ΣΚΛΗΡΑ ΜΑ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ...

Άργησαν μα ήρθαν! Επιβεβλημένη από τις συνθήκες η άμεση λήψη σκληρών και άδικων εν πολλοίς μέτρων, όπως παραδέχθηκε και ο ίδιος ο πρωθυπουργός, κάτι που καταδεικνύει και την αδυναμία του ελληνικού κράτους να ανταποκριθεί στοιχειωδώς στα καθήκοντα και τις υποχρεώσεις του.

Οι κοινοτικοί δεν πιστεύουν πλέον ότι τα έσοδα της χώρας θα αυξηθούν από την πάταξη της φοροδιαφυγής και της εισφοροδιαφυγής, αλλά και από το μαχαίρι στις σπατάλες στον δημόσιο τομέα. Έτσι στρέφονται στη μείωση των εξόδων, αλλά και στην αύξηση των εσόδων από σχεδόν σίγουρες πηγές, όπως η αύξηση του ΦΠΑ, οι φόροι στα καύσιμα και τα τσιγάρα, κ.λπ. Και απαιτούν πλέον φρένο στις σπατάλες, θυσίες, διαρθρωτικές αλλαγές.

Χρειαζόμαστε δανεικά και πολλά μάλιστα και δεν θα τα βρούμε αν δεν συμμαζέψουμε τα οικονομικά μας, έτσι ώστε να πείσουμε τους υποψήφιους δανειστές μας οτι αποφασίσαμε να σοβαρευτούμε επιτέλους. Αν δεν πειστούν, είτε δεν θα βρούμε δανεικά, είτε θα τα βρούμε με πολύ υψηλό επιτόκιο.

Αυτό όμως που πρέπει να μας προβληματίσει περισσότερο είναι η αντιφατικότητα της κυβέρνησης η οποία παράγει ανησυχία και πλήττει σημαντικά την αξιοπιστία της, δυστυχώς έχουμε γίνει αρκετά προβλέψιμοι, χωρίς σθένος και ανταγωνιστικότητα είναι σίγουρο από από δω και πέρα οι πιέσεις σε όλα τα επίπεδα θα γίνουν ασφυκτικές.

Η κυβέρνηση και τα ΜΜΕ δείχνουν να έχουν αναγάγει σε εθνικό θέμα το δανεισμό τη χώρας, οι εξελίξεις αυτές καταλήγουν καθημερινά σε σύγκριση δυνάμεων. Το γεγονός αυτό περιορίζει την αποτελεσματικότητα διακυβέρνησης και αναπόφευκτα έχει ως αποτέλεσμα να περιθωριοποιεί και να μειώνει τη διαπραγματευτική ισχύ της Ελλάδας στη διεθνή σκηνή.

Και μένει το συμπέρασμα πως: Οι σημερινοί νεοέλληνες δε μπορούν να διαχειριστούν έστω και την μικρή σε έκταση χώρα τους. Και μη μου πείτε ότι φταίνε οι πολιτικοί γιατί εσείς τους εκλέγετε...

Απερίφραστα το ομολογούν κι όλα τα υπόλοιπα κόμματα, δεξιά κι αριστερά, εμμέσως τουλάχιστον...

Γιατί μπορεί να καταγγέλλουν την κυβέρνηση και να καλούν τους εργαζόμενους "ν' αντισταθούν" με πολεμικά συνθήματα και κινητοποιήσεις κομματικών αργόσχολων τύπου ΠΑΜΕ για το θεαθήναι, αλλά στην πράξη δεν έχουν τίποτα το ουσιαστικό ν' αντιπαρατάξουν, δεν έχουν καμιά εναλλακτική εφαρμόσιμη λύση να προτείνουν, καμιά ρεαλιστική υπόδειξη να κάνουν...

Η κυβέρνηση σίγουρα δεν θα εφάρμοζε αυτές τις οδηγίες, εντολές, άνωθεν διαταγές αν η χώρα δεν βρισκόταν στο χείλος του γκρεμού. Και χείλος του γκρεμού σημαίνει να μην μπορείς σε λίγους μήνες, να πληρώσεις μισθούς και συντάξεις. Να μην μπορείς να δανειστείς και όταν το κάνεις να γίνεσαι έρμαιο των κερδοσκόπων, υποθηκεύοντας ακόμη περισσότερο το μέλλον της χώρας.

Κατά συνέπεια η κυβέρνηση λαμβάνει σκληρά και άδικα μέτρα εν γνώσει της, διότι θεωρεί ότι δεν μπορεί να κάνει αλλιώς δεδομένης και της απαράδεκτης αδυναμίας της (διαχρονική γαρ η αδυναμία των κυβερνώντων κομμάτων) να εισπράξει τα δέοντα από τους έχοντες και κατέχοντες. Κακώς για ένα κράτος, αλλά έτσι έχει η κατάσταση και δεν φαίνεται ότι πρόκειται να αλλάξει.

Το ζητούμενο τώρα είναι ένα: τα μέτρα αυτά να φέρουν τουλάχιστον αποτελέσματα. Δηλαδή ο κόσμος να καταλάβει, να πιστέψει, να δει έμπρακτα ότι αυτές οι θυσίες δεν θα πάνε χαμένες, για άλλη μία φορά. Τούτη τη φορά δεν επιτρέπεται να πάνε χαμένες.

Αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα του πρωθυπουργού και της κυβέρνησης. Όχι για την πολιτική τους επιβίωση. Αλλά για την επιβίωση της ίδιας της χώρας.

Μέρα με τη μέρα είναι σίγουρο ότι η οικονομική κρίση σε συνδυασμό με τα κυβερνητικά μέτρα θα επιφέρουν τεράστια κοινωνική αναστάτωση και σημαντικές μεταβολές στη δομή και την λειτουργία του πολιτικού συστήματος.

Ο λαός πρόσφατα είχε τη ευκαιρία ν' αλλάξει κυβέρνηση, ικανή ν' αντιμετωπίσει καταστάσεις δύσκολες που ήταν προ των πυλών.

Και στην συγκεκριμένη στιγμή προτίμησε το "τολμηρό" ή άλλως αδίστακτο Πασοκ από την ΝΔ που έδειχνε καθαρά οτι διστάζει να περάσει το καράβι μέσα από την κρίση

Προσωπικές στρατηγικές και μικροκομματικές επιλογές δεν χωρούν σε αυτή την εξαιρετικά δύσκολη πορεία. Ή συστρατεύεσαι ή λιποτακτείς, όπως έκανε ο προηγούμενος πρωθυπουργός. Και στον πόλεμο της οικονομίας οι πολίτες είναι οι συνηθέστερες παράπλευρες απώλειες. Κυνικό, απαράδεκτο να πληρώνουν κάποιοι μη φταίχτες, αλλά είναι αναμφισβήτητη αλήθεια.

Σε τέτοιες καταστάσεις ζητούνται επειγόντως λύσεις κι όχι αοριστολογίες για "άλλη πολιτική" (ποια αλήθεια;), ούτε απομονωτισμός.

Κι ο χρόνος που χάνεται λειτουργεί εις βάρος μας...

Λύσεις χρειάζονται κι όχι κραυγές, που αν μετρούσαν τόσα χρόνια που ακούγονται, θα είχαμε πλεόνασμα τώρα!