ΑΝΟΥΣΙΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ...

Στην Ελλάδα δεν προσπαθήσαμε καθόλου να λύσουμε το πρόβλημα μας.

Μόνο απανωτές εκλογές για την καριέρα και τις σκοπιμότητες κάποιων, μην μπορώντας να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα, και ένας λαός που δεν λέει να αλλάξει και να προσπαθήσει.

Που λέει σε όλα όχι στην πλειονότητά του και μένει κλειστός στον δικό του ιδεατό κόσμο.

Αν και το έχει πληρώσει πολύ ακριβά τα τελευταία χρόνια. Προφανώς η ανευθυνότητα ή η απραξία, δε μπορεί να αλλάξει τίποτε προς το καλύτερο.Οι απανωτοί φόροι, τα μνημόνια και η αηδία υπερχειλίζουν. Απόλυτη ανοησία, φρενίτιδα και θλίψη.

Ξανά λοιπόν εκλογές. Τρίτη φορά στις κάλπες φέτος.Άλλη μια φορά εκλογές, άλλη μια φορά να δώσουμε "καθαρή εντολή" σε ένα και μόνο "σωτήρα" για να λύσει το εσωκομματικό του πρόβλημα, να εγκλωβίσει όσο μπορεί περισσότερους και από δεξιά και αριστερά με δύο πλέον μύθους: 'Ενα μνημονιακό και ένα αντιμνημονιακό. Διαλέξτε και πάρτε. Μετά τις εκλογές όλοι μαζί. Ωραίο και πονηρό σχέδιο. Όπως αυτό με το οποίο κέρδισε τις προηγούμενες εκλογές.

Να πάμε άλλη μια φορά ο τάχα κυρίαρχος αν και πολύ, μα πολύ κουρασμένος πλέον λαός να πάρουμε την κρίσιμη απόφαση για το μέλλον της χώρας.

Χωρίς καμιά ουσιαστική ενημέρωση.

Ξανά οι συνήθεις μπουρδολογίες και τα τηλεοπτικά σόου. Τα ίδια βαρετά κι αναξιόπιστα πρόσωπα, που 40 χρόνια τώρα βιάζουν συστηματικά την προσωπική και εθνική μας αξιοπρέπεια, τις τσέπες μας και το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας.

Αυτοί που όλοι που όλοι γνωρίζουνε καλά, που όλοι σιχαίνονται και όμως σαν κακή μοίρα πολλοί (ή οι απόγονοι τους) θα συνεχίσουν να εκπροσωπούνε κάποιους ψηφοφόρους - ζωντόβολα.Πολλοί θα ξαναψηφίσουν ό,τι χειρότερο υπάρχει, παρόλο που έχουν την ελευθερία να μην το κάνουν. Αποτελούν μάλιστα τη πλειοψηφία του εκλογικού σώματος.

Τα είπαμε όλα. Ειπώθηκαν όλα. Μόνο δουλειά δεν κάναμε.
 
Μια άλλη δουλειά. Παραγωγική.

Να προσπαθήσουμε ο καθένας στον τομέα του. Πιο οργανωμένα, πιο πολύ. Να μην φτάσουμε στο σημείο να πούμε πως δεν προσπαθήσαμε. Πως πέσαμε αμαχητί στο ριζικό μας, μπουρδολογώντας μακάριοι.

Αχρείαστες κι ανούσιες εκλογές λοιπόν προκύψανε και είναι κατακαλόκαιρο ακόμη.

Να ψηφίζαμε τουλάχιστον με περισσότερη σύνεση, ψυχραιμία ως πολίτες και λιγότερο ως - οπαδοί ψηφοφόροι, μπας και βρούμε την υγειά μας συνολικά...

Επίσης να ευχόμαστε μέχρι τις εκλογές (και για πόσο καιρό μετά;) που ουσιαστικά η χώρα δεν θα έχει κυβέρνηση, να μην συμβεί τίποτα χειρότερο και τρέχουμε όλοι και δεν φθάνουμε...

ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟΣ ΝΟ 3...

Από την οικονομική κρίση θα βγούμε μόνο με οικονομική ανάπτυξη.

Τίποτε μέχρι στιγμής, από όσα καλείται να υλοποιήσει η οποιαδήποτε Ελληνική κυβέρνηση δεν είναι αναπτυξιακό, αλλά βαθύτατα υφεσιακό.

Όλοι οι γνωστικοί καταλαβαίνουν από την πρώτη στιγμή πως και αυτό το μνημόνιο3 θα αποτύχει στους στόχους του, ακόμη κι αν υλοποιηθεί κατά γράμμα, και θα αποτελειώσει ό,τι απέμεινε από την Ελληνική οικονομία.

Δεν έχει κανένα νόημα να το συζητάμε.

Στη λήξη του θα αναζητούμε ξανά καινούργια δάνεια για να εξυπηρετήσουμε ένα μη βιώσιμο χρέος το οποίο μοιραία όπως όλα τα μη βιώσιμα χρέη δεν θα αποπληρωθεί.

Χωρίς να έχουν αλλάξει και πολλά και ουσιώδη πράγματα...

Επειδή αυτός ο λαός στην πλειοψηφία του είναι βαθιά ανώριμος κι αγράμματος-αστοιχείωτος (ακόμα κι αν έχει πτυχία πανεπιστημίου) κι αυτοκτονικά αντιδραστικός, και διακατέχεται από μίσος για τον διπλανό του.

Το δόγμα του: Θέλω να αλλάξουν τα πάντα γύρω μου αλλά όχι εγώ!», Θέλω η κοινωνία να υποστεί ολοκληρωτικό μετασχηματισμό αποκλειστικά και μόνο χωρίς να μεταβληθούν τα ατομικά μου συμφέροντα!

Κανείς σημερινός "προνομιούχος" δεν θέλει να χάσει τα προνόμια και το βόλεμα του και αντιστέκεται λυσσαλέα, θεωρώντας οτι δεν θα παθει τίποτα αυτός ενώ γκρεμίζεται όλος ο κόσμος γύρω του.

Ακόμη περισσότεροι μορφωμένοι, κι όχι αναγκαστικά πια μόνο νέοι, θα έχουν μεταναστεύσει προς τυχόν εύρεση κάποιας εργασίας στο εξωτερικό.

Ακόμη περισσότερες χιλιάδες θα έχουν οδηγηθεί σε ουσιαστική ανεργία (στις στατιστικές θα τους κρύβουν πίσω από δείκτες που θα προσμετρούν σαν εργαζόμενους κι όσους κάνουν ένα μεροκάματο ετησίως), μαύρη εργασία, δίχως καμιά ελπίδα σε σύνταξη, πρόσβαση σε ικανό κι αποτελεσματικό κοινωνικό κράτος, αξιοπρεπές βιοτικό επίπεδο.

Η γεννητικότητα και το προσδόκιμο ζωής θα έχουν πέσει ακόμη περισσότερο, ενώ στις γειτονιές παίζουν μόνο αλβανάκια και τσετσενάκια. Και οι αραπάδες που δεν έχουν καμιά σχέση με την κουλτούρα της Ευρώπης ανεμπόδιστοι καταφθάνουν καθημερινά κατά χιλιάδες, με τις απαιτήσεις τους.

Κοντεύει το κρίσιμο όριο για την κοινωνική συνοχή.

Τότε δεν θα έχει κανένα απολύτως νόημα και η συζήτηση για €, $ ή δραχμή. Ούτε ποιοί καιροσκόποι δημαγωγοί εκπροσωπούνε τί...

Η πολιτική σκηνή θα είναι παρωδία της σημερινής γελοιότητας, μπροστά στο αυριανό αλαλούμ σε μια κοινωνία που θα αναγκαστεί να ζει εξολοκλήρου από την παραοικονομία.

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ...

Ζούμε σε μια χώρα που περνάει πλέον το 6o έτος βαθύτατης κρίσης, με μια παραγωγική οικονομία από την οποία εξαρτάται το μέλλον όλων σε ελεύθερη πτώση.

Σήμερα η χώρα καταστρέφεται για να διατηρηθεί για λίγο ακόμα η ψευδαίσθηση ότι οι συντάξεις και οι μισθοί του δημοσίου θα συνεχίσουν να πληρώνονται.

Δυστυχώς όμως κανένα κόμμα της βουλής τολμάει να πει αυτή την αλήθεια στον Ελληνικό λαό.

Ούτε το κάνουν οι επαγγελματίες δημοσιογράφοι πουνπροσπαθούν να δώσουν στον κόσμο την εντύπωση ότι υπάρχει τρόπος να διατηρηθούν οι παροχές του πελατειακού/διαπλεκόμενου κατεστημένου.

Ο ίδιος ο πρωθυπουργός ξεστόμισε το απίστευτο επιχείρημα στον Γιούνκερ: «Απ' αυτές τις συντάξεις που θέλετε να κόψουμε ζουν οι Ελληνικές οικογένειες»!

Αντί να σκεφτεί τους νέους που θα παράγουν για να συντηρούν τους γέρους, αυτός προτιμά ένα καταχρεωμένο κράτος που συντηρεί τους γέρους, οδηγώντας στην καταδίκη τους νέους.
Χωρίς να φαίνεται τίποτα το αισιόδοξο στο κοντινό μέλλον...

Όσο οι Πελάτες θεωρούν πως τα ''κεκτημένα'' των συντάξεων, η ΕΡΤ, η ΓΕΝΟΠ και οι λοιπές φιλικές συντεχνίες της ''πρώτη φορά αριστερής κυβέρνησης'' και των υποστηρικτών τους έχουν προτεραιότητα, έναντι του μέλλοντος του τόπου...

Πόσο λογικό φαίνεται να παίρνεις συνεχώς δάνεια με εγγυητές τα παιδιά σου, για να μπορείς να δίνεις ένα βοήθημα μεγαλύτερο από τον μισθό σου (που συντηρεί ολόκληρη οικογένεια με παιδιά), στη γιαγιά σου που ζει μόνη της;

Εσείς θεωρείτε φυσιολογικό να είναι οι νέοι άνεργοι για να μην μειωθούν λίγο οι συντάξεις;
Το θέμα είναι κάποιος νέος απλά να επιβιώσει με το να φάει έστω λίγο από τη σύνταξη του μπαμπά ή του παππού;

Η δουλειά είναι μόνο κάποια χρήματα για επιβίωση;

Δεν είναι και δημιουργία;Δεν είναι υπερηφάνεια, αυτοπεποίθηση, εκπλήρωση σκοπού;

Δεν μπορείτε να αντιληφθείτε ότι ανενεργή νέα γενιά σημαίνει μαρασμός σε προσωπικό, κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο;