Η αποχή που παρατηρείτε σε κάθε εκλογική αναμέτρηση είναι ή παραίτηση ή αδιαφορία.
Για ότι μέλλει να συμβεί στον τόπο και τη χώρα.
Απάθεια περί τα κοινά. Που αποκτήθηκε ως αντίσωμα στο δούλεμα. Το να μη λέγεται η αλήθεια στον λαό για χρόνια από πολιτικάντηδες όλων των κομματικών αποχρώσεων, αποτελεί και τη σημαντικότερη αιτία αποτυχίας κι αναξιοπιστίας της πολιτικής.
Μια ψήφος έστω με το λευκό και το άκυρο είναι μια πιο πιστή καταγραφή μιας συνειδητής πολιτικής διαμαρτυρίας. Αυτή η διαμαρτυρία μπορεί να σημαίνει ότι α) οι υποψήφιοι θεωρούνται ανεπαρκείς, ανίκανοι, ή απατεώνες. β) ότι τα κόμματα ως έχουν δεν εκφράζουν τις πολιτικές πεποιθήσεις του διαμαρτυρομένου κατ΄αυτόν τον τρόπο, γ) ότι το πολιτικό σύστημα συνολικά είναι απορριπτέο.
Η αποχή τώρα θα μπορούσε να θεωρηθεί ως μία παθητική έκφραση όλων των παραπάνω, αλλά επίσης και αρκετά άλλα. Μπορεί να είναι μία "πολιτική" στάση, αλλά επίσης μπορεί να είναι πλήρης πολιτική απάθεια και εντελώς ατομικιστική κοσμοθεώρηση. Πολύ απλά κάποιοι σκέφτονται: δεν έχω κανένα συμφέρον να πάω να ψηφίσω...
Η αδιαφορία αυτή των ψηφοφόρων στερεί συγχρόνως από αυτούς που αδιαφόρησαν το δικαίωμα της κριτικής ώς προς την εφαρμοζόμενη πολιτική από τους κομματικούς σχηματισμούς που θα αναδειχθούν πρώτοι στις τοπικές κοινωνίες...
Το να είναι το εκλογικό τμήμα μερικά βήμα απέναντι, ή μία ώρα διαδρομή με το αυτοκίνητο, οι άλλοι να ψηφίζουν για λογαριασμό μας, και μεις να νομίζουμε ότι είμαστε οι ξύπνιοι, είναι δείγμα κατατονικής προσωπικότητας.
Όλα τ΄άλλα είναι νάχαμε να λέγαμε.
Εκτός αν το 40 - 60% της κατά τόπους αποχής γίνανε όλοι ξαφνικά αντιεξουσιαστές/αναρχικοί και ελευθεριακοί, οι οποίοι είναι οι μόνοι που έχουν επιχειρήματα υπέρ της αποχής/σαμποταρίσματος γενικότερα του συστήματος, ζουν σύμφωνα με τα πιστεύω τους και επομένως είναι οι μόνοι που φέρουν δικαιωματικά τον τίτλο του πραγματικά ανατρεπτικού απέχοντα.
Και εντάξει, το κίνημα του καναπέ των μεγαλύτερων και κείνο της νεολαίας του φραπέ δίνει με την αποχή λευκή επιταγή να τους εκπροσωπούν άλλοι και να παίρνουν αποφάσεις για λογαριασμό τους...
Η ζωή είναι διαρκή, πολλές φορές απάνθρωπα διλήμματα. Και ανάγκη λήψης απόφασης επί αυτών.
Με ό,τι όπλα έχεις διαθέσιμα κάθε στιγμή πολεμάς. Και η καθολική ψήφος είναι ο τρόπος έκφρασης του λαού.
Γι' αυτό στην Αρχαιότητα εξοστράκιζαν τους απέχοντες και θεωρούσαν την "ιδιωτεία" έγκλημα.
Η αποχή ασφαλώς και πρέπει να προβληματίζει. Αλλά μην ξεχνάμε. Στη δημοκρατία η ψήφος είναι το όπλο του πολίτη.
Ψήφισαν λίγοι. Γιατί; Φαίνεται απλό: οι άνθρωποι αδιαφορούν ή θεωρούν ότι η συμμετοχή τους δεν θα αλλάξει τα πράγματα. Ουσιαστικά απέχουν επειδή αισθάνονται ότι η διαδικασία και η κατεστημένη πολιτική δεν τους αφορούν. Προς το παρόν αυτό δεν είναι απαραιτήτως κακό για το σύστημα. Μερικές φορές οι αδιάφοροι δεν θεωρούνται καν ενοχλητικοί, δεν ξε-βολεύονται οι βολεμένοι έτσι.
Με φραπέ, καναπέ και βολεμένους ή ανόητους θα φύγει η χώρα μπροστά από τη σημερινή της κατάσταση και με ποιούς;
Ποιοί θα τους επιλέξουν αυτούς, αν όχι όλοι εμείς που μας αφορούν;
Συμμμετοχή κι όχι αδιαφορία. Αγώνας κι όχι μεμψιμοιρία. Με λόγο θετικό, καθαρό. Λόγο ελπίδας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου