ΓΙΑ ΟΛΑ ΦΤΑΙΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ...

Ζούν καλά κι απολαμβάνουν τα οφέλη της τόλμης τους.

Όλοι όσοι τολμούν να "παρανομούν", κάνοντας το δικό τους. Όλοι όσοι έχτισαν σε δάση, βιάζοντας βάναυσα το φυσικό περιβάλλον, καταπατώντας νόμους κι αποφάσεις.

Θα χαίρονται εσαεί το αυθαίρετο τους, χωρίς η πολιτεία να πάρει ποτέ μέτρα εναντίον τους; Όλους αυτούς που έχτισαν σε δάση, τα τρωκτικά των Πολεοδομιών που ανακάλυψαν (προφανώς με το αζημίωτο) κάποιες "τρύπες" για να επιτρέψουν στους ιδιοκτήτες να χτίσουν βίλες σε όλη τη χώρα, θα τους αφήσουμε έτσι;
Έτσι φαίνεται πως θα γίνει πάλι.

Προχθές την πλήρωσε ένας υπουργός, τώρα πάλι σιωπή υποκριτική. Γιατί η κοινωνία είναι πέρα για πέρα διεφθαρμένη. Έχει λουφάξει τώρα, ώσπου να ξεχαστεί η υπόθεση, ίδια κι απαράλλαχτη με "πολλές δικές μας".
Όλη η ελλάδα γεμάτη από άδειες αναψυκτηρίων. Η κοινωνία λουφάζοντας ελπίζει πως κι αυτή η μπόρα θα περάσει, θα προκύψουν άλλου είδους θέματα στο μεταξύ, κάποιος θα σκοτώσει τη γυναίκα του και μετά θα αυτοκτονήσει, να έχουν τα κανάλια υλικό για 4 - 5 μέρες, το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης θα στραφεί αλλού, οπότε πλέον τρέχα γύρευε. Η βασική υπόθεση ξεχάστηκε.
Πάμε για άλλα.

Όπως συμβαίνει πάντοτε σ' αυτή τη χώρα της συναλλαγής και της απλωμένης παλάμης.

Κατά βάθος όμως για όλα φταίει ο κόσμος. Το μόνο που επιδιώκει είναι να αρπάξει μιά ευκαιρία, να εκμεταλλευτεί μιά κατάσταση, για να πετύχει έναν διορισμό, να να γλιτώσει τις εισφορές στα ίδια τα δικά του ταμεία, να ξεγελάσει την εφορία, να χτίσει το αυθαίρετο για ένα κεραμίδι.

Μα αυτόν τον κόσμο του "μέσου", της απάτης, της κομπίνας, της κονόμας, ποιός τον κατάντησε έτσι;

Μόνος του, με δική του πρωτοβουλία, μπλέχτηκε με την βρωμιά;

Η πολιτική ζωή όπως είναι σήμερα, οι πελατειακές σχέσεις, δεν διαμόρφωσαν μιά χαώδη κατάσταση στην οποία επικρατέι το "άρπαξε να φάς και κλέψε να έχεις;"
Βαδίζει πλέον κανείς σήμερα όπως λένε "με τον σταυρό στο χέρι;"

Κι έτσι θα γυνεχίζεται η κατάσταση που βολεύει τους πεεισσότερους με προσβάσεις στον κόσμο της εξουσίας, μέχρι οι ίδιοι οι πολιτικοί να πάρουν πρωτοβουλίες, να αρχίσουν να την περιορίζουν, ελπίζοντας να μειωθεί δραστικά ή και να εξαλειφτεί κάποτε, όσο έιναι στην ζωή κι αυτοί, να το δούν τελειωμένο.
Με την βοήθεια όλων μας όσων δεν έχουμε να πειρμένουμε τίποτα από την διαιώνιση αυτής της νοοτροπίας του παρακμιακού κατεστημένου.

Για να γίνουμε όλοι καλύτεροι. Ως άτομα κι ως κοινωνία.