ΤΟΥ ΑΡΚΑΔΙΟΥ ΟΙ ΣΤΑΧΤΕΣ...

Μέρος της ομόψυχης εξέγερσης ενός λαού με λαμπρή ιστορία που πάσχιζε για 400 χρόνια να διατηρήσει την εθνική του ταυτότητα και να αποτινάξει από πάνω του τον βαρύ ζυγό ενός βάρβαρου κατακτητή.

Ένα έπος ανθρώπινου μεγαλείου που γράφτηκε στο Ολοκαύτωμα της Μονής Αρκαδίου ισότιμα από άνδρες, γυναίκες και παιδιά με μια αυτόχειρα θυσιαστική πράξη στον βωμό της ελευθερίας. Τίποτε αξιοπρεπέστερο, ηρωικότερο και πλέον ανιδιοτελές. Η απώτατη έκφραση της εθνικής συνείδησης και το αποκορύφωμα της συλλογικής ενέργειας για το ανυπέρβλητο ιδανικό.

Μια ανεπανάληπτη στιγμή που ο ηγούμενος της Μονής Αρκαδίου, ο λεβεντόκορμος και λεοντόκαρδος Γαβριήλ που είχε εκλεγεί πρόεδρος της Επιτροπής Ρεθύμνης, αρνήθηκε τον Μάιο του 1866 να διώξει την επαναστατική επιτροπή από το μοναστήρι, που του είχε παραγγείλει ο Ισμαήλ Πασάς με την απειλή ότι, διαφορετικά, θα το κατέστρεφε. Ένας μοναστικός αγωνιστής που οιστρηλατήθηκε από την παρουσία των 1500 καλύτερων παλικαριών που είχε συγκεντρώσει απ' όλη την Κρήτη ο αρχηγός της Κυδωνίας, Χατζημιχάλης Γιάνναρης και ξύπνησε μέσα του ο ατρόμητος Έλληνας πολεμιστής, έτοιμος να πολεμήσει μέχρι εσχάτων για τα ιερά και τα όσια...

Τον Ιούλιο έφυγαν οι επαναστάτες, τον Αύγουστο ορκίστηκαν στα Σφακιά και τον Σεπτέμβριο επέστρεψαν, όταν ο Πάνος Κορωναίος ανακηρύχτηκε γενικός αρχηγός Ρεθύμνου. Αν και ο τελευταίος επέμενε ότι το Αρκάδι αποτελεί ακατάλληλο οχυρό άμυνας, ο ηγούμενος Γαβριήλ διαφώνησε. Δίπλα στον αταλάντευτο ηγούμενο έμειναν ο οπλαρχηγός Δασκαλάκης, τα γυναικόπαιδα των πολεμιστών και οι μοναχοί. Ο Κορωναίος σηκώθηκε και έφυγε με τους άντρες του, αφού είχε διορίσει φρούραρχο τον Πελοποννήσιο Ιωάννη Δημακόπουλο.

Φρούραρχο, γιατί το μοναστήρι αν και κατανυκτικός χώρος Θείας Λειτουργίας και προσευχής με το τρεμάμενο φως των κεριών και το μύρο του λιβανιού, είχε μετατραπεί σε πολεμικό τείχος και προμαχώνα με τις κλαγγές των όπλων και τη μυρουδιά του μπαρουτιού, για να γίνει η πίστη και η πατρίδα ένα και η άμυνα απροσπέλαστη. Στο μοναστήρι είχαν καταφύγει πολλά γυναικόπαιδα από τα γύρω χωριά και στις 7 Νοεμβρίου είχαν μαζευτεί πάνω από 900 άτομα, από τα οποία μόνο κάπου 325 ήσαν άντρες και απ' αυτούς μόνο 250 ένοπλοι. Τα γυναικόπαιδα ήσαν περίπου 600.

Ο Μουσταφά πασάς ξεκινάει από το Ρέθυμνο το βράδυ της 7ης Νοεμβρίου με 15.000 στρατιώτες και 30 κανόνια. Όπως πάντα, με υπεράριθμη στρατιωτική δύναμη και βαρύ πολεμικό εξοπλισμό, γνωρίζοντας το σθεναρό και ακατάβλητο του Έλληνα μαχητή, που αντλούσε Ανταίου δύναμη από το άδικο που του γινόταν και το δίκιο του για ελευθερία.

Όταν την αυγή της 8ης Νοεμβρίου, ημέρα γιορτής των Αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ, ο Σουλεϊμάν μπέη ο γαμπρός του Μουσταφά πασά, φτάνει στο Αρκάδι με τις τρομακτικές αυτές στρατιωτικές δυνάμεις, ο ηγούμενος Γαβριήλ λειτουργεί στο μοναστήρι με τα γυναικόπαιδα και τους πολεμιστές.

Μόλις μαθαίνουν για τη παρουσία των Τούρκων, ο Γαβριήλ υψώνει τα χέρια του και βροντοφωνεί:

- Παιδιά μου, θάνατος δεν υπάρχει! Ας πολεμήσουμε ηρωικά κι ας πάμε στον Πλάστη με καθαρό μέτωπο! Ζήτω ο πόλεμος, ζήτω η ελευθερία!

Ζήτω! φωνάζουν όλοι. Και ο φρούραρχος Δημακόπουλος προσθέτει:

- Εις τας θέσεις σας πολεμισταί, εις τας θέσεις σας παιδιά...

Και όλοι γνωρίζουμε πώς αυτοί οι ωραίοι ήρωες, οι ελεύθεροι πολιορκημένοι, οι περισσότεροι ανάμεσά τους παιδιά, γυναίκες και γέροντες, πολέμησαν ηρωικότερα των ηρώων. Και όταν στο τέλος αυτοί οι λίγοι, οι αιώνιοι 300, δεν κατόρθωσαν να αναχαιτίσουν τη λαίλαπα της Τουρκικής επίθεσης αποφάσισαν, με προσάναμμα τον ένθερμο πατριωτισμό τους, ν' αυτοπυρποληθούν μεσ' στην πυριτιδαποθήκη για να διασώσουν την αξιοπρέπεια και την εθνική τους υπερηφάνεια.

Ανατινάχθηκαν στον αέρα σαν γιγάντιο πυροτέχνημα, η γη σείστηκε, η λάμψη και ο καπνός τύφλωσαν τα πάντα, ο ουρανός σκοτείνιασε για μια στιγμή και άστραψε αμέσως, οι τοίχοι κατέρρευσαν, οι πέτρες εκσφενδονίστηκαν. Τα σώματά τους διαμελίστηκαν, αλλά οι ψυχές τους ανήλθαν μακαριστές στα ύπατα ουράνια...

Ό,τι ήταν από ύλη διαλύθηκε για να επικρατήσει το πνεύμα και να θριαμβεύσει, ως η αληθινή πεμπτουσία του Αιώνιου Όντος.

Και η πύρινη φλόγα του έγινε το εφαλτήριο της απελευθέρωσης της Κρήτης...