ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΟΝ ΠΑΤΟ...

Η αποσύνθεση του κοινωνικού ιστού με την μορφή της απάθειας, του "ωχαδερφισμού", της ανευθυνότητας, της λεηλασίας, και της ανασφάλειας προχωρούσε εδώ και πολλά χρόνια και τώρα η κοινωνία έρχεται αντιμέτωπη με τα αποτελέσματα που όλοι οι γνωστικοί βλέπουμε:

Την καταστροφή των νεανικών ονείρων και προσδοκιών στο κατώφλι της ζωής, για μια θέση στην πρωτιά των καλών βαθμών και της επαγγελματικής αποκατάστασης. Τη γελοιοποίηση εννοιών όπως η τιμιότητα, το ήθος, η αλληλεγγύη, που παραχωρούν τη θέση τους στο ατομικό συμφέρον, την υποκρισία, τον εφησυχασμό, την κοινωνική προβολή.

Την διάσπαση της οικογενειακής ηρεμίας και συνοχής με την εισβολή ενός τηλεοπτικού φαντασιακού καθημερινής βίας, πασαρέλας και λαμπερών φωτισμών. Την αποδόμηση του δίπολου μαθητή - δασκάλου και την αποστροφή της πραγματικής παιδείας, του γούστου και του πολιτισμού.

Την αδυναμία της κριτικής σκέψης, της αμφιβολίας, της διαφορετικότητας, να αντιπαραθέσουν μια άλλη στάση ζωής απέναντι στην εμμονή της ομοιομορφίας του κομφορμισμού και της άλογης κατανάλωσης.

Την ανελέητη επέμβαση στο περιβάλλον με την καταστροφή φυσικών πόρων, τη μετάλλαξη ειδών, και τη μετατροπή της μόλυνσης σε ανταλλάξιμο προϊόν. Την τσιμεντοποίηση κάθε ελευθέρου χώρου και το στοίβασμα των ανθρωπίνων ελπίδων στα στενάχωρα όρια της πολυκατοικίας. Την επιδερμικότητα των ανθρωπίνων σχέσεων χωρίς ευαισθησίες, σεβασμό, και με όλο λιγότερη κατανόηση και επικοινωνία.

Παντελής έλλειψη αξιοπρέπειας και πολιτικής ευθύνης αυτών που διαχειρίζονται τη δημόσια περιούσια να παρουσιάζονται ως κήρυκες ηθικής και στυλοβάτες αξιών άλλα και αφασία των πολιτών που τους ανέχονται και τους στηρίζουν χωρίς να τους παίρνουν με τις λεμονόκουπες....

Την λεηλασία και το πλιάτσικο της δημόσιας περιουσίας από ορισμένους αντιπροσώπους του έθνους μετά κολλητών και κουμπάρων. Κάποιοι υστερόβουλοι βουλευτές τρέχουν να καπαρώσουν θέσεις στο δημόσιο για τα "δικά τους παιδιά" ξεγελώντας τα για λίγο με προγράμματα stage, και ευέλικτη εργασία...

Οι τράπεζες με αρωγό την επίσημη πολιτεία, στηρίζουν προκλητικά τους αποτυχόντες πλούσιους μετόχους τους, πολτοποιώντας όσους δεν μπορούν να πληρώσουν μια δόση, των ελκυστικών δανείων που χωρίς κανένα έλεγχο πλασάρουν στον κόσμο. Τα δομημένα ομόλογα και οι προσευχές των μονάχων του Βατοπεδίου για αβγάτισμα των επουρανίων επενδυτικών επιλογών τους, προκαλούν οργή σε θεούς και διαόλους.

Την τρομοκρατία της ανεργίας και την ασέβεια προς το δικαίωμα της εργασίας. Την ανασφάλεια του ανασφάλιστου μόχθου. Το φόβο επιβράδυνσης της οικονομίας, και επιτάχυνσης του ποσοστού των πολιτών που θα βρεθούν κάτω από τα όρια της φτώχειας. Τις εξευτελιστικές τιμές που πωλούνται τα αγροτικά προϊόντα σπρώχνοντας στην εξαθλίωση γεωργούς και ύπαιθρο.

Την εμφάνιση της αποπολιτικοποίησης, αφού τα περισσότερα κόμματα εξουσίας μηρυκάζουν το ίδιο πρόγραμμα. Τον φόβο του κράτους κηδεμόνα, και της καταστολής που αυτό εφαρμόζει. Ένας κρατικός μηχανισμός που τις περισσότερες φορές βρίσκεται απέναντι, και όχι δίπλα στον πολίτη. Την καλλιέργεια του Life style, της ελαφρότητας από τη μια και της συνωμοσιολογιας από την άλλη, των ιδιοκτησίας "διαπλεκόμενων" συμφερόντων ΜΜΕ.

Τα διαπλεγμένα των "νταβατζήδων" - εθνικών εργολάβων που κάνουν δουλειές με το Δημόσιο, κουκουλωμένοι με κρυφούς λογαριασμούς και πέπλα ανοχής. Τη δικαιοσύνη, που δεν ακουμπάει τους πολιτικούς και τους προστατευόμενους τους αν πιαστούν παρανομούντες.

Η κοινωνία δεν μπορεί να συνεχίσει να λειτουργεί και να αναπαράγεται στη βάση των παραπάνω...

Τι είδους ανθρώπινα όντα δημιουργεί αυτό το σύστημα;

Ποια ιδεολογία και ποιες αξίες δίνουν σήμερα νόημα στη ζωή;

Τι μορφή κοινωνίας οραματίζετε ο καθείς μας για το μέλλον και πόσο είναι σε θέση να τολμήσει να την υλοποιήσει;