Ο ΦΑΝΤΑΡΟΣ ΤΡΕΛΛΑΘΗΚΕ...2

Όποτε είχαμε την ευκαιρία να βρεθούμε έξω να πάμε μια βόλτα (συνήθως Παρασκευές απόγευμα που έπαιρνε την μοναδική του έξοδο της εβδομάδας κι έμενε μέσα τα σαββατοκύριακα), μούλεγε τα παραπάνω που συνέβαιναν τις εργάσιμες ώρες στην πίστα κι άλλα που τον περίμεναν όταν επέστρεφε στον θάλαμο να καταλαγιάσει.

Για σπασμένα λουκέτα της ντουλάπας, για αποφάγια και σκουπίδια που έβρισκε μέσα συχνά, για χυμένα νερά στο κρεβάτι του, για πυροφάνια όταν κοιμόταν, για επίμονες ενοχλήσεις όταν τον έβλεπαν να διαβάζει και να σημειώνει στα χαρτιά του.
Πράγματα που γίνονταν από τους υπόλοιπους σμηνίτες της μοίρας του, που ήρθαν με τον ίδιο σκοπό, να κάνουν τη θητεία τους και να φύγουν μα διασκέδαζαν πειράζοντας τον Γιώργη που δεν αντιδρούσε όπως θάκανα εγώ στη θέση του.

Μα περισσότερο του κολλούσαν δυό συγκεκριμένοι μονιμάδες πενταετούς θητείας, δυό τσογλάνια που νόμιζαν πως θα έμπαιναν στην Αεροπορία από το παράθυρο και θα γίνονταν στελέχη σαν αυτά των παραγωγικών σχολών, όταν τα όνειρα τους διαψεύτηκαν κι είδαν πως θα ήταν μιά ζωή παρείσακτοι και σε χειρότερη μοίρα από τους έφεδρους σμηνίτες, έβγαζαν τα απωθημένα τους όπου μπορούσαν.

- Ας τους να πάνε στο διάολο, του έλεγα, ο μοίραρχος θα πάρει προαγωγή και θα φύγει, οι στρατεύσιμοι θα βρούν άλλον να πειράζουν όταν έρθουν νέοι τον άλλο μήνα, όσο για τους σκατάδες πενταετείς θα τους καταστέσουμε έξω από τη μονάδα με την πρώτη ευκαιρία.

- Τι να κάνουμε δηλαδή;

- Θα δούμε σε ποιό πουτανάδικο μεθοκοπούνε τα βράδια και θα τους πλακώσουμε. Θα θέκω του ενός μιά με ένα βαρύ σίδερο στην κεφαλή να απομείνει επιτόπου.
Θα τελειώσουμε την θητεία μας κι αυτός ακόμη θάναι φυτό σε κώμα.
Ο άλλος ή θα κάτσει στα αυγά του ή θα τον περιλάβουνε οι "Σήφηδες" οι μαυροποκαμισάδες και θα παίζουνε μπάλα με τη κεφαλή του, να μου χρωστούνε και χάρη αύριο. Θα τους ξεφορτωθούμε τους βαρεμένους και θα συνεχίσουμε την θητεία μας να μη σε πειράζει και σένα κανείς να τελειώσεις, αλλιώς θα σε παζαβώσουνε πραγματικά και θα απομείνεις άχρηστος μετά...

Και τις σημειώσεις σου ξαναγύρισε τις στο σπίτι όταν μπορέσεις να πας, μα δεν θα πάθουν τίποτα αν καθυστερήσεις λιγάκι την τεκμηρίωση, ούτε η εταιρία θα κλείσει οστόσω αφού είναι κορυφαία στον κόσμο, θα το φροντίσεις αργότερα που θα παίρνεις κι άδειες σαν παλιός, εδω μπορεί να σου τις σκίσει κιόλας κανένας αγράμματος χωριάτης που δεν καταλαβαίνει τι είναι και τι κρύβουν...

Δυστυχως δεν δέχτηκε ο Γιώργης την αποτελεσματική βοήθεια που του πρόσφερα, είχε εναποθέσει τις ελπίδες του σε κάποιον "Θεό" που νόμιζε πως τον παρακολουθούσε κι έβλεπε τι τραβούσε.
Δεν ξέρω αν είχε γνώση ο Θεός που επικαλούνταν, μα δεν φάνηκε ποτέ να επεμβαίνει όταν χρειαζόταν ή δεν αγαπούσε και πολύ τον Γιώργη.

Τα καψώνια συνεχίζονταν και στις σκοπιές, όποτε φύλαγε και περνούσε περίπολο ή έφοδος σταματούσαν για ένα δεκάλεπτο στην δική του σκοπιά για να τον πειράζουν. Τι μεταβολές έκανε μέχρι να ζαλιστεί, τι παρουσιάσεις και συνθηματικά επαναλάμβανε μέχρι αηδίας, τι φωνές άκουγε για την εμφάνιση του, κι άλλα που σκαρφίζονταν...

Στο τέλος είδε κι απόειδε και κρυβόταν λίγο μακρύτερα από τη σκοπιά όποτε τους έβλεπε να πλησιάζουν, εμφανιζόταν από πίσω τους με τον γεμιστήρα μέσα στο όπλο, το ακουμπούσε στις πλάτες τους και τους αιφνιδίαζε, ζητώντας τα στοιχεία τους.
Αν γελούσαν ή αργούσαν να τα δώσουν όπλιζε το όπλο κι ετοιμαζόταν να ρίξει και τους κοβόταν κάθε διάθεση για αστεϊσμούς.

Σταμάτησαν τα χοντρά πειράγματα μα το ανάφεραν στους υπεύθυνους για τη φύλαξη αξιωματικούς. Τον παρακολούθησαν αυτοί απο μακριά με τα κυάλια μερικές φορές, τον είδαν να προπονείται μόνος στην έρημη σκοπιά να βάζει αστραπιαία τον γεμιστήρα στο όπλο από την ζώνη του και να το φέρνει μετά σε θέση σκόπευσης, συνέχεια και συνέχεια μέχρι να το κάνει τέλεια.

Άρχισε να φροντίζει και την φυσική του κατάσταση από τότε, έκανε κάμψεις στο πάτωμα κι έλξεις στους σωλήνες που χρησιμοποιούσε σαν μονόζυγο, κι άλλες σχετικές ασκήσεις που γίνονταν εύκολα με υλικά που υπήρχαν στην διάθεση του. Με ρωτούσε κιόλας για την ένταση και τις επαναλήψεις που θάκανε, ξέροντας πως εγώ πάντα γυμναζόμουν.

Ο διοικητής της μοίρας του πήρε προαγωγή σύντομα, έγινε Αρχηγός Επιχειρησιακής Εκπαίδευσης κι έφυγε, ανέλαβε καινούριος ο οποίος έμελλε να δοκιμάσει την έκπληξη της ζωής του λίγο πριν αναλάβει υπηρεσία όταν πέρασε να δει την κατάσταση που βρίσκονταν ο θάλαμος της καινούριας του μοίρας πριν μιλήσει με τους στρατεύσιμους το μεσημέρι.

Συνοδευόμενος από τον υπαξιωματικό της μοίρας έφτασαν στο θάλαμο πεζοί, ο Γιώργης ήταν θαλαμοφύλακας εκείνη τη μέρα. Προχώρησαν στον διάδρομο που φαίνονταν έρημος. Φώναξε τον θαλαμοφύλακα, καμιά απάντηση κι έφτανε σχεδόν στο τέρμα.
Τότε έγινε αυτό που δεν είχε συμβεί ποτέ στα χρονικά της Αεροπορίας και πολύ δύσκολα θα επαναληφτεί:
Από ένα από τα πάνω κρεβάτια που ήταν πίσω του, πετάχτηκε ο Γιώργης και προσγειώθηκε στο πάτωμα. Ήταν τελείως γυμνός, κρατούσε ένα εικονογραφημένο πορνοπεριοδικό και...την έπαιζε με μανία. Όταν είδε πως βρίσκονταν μπροστά του ανώτερος αξιωματικός, την αφήνει, στέκει προσοχή και...χαιρετά στρατιωτικά!

Ο έκπληκτος αξιωματικός να ρωτά ωριόμενος τον συνοδό του

- "τι είναι αυτός εδώ",
- "τάχει χαμένα λίγο κύριε..."
- "έχω ανάγκες βλέπετε..." ο Γιώργης
- "που διάολο με φέρανε;" ο μοίραρχος
- "διώξε με αν δεν σ' αρέσω" ο Γιώργης
- "θα φύγεις μόνο δεμένος ή ξαπλωτός, δεν περνούνε τρέλλες σε μένα..." ο μοίραρχος.

Το περιστατικό μαθεύτηκε το μεσημέρι στα μαγειρεία από τον υπαξιωματικό που παραβρέθηκε στο μοναδικό περιστατικό, γέλια και καζούρα προς τον Γιώργη όταν εμφανίστηκε να φάει, από κείνο το μεσημέρι κλείστηκε στον εαυτό του ολότελα, απόφευγε ακόμη και μένα που με ήξερε χρόνια και θα ήμουν εκεί αν ήθελε να μιλήσει σε κάποιον.

Ο νέος διοικητής του έκανε τα πάντα να τον ξεφορτωθεί, "διοικώ πολεμική μοίρα κι εκπαιδεύω πιλότους, δεν ευκαιρώ να νταντεύω απροσάρμοστους" έλεγε στον διοικητή της μονάδας, "κάτσε να φέρουμε κανένα καινούριο οπλουργό, να δω τι θα τον κάνω τούτο" απαντούσε αυτός, δεν τον άφηναν πια να πλησιάζει στα αεροπλάνα το Γιώργη, τον ξεφορτώθηκε προσωρινά στα μαγειρεία τα πρωϊνά, μα τα βράδια έκανε σκοπιές κανονικά, δεν υπήρχαν και τότε αρκετά άτομα να βγαίνουν οι υπηρεσίες, οι αστράτευτοι κάνανε οτι μπορούσανε να μην στρατευτούν, η πολιτεία τους σιγόνταρε να μην χάσει τους ψήφους τους, μα τον έβαζαν σε κοντινές και φωτεινές σκοπιές να μην βγαίνει στην περίμετρο της μονάδας και κάνει καμμιά καινούρια απρόβλεπτη τρέλλα.

Το φινάλε της ιστορίας δόθηκε μιά βραδιά αργά τη νύχτα, όταν γύρισε από την σκοπιά και αντί να κοιμηθεί άρχισε να γυμνάζεται μέσα στο θάλαμο, κάνοντας αρκετό θόρυβο. Ξύπνησε κάποιος και του ζήτησε να ησυχάσει να κοιμηθούν, το πρωί είχαν δουλειά στην πίστα όπως κάθε μέρα.
Λογομάχησαν με τον Γιώργη "είσαι τρελλός". 'θα σας τρελλάνω όλους κι εσάς", ξυπνούν κι άλλοι από την φασαρία, "κόφτο πιά τρελλέ" κι ο Γιώργης όρμησε σε έναν, τον πιο κοντινό του.

Τον άρπαξε από τον λαιμό να τον πνίξει, του χτυπούσε το κεφάλι κάτω με μανία, έπεσαν οι υπόλοιποι να τον τραβήξουν, έγιναν όλοι ένα κουβάρι, άφριζε ο Γιώργης. Τον παρέλαβε η Αερονομία που ειδοποιήθηκε, η μονάδα όλη στο πόδι, εγώ κοιμόμουν στο σπίτι μου με έξοδο εκείνο το βράδυ, τα έμαθα το πρωί.

Στο Ναυτικό Νοσοκομείο για εξετάσεις ο Γιώργης, μετά στο ΓΝΑ, βρήκε την ευκαιρία που ήθελε ο μοίραρχος να τον ξεφορτωθεί "δεν τον θέλω πίσω, θέλω έναν μάχιμο σμηνίτη τώρα, άμα τον θέλουν στην Αεροπορία ας τον πάρουν στο ΓΕΑ να τον καμαρώνουν".

Ο Γιώργης σε μερικές εβδομάδες από τότε πήρε απολυτήριο σαν τρελλός, αποχαιρετούσε κιόλας όσους συναντούσε στην διαδρομή μέχρι την πύλη "μείνετε εσείς κορόιδα, εγώ φεύγω νωρίς, τελείωσε η θητεία" άκουγαν.

Δεν τον ξανάδα από τότε. Ιούνιος του 1992 η τελική πράξη της ιστορίας του.
Για το πάθημα του Γιώργη δεν φταίει βέβαια ούτε η Πολεμική Αεροπορία, ούτε κάποιο "σύστημα" γενικότερα. Φταίνε όσοι βρίσκονταν δίπλα του στην ίδια μοίρα, στο διπλανό κρεβάτι ή θάλαμο, που με την σκαιή συμπεριφορά τους δυσκόλεψαν κι επιδείνωσαν την κατάσταση που βρισκόταν όταν ήρθε.

Δεν τον άφηναν στην ησυχία του να κάνει τις υπηρεσίες που ποτέ δεν αρνιόταν ή απόφευγε και ν' ασχοληθεί στον δικό του ελεύθερο χρόνο με οτι τον ενδιέφερε, χωρίς να πειράζει κανέναν. Να μην τον φέρνουν καθημερινά σε αδιέξοδο και ν' αντιδρά με τον δικό του τρόπο, διασκεδάζοντας κάποιους ανεγκέφαλους.

Στην ίδια θέση βρίσκονταν κι αυτοί, θητεία έκαναν οι έφεδροι κι ένα κομάτι ψωμί αναζητούσαν οι άλλοι οι μόνιμοι, μπορούσαν να βρισκόταν στη θέση του ανα πάσα στιγμή, τότε τι θα έκαναν να γλιτώσουν το συνεχόμενο για μήνες ομαδικό καψώνι;

Με απλά καθημερινά πράγματα φορτίζεται κάποιος και στο τέλος ξεσπά. Ευτυχώς δεν στράφηκε εναντίον του εαυτού του, να αυτοτιμωρηθεί για φταίξιμο άλλων, με μια αναίτια αυτοκτονία. Έφυγε ζωντανός κι αρτιμελής από την μονάδα, μα με τη ρεστινιά του τρελλού να τον συνοδεύει στην υπόλοιπη ζωή του.

Δεν ξέρω πως είναι η σημερινή του ζωή, δεν τον ξαναβρήκα μετά παρά κάποιες προσπάθειες μου.

Τι θα κάνανε τα υπόλοιπα καλόπαιδα αν γίνονταν ξαφνικά στόχος κάποιων "συναδέλφων" τους για μερικούς συνεχόμενους μήνες;

Δε νομίζω να μπορούσαν ν' αντιδράσουν διαφορετικά, το ίδιο θα κατέληγαν στη θέση του "τρελλού". Ή νεκροί οι πιο αδύναμοι χαρακτήρες...