ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ "ΝΑΙ" ΚΑΙ "ΟΧΙ"...

Λίγες μέρες μείνανε πριν από τις περιφερειακές εκλογές για τον "Καλλικράτη" κι αυτές έχουν λάβει τη μορφή ενός σκληρού δημοψηφίσματος.

Με συνθήματα τύπου "Όχι στο Μνημόνιο" και "Ναι στην υπευθυνότητα", οι εκλογές κάθε άλλο παρά τοπικές θα είναι. Τόση έμφαση δόθηκε στο άτυπο αυτό δημοψήφισμα, ώστε να παρασύρει πρωθυπουργό και λοιπά κόμματα σε έναν λόγο πολιτικό μα όχι αυτοδιοικητικό και να θαφτούν τα προβλήματα των τοπικών κοινωνιών.

Το παράταιρο δίλημμα δεν υπήρχε πριν λίγο καιρό. Όλα φαινόντουσαν πως θα κυλούσαν ομαλά. Η προσπάθεια στροφής της κοινής γνώμης σε αντι-μνημονιακή ψήφο, υπήρξε ένα επιτυχημένο παιχνίδι καθαρά ψηφοθηρικό από την Αριστερά και τη Ν.Δ.

Που εκμεταλλευόμενες τη δυσαρέσκεια του κόσμου από τα σκληρά μέχρι τώρα μέτρα, στοχεύουν στην αμφισβήτηση της αυτοδυναμίας του ΠΑΣΟΚ και έμμεσα στην πτώση του...

Κανείς βέβαια στην Τρόικα δεν ενδιαφέρεται αν τον πρωθυπουργό μας τον λένε Παπανδρέου ή Σαμαρά. Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι η επιστροφή των χρημάτων που μας δανείζουν με το αζημίωτο, για να φτιάξουμε κράτος. Γιατί για το κράτος - μπάχαλο που έχουμε κανείς δεν αμφιβάλλει πως φταίνε όλοι αυτοί που μας βάζουν και τα διλήμματα.

Αυτό που πιθανόν να αλλάξει αν μπούμε παράκαιρα στη δίνη βουλευτικών εκλογών, θα είναι επαχθέστεροι όροι αποπληρωμής, αφού από μόνοι μας θα επιδεινώσουμε την ήδη εύθραυστη πορεία μας. Αυτοί που φέρονται σήμερα κατά του Μνημονίου (στην πραγματικότητα κατά των σκληρών μέτρων εξυγίανσης που παίρνει η κυβέρνηση), τι θα προτείνουν ως λύση εξόδου από αυτό;

Ή, μήπως δεν τους ενδιαφέρει διόλου το μετά, προκειμένου να παίξουν το μικροπολιτικό παιχνίδι τους; Τόση κοντόφθαλμη προοπτική έχουν;

Δεν υπάρχει Έλληνας που να μη πλήττεται από το Μνημόνιο. Αν όμως θέλουμε αυτό το "όχι" στο Μνημόνιο να γίνει πράξη, οφείλουμε να λέμε πρώτα όχι στις απαράδεκτες καταστάσεις που καταδυναστεύουν τη ζωή μας. Όπως:

Όχι σε πολιτικούς - τυχοδιώκτες, καιροσκόπους, λαϊκιστές πολιτικάντηδες, αρνητικά μόνον κόμματα που διαμαρτύρονται, ναι στις νέες υγιείς δυνάμεις που αναδύονται. Να αποσυνδέσουν οι νέοι υποψήφιοι τον προσωπικό πλουτισμό τους από την πολιτική τους δραστηριότητα. Και όσοι αποδεδειγμένα έχουν πλουτίσει από την πολιτική όταν θα έλθει η στιγμή να κρίνουν οι πολίτες ας τους εξοστρακίσουν από την πολιτική σκηνή. Ναι στον περιορισμό και την υπό όρους κατάργηση της ασυλίας των βουλευτών όπως των λοιπών πολιτών...

Όχι άλλη ανοχή στις πελατειακές σχέσεις που γεννούν διαπλοκή και διαφθορά, περιορισμό της μεγάλης σπατάλης στο δημόσιο, ως τον εξορθολογισμό του. Από την τολμηρή αλλαγή του ασφαλιστικού συστήματος, την προσπάθεια περιστολής των δημοσιονομικών, μέχρι το συμμάζεμα των ΔΕΚΟ...

Ναι στην ανάπτυξη της υπαίθρου και κίνητρα για τη εθελούσια έξοδο από τις πόλεις...

Όχι στην ανισοκατανομή των φόρων, ναι στην ισονομία και παραδειγματική τιμωρία των φοροφυγάδων - κλεπτών του δημοσίου χρήματος...

Όχι στην παραοικονομία, την κερδοσκοπία και το λαθρεμπόριο, ναι στην αμείλικτη πάταξη του μαύρου πολιτικού ή μη χρήματος...

Όχι στους κομματικούς ημέτερους σε σημαντικές θέσεις ευθύνης, ναι στην αξιοκρατία και το ΑΣΕΠ...

Όχι σε καταχρηστικές απεργίες - εκβιασμούς συντεχνιών, όχι σε αυθαίρετες καταλήψεις δρόμων και λοιπών δημόσιων χώρων, ναι σε καλόπιστο διάλογο για θέματα και προβλήματα που προκύπτουν...

Όχι σε κάθε είδος λάδωμα, ναι στο να μπουν ασφαλιστικές δικλίδες σε φαινόμενα δωροληψίας, ναι στην καταγγελία κάθε παρανομίας, κλπ δράσεις κατά της διαφθοράς...

Αν καταφέρουμε να κάνουμε πράξη τα νέα δεδομένα που προκύπτουν απομακρύνοντας παλαιοκομματικές νοοτροπίες και υιοθετώντας την καινούργια πνοή, έμπνευση και όραμα που διαφαίνονται, τότε θα μπορέσουμε να λέμε και το μεγάλο όχι σε κάθε Μνημόνιο, θα τα έχουμε καταφέρει σαν λαός...