ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΣ 2009...

Αρκετά θέματα μέγιστης σημασίας (διαχείριση εθνικών θεμάτων και πανεθνική προπαρασκευή για τη διαφαινόμενη όξυνσή τους στο μέλλον) απουσιάζουν από την ατζέντα των κομμάτων εξουσίας.

Κατοχή της Κύπρου από Τουρκικές δυνάμεις, διαρκές Casus belli, Σκοπιανός Αλυτρωτισμός, τρία πανίσχυρα όπλα στα χέρια της Ελλάδας αντί να αποτελούν την αιχμή του δόρατος της εξωτερικής μας πολιτικής παραμένουν αναξιοποίητα και αχρησιμοποίητα.

Η ευθύνη ανήκει στο σύνολο της πολιτικής ηγεσίας της χώρας, που φαίνεται ότι δεν βλέπει την πίσω από το βουνό αθέατη πλευρά.

Η χώρα οδεύει σε μια πολιτική ενδοτισμού, συμβιβασμού και υποχωρητικότητας, με στόχο τον κατευνασμό της Τουρκίας. Όμως, η πολιτική αυτή επιφέρει τα αντίθετα από τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα πολλά χρόνια τώρα...

Επείγει η χάραξη μιας σθεναρής και αποφασιστικής πολιτικής για την αντιμετώπιση των μεγίστης σημασίας εθνικών μας θεμάτων, (Κυπριακό, Αιγαίο, Σκοπιανό). Είναι τυχαίο ότι λείπει από την ατζέντα των "κομμάτων εξουσίας" η διαχείριση αυτών των κρίσιμων ζητημάτων του Έθνους στη βάση του αδιαπραγμάτευτου του ανυποχώρητου σε ό,τι αφορά την προάσπιση των εθνικών μας δικαίων;

Είναι δυνατόν τη στιγμή που η Τουρκία προωθεί στο διπλωματικό και στρατιωτικό πεδίο τα στρατηγικά σχέδια της επεκτατικής της πολιτικής, οι δικοί μας πολιτικοί αργηγοί να κατατρώγονται με στείρες αντιπαραθέσεις; Χωρίς την άμυνά μας στα ανάλογα πεδία και χωρίς την αναγκαία προπαρασκευή για την ενίσχυση του εθνικού φρονήματος του λαού, την ομοψυχία και την συνοχή του;

Πρέπει σε τέτοιες συνθήκες να εμπεδώσουνε στην συνείδηση του Λαού την εθνική αυτοπεποίθηση, Και δεν το κάνουνε. Γιατί;

Είναι δυνατόν, τη στιγμή που οι από βορρά αλλά και οι εξ ανατολών γείτονες διαπαιδαγωγούν τη νεολαία τους με εθνικό όραμα, την εμπνέουν με αισιοδοξία, την εκπαιδεύουν με προοπτική και εθνικούς στόχους, εδώ να την έχουνε παραιτημένη από οράματα, χωρίς προοπτική και χωρίς πνευματική προετοιμασία για να διαδραματίσει στο μέλλον τον εκ προορισμού ιστορικό ρόλο του Ελληνισμού;

Υπάρχει ανάγκη επαναπροσδιορισμού στην κατεύθυνση της κατοχύρωσης των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, τα οποία συμπίπτουν με τα εθνικά μας σύνορα, αλλά και ανάγκη προώθησης των πολιτιστικών και πνευματικών μας αξιών, οι οποίες φέρουν τη σφραγίδα του ελληνισμού χωρίς σύνορα.

Είναι η ώρα της εθνικής μας αφύπνισης, της πατριωτικής αυτογνωσίας για την απόκρουση των κινδύνων που είναι ορατοί. Πρέπει να συνειδητοποιήσει η πολιτική ηγεσία του τόπου, ότι όταν η ιστορία της αναθέτει την ανάληψη εθνικής ευθύνης για την αντιμετώπιση κρισίμων ζητημάτων, δεν μπορεί να μεταθέτει την ευθύνη αυτή στις γενιές του μέλλοντος.

Δεν μπορεί να μεταβιβάζει την εθνική κληρονομιά βεβαρημένη, υποθηκευμένη στις γενιές του αύριο. Αυτό αποτελεί εθνική ατολμία. Και αυτή την ατολμία, αυτή τη δειλία η ιστορία θα την καταλογίσει...