σαν παιδί της αδιαφορώντας αν ακούμε, να συγκινούμαστε όταν οι πούστηδες και οι λεσβίες θα ζευγαρώνουν επίτηδες δημοσίως εμπρός μας προκαλώντας μόνο γέλια και αηδία, να μην θίξουμε και στενοχωρούμε κανέναν από τους μεθύστακες, χασικλήδες ή παρακούζουλους που έχουνε κατακλύσει τις κεντρικές πλατείες, παντελώς ελεύθεροι να κάνουν ότι τους καπνίσει...

Και να κάνουμε τους αυτόκλητους ρουφιάνους σε όποιον δεν συμμορφώνεται με τη λόξα ορισμένων...

Έ, δεν σώζεται ο κόσμος έτσι, ούτε ρώτησαν κανένα όν δίποδο ή τετράποδο αν θέλει να σωθεί από δαύτες...

Που ήρθανε από το πουθενά τα τελευταία χρόνια (που ήταν πρωτύτερα;) και θένε να μας κάτσουνε κατακαύκαλα.

Βεβαίως, όλα τα παραπάνω διορθώνονται σε σύντομο χρονικό διάστημα.

Όποτε επαναφέρουμε μια παλιά τοπική παράδοση με τις αυθόρμητες ζάρπες, σε όποια/ον προκαλεί, όπου τον απαντάμε, για όση ώρα τον βλέπουμε...

Και καμιά φάπα παρεπιπτόντως αν χρειαστεί...