ΕΙΧΕ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟ ΚΑΙ ΗΤΑΝ ΩΡΑΙΑ...

Φεγγάρι για δε μου 'φερες τσ' αγάπης μου μαντάτο,
είχα μου λέει παραγγελιές πολλές και ξέχασα το...

ΠΑΝΑΚΡΙΒΕΣ ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΣΕΙΣ ΣΤΙΣ ΤΟΠΙΚΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ...

Οι Ευρωπαίοι δανειστές της Ελλάδας δεν ζητάνε σώνει και καλά περικοπές μισθών και συντάξεων, ζητάνε διαρθρωτικές αλλαγές στη χώρα.

Αλλά καμιά κυβέρνηση δε τολμά να βάλει χέρι στα κλειστά επαγγέλματα, τις ισχυρές πολιτικά και κοινωνικά συντεχνίες, στη γραφειοκρατία, στο διάσπαρτο δημόσιο, φοβούμενη τις συνδικαλιστικές αντιδράσεις και τις χαμένους ψήφους...

Υπήρχε κι εξακολουθεί να υπάρχει από την μία ο ωμός εκβιασμός των άμεσα θιγόμενων κάθε φορά κι από την άλλη η διακομματική πίεση των "τοπικών κοινωνιών" και τίποτα δεν άλλαζε με σύμμαχο και τη διακομματική αποδοχή των εκάστοτε κυβερνήσεων. Με την συμπληρωματική διακομματική πίεση των εκάστοτε αντιπολιτεύσεων.

Έτσι κάποιες επαγγελματικές κάστες εξακολουθούν να απολαμβάνουν προνόμια και διευκολύνσεις που χρηματοδοτούνται ετσιθελικά από τον υπόλοιπο λαό και μάλιστα συνήθως κληρονομούνται σε τέκνα, στραγγαλίζοντας όποιον θελήσει ν' ακολουθήσει το ίδιο επάγγελμα.

Οι εκατοντάδες σχολές ΑΕΙ και ΤΕΙ άνευ ουσιαστικού αντικειμένου πλήθυναν διαχρονικά ανά την επικράτεια, κατόπιν πιέσεων των διαβόητων "τοπικών κοινωνιών" που ήθελαν να ασκήσουν προσοδοφόρες και ευεπίφορες στη φοροδιαφυγή παρασιτικές δραστηριότητες όπως άπειρες καφετέριες, σουβλατζίδικα, πιτσαρίες, φωτοτυπίες - χαρτικά που "αναλαμβάνουν" και πτυχιακές εργασίες και κυρίως γκαρσονιέρες και δυάρια στα πανωσηκώματα των νοικοκυραίων, όπου κατά κανόνα το ενοίκιο διαμορφώνεται ανάλογα με τον αριθμό των σπουδαστών που μένουν μέσα και την απόσταση από τη σχολή, η αράδα τους αρχίζει από ακριβώς απέναντι παό την είσοδο...

Πανάκριβα σε χρήμα και προσωπικό στοιχίζει η λειτουργία των 500 στρατοπέδων που βρίσκονται διάσπαρτα ανά τη χώρα, ακόμη και μέσα στις πόλεις. Τα 9 στα 10 από τα οποία σε καιρό ειρήνης είναι παντελώς άχρηστα, απλά για να συντηρούνται οι τοπικές κοινωνίες με την υποχρεωτική κατανάλωση των υπηρετούντων σε δαύτα.

Άχρηστοι οργανισμοί εδρεύουν σε επιλεγμένες "έδρες" κατόπιν ενεργειών κάποιου δραστήριου βουλευτή, με άγνωστο ή ανύπαρκτο ωφέλιμο έργο στους πολλούς κατοίκους, μα γνωστούς στη τοπική κοινωνία οι διευθυντές, οι υπάλληλοι και οι κηπουροί που "απασχολούνται" σε αυτούς...

Τώρα αυτά δεν μπορούν να γίνουν ανεκτά, ειδικά την ώρα που κόβονται οι μισθοί και οι συντάξεις.
Με τις αποφάσεις για καταργήσεις άχρηστων κρατικών φορέων, με λίγη τόλμη κι αποφασιστικότητα στις ως τώρα πιέσεις, μπορεί να φτιάξει το παζλ της αναδιάρθρωσης του κράτους που επιχειρεί δειλά ακόμη τούτη η κυβέρνηση.

Αν και υπάρχουν σκόπιμες καθυστερήσεις, αντιδράσεις και εμπόδια από κυβερνητικά νυν ή πρώην στελέχη που πρωταγωνίστησαν στα παραπάνω και δε θέλουν να χάσουν τα βιλαέτια τους, ελπίζουμε αυτό που θα επικρατήσει τελικά είναι η σωστή απόφαση για μείωση του κράτους εκεί που πρέπει.


************************
Δεν πρόλαβα να το δημοσιεύσω και να ένα κλασσικό παράδειγμα αντίδρασης μιας τοπικής κοινωνίας που άρχισε κλαψουρίσματα μέσω τρίτου:
http://www.inews.gr/96/Tafoplaka-stin-elpida--i-anastoli-leitourgias-tis-scholis-astynomias-siteias.htm

ΤΟΠΙΚΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ...

Παρότι έχουμε προϊόντα αρίστης ποιότητας, όπως τα κηπευτικά μας, τα ντόπια κρέατα και τα τυροκομικά μας προϊόντα, πολλά ξενοδοχεία και εστιατόρια χρησιμοποιούν ξένα προϊόντα, αμφίβολης ποιότητας και προέλυσης για να ταίζουν τους τουρίστες...

Αιτία αναφέρεται το κόστος αγοράς πολλών προϊόντων εισαγωγής, που είναι πολύ μικρότερο από τα τοπικά και αυτό αποτελεί τον κύριο λόγο που οι επιχειρήσεις τα προτιμούν. Το φτηνότερο κόστος των προϊόντων εισαγωγής όμως δεν αποτελεί επιχείρημα, αφού με λίγο ψάξιμο στην τοπική αγορά είναι διαθέσιμα δικά μας προϊόντα σε πολύ καλές τιμές.

Και παραπέρα με μια υποτυπώδη διαπραγμάτευση θα βρεθούν αρκετοί μικροί παραγωγοί να τους διαθέσουν τα προϊόντα τους σε ακόμη πιο ανταγωνιστικές προσφορές.

Όταν στους ξένους τουρίστες δίνουμε ξένους χυμούς σε παγοκολόνες, ξένο γιαούρτι, εισαγώμενη μαρμελάδα και βούτυρο, ξένο μαλακό λιπαρό τυρί τι θα αποκομίσουν επιστρέφοντας στην πατρίδα τους; Πώς θα προωθήσουμε τα γνήσια προϊόντα μας, αν δεν τα αναδείξουμε στους τουρίστες όταν είναι εδώ, να τα γνωρίσουν και να τα ζητούν και στις πατρίδες τους έπειτα;

Να περάσει κάποιος 2 βδομάδες στην Κρήτη και να μην έχει δοκιμάσει βλήτα ή σταμναγκάθι με λάδι και λεμόνι, στάκα, χοχλιούς, γραβιέρα με ελιές ή μέλι, καλιτσούνια με μυζήθρα, σύγκλινο, ζυγούρι πιλάφι, κρεατότουρτα, ξεροτήγανα κι αυγοκαλάμαρα, αρνί αντικρυστό, σουπιές με άγρια χόρτα, ντάκο, γλυκό κυδώνι, τραχανά, να πιει μια τσικουδιά τρώγοντας ωμή την αγγινάρα και το κουκί του με κριθαρένιο παξιμάδι δεν λέει κι όμως γίνεται, τρώει ότι σερβίρουν τα ξενοδοχεία κι αν βρεθεί σε ταβέρνα σπάνια τα δοκιμάζει αν δεν τα γνωρίζει.

Αν δεν τα γνωρίσει συνοπτικά με την άφιξη του, κάτι φταίει στην οργάνωση του τουρισμού...

Φταίει ακόμη οτι η διδακτέα ύλη στις τοπικές σχολές μαγείρων είναι προσαρμοσμένη στην Ευρωπαϊκή κουζίνα και όχι στην τοπική. Προβλέπει τη χρήση βουτύρου, τυριών όπως ένταμ και παρμεζάνα. Οπότε και οι νέοι μάγειροι έχοντας αυτήν την πρώτη εκπαίδευση, χρησιμοποιούν τα υλικά που γνωρίζουν.

Το δεύτερο ζήτημα είναι ότι οι πάρα πολλοί επιχιερηματίες ξενοδόχοι δεν έχουν ανοιχτά μυαλά. Δεν ψάχνονται, δεν αναζητούν το διαφορετικό που θα τους ξεχωρίσει, ακολουθώντας το συρμό του μαζικού τουρισμού του πόπολου σε φτηνές τιμές και των tours operators...

Δεν είναι σωστό επιχειρήσεις που έχουν χρηματοδοτηθεί από το κράτος π.χ. επιδοτούμενες ξενοδοχειακές μονάδες μεγάλες ή μικρές που θέλουν να εκμεταλλευτούν ότι ομορφιές και δυνατότητες προσφέρει ο τόπος να μην χρησιμοποιούν τοπικά προϊόντα. Οφείλουνε να σταθούνε στο ύψος των περιστάσεων, να βοηθήσουνε τον πρωτογενή τομέα που παράγει, τον αγρότη, τον κτηνοτρόφο.

Και αν κάποιες είναι all inclusive και δεν τους ενδιαφέρει κάτι τέτοιο, δεν είναι δυνατόν η "παραδοσιακή" ταβέρνα του μικρού απομονωμένου χωριού, το μικρό οικογενειακό εστιατόριο να μην διαθέτει πρώτες ύλες από την περιοχή που βρίσκεται, αλλά να χρησιμοποιεί προϊόντα εισαγωγής αμφιβόλου ποιότητας για μερικά παραπάνω ευρώ κέρδους...