ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΠΟΚΕΝΤΡΩΣΗ - ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ...

Πολλά έχουν ακουστεί, πολλά έχουν γραφτεί για το θέμα της διοικητικής μεταρρύθμισης της χώρας αλλά το τι τελικά θα γίνει κανείς δεν γνωρίζει αφού η κεντρική εξουσία δεν ξεκαθαρίζει τη θέση της.

Το μόνο που κάνει είναι να «πετά» στον αέρα διάφορες κουβέντες σε στιλ απόψεων - προτάσεων για να δει αντιδράσεις και όπου κολλήσει.

Ακούγονται σχέδια για συνενώσεις Νομαρχιών (για την Κρήτη έχει προταθεί μία Νομαρχία) που θα αριθμούν περίπου το ένα τρίτο (1/3) αυτών που είναι σήμερα. Ακούγονται σχέδια για δημιουργία μεγάλων Δήμων (5 - 6 στο Νομό Χανίων) που θα είναι δυνατοί για να μπορούν να διαχειρίζονται τις υποθέσεις τους.

Μεγάλα σχέδια για την Αυτοδιοίκηση ή μήπως σενάρια για το κατά πως βολεύει ο «Καποδίστριας 2»;
Υπάρχει ελεύθερη ακομμάτιστη σκέψη που βάζει πρωταρχικό ζήτημα την πραγματική αποκέντρωση;

Πραγματική αποκέντρωση σημαίνει να υπάρχει κατοχυρωμένος θεσμός Αυτοδιοίκησης που να διέπεται από νομικό πλαίσιο και αρχές.
Να έχει αυτοτέλεια και αρμοδιότητες. Να έχει δικούς της οικονομικούς πόρους για την αυτοδύναμη ανάπτυξη της, για να μην είναι ο ζητιάνος της κεντρικής εξουσίας όπως σήμερα.

Να μπουν όρια ώστε να είναι διακριτοί οι ρόλοι του καθενός, Δήμος - Νομαρχία - Κράτος.

Έτσι θα γνωρίζει ο κάθε θεσμός τις αρμοδιότητες του και ο πολίτης θα ξέρει ποια πόρτα να κτυπήσει και από πού θα ζητήσει ευθύνες. Να εφαρμόζεται ο δημοκρατικός προγραμματισμός. Η διαχείριση των πόρων να είναι υπόθεση της Αυτοδιοίκησης.
Να είναι πολιτική διαδικασία και όχι τεχνοκρατική διεκπεραίωση.

Να επιδιώξει την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη και ουσιαστικότερη συμμετοχή των πολιτών, οι δε εκλογές για την ανάδειξη της, να γίνονται με το σύστημα της απλής αναλογικής. Έτσι με λίγα λόγια θέλουμε την αυτοδιοίκηση με πόρους και αρμοδιότητες. Ισχυρή να λύνει προβλήματα, οικονομικά αυτοδύναμη και όχι ζητιάνο της κεντρικής εξουσίας.

Θέλουμε να κάνουμε εμείς κουμάντο στον τόπο μας.

Το κυρίαρχο ζήτημα δεν είναι οι συνενώσεις ή η κατάργηση των Νομαρχιών ή των Περιφερειών. Σαφώς έχει σημασία κι αυτό και πρέπει να συζητηθεί, να μπουν σοβαρά κριτήρια ώστε να μην προκύψουν προβλήματα αλλά να δημιουργηθούν σχήματα ισχυρά που να μπορούν εύκολα να διοικηθούν.

Το μεγάλο ερώτημα όμως είναι:

Είναι διατεθειμένη η κεντρική εξουσία να κάνει πραγματική αποκέντρωση που σημαίνει να εκχωρήσει πόρους αρμοδιότητες και εξουσίες στην αυτοδιοίκηση;

Είναι διατεθειμένη η κεντρική εξουσία να αλλάξει το φορολογικό σύστημα ώστε η αυτοδιοίκηση να έχει τους δικούς της πόρους;
Όλα τα παραπάνω σημαίνουν ότι η κεντρική εξουσία χάνει τη διαχείριση ενός μεγάλου μέρους χρημάτων και ένα μεγάλο μέρος της εξουσίας που σήμερα κατέχει.

Είναι διατεθειμένη να τα παραδώσει;

Αν η κεντρική εξουσία διατίθεται να προχωρήσει σε πραγματική αποκέντρωση, όπως περιγράφηκε παραπάνω, τότε καλώς κουβεντιάζουμε.

Αν όμως δεν υπάρχει τέτοια διάθεση τότε ίσως να μην υπάρχει λόγος συζητήσεων για τη διοικητική μεταρρύθμιση. Γιατί το να γίνουν έτσι απλά κάποιες συνενώσεις Δήμων και Νομαρχιών χωρίς να εφαρμοστούν τα παραπάνω είναι κοροϊδία.

Το μόνο που θα γίνει είναι να συνενώσουμε τη φτώχεια και την κακομοιριά μας.