Υπάρχουν δύο τρόποι να θυμηθείς, να γιορτάσεις, να τιμήσεις την Εθνική Επέτειο της 25ης Μαρτίου του 1821.
Μπορείς να ακούς τους επίσημους και τους πολιτικούς, να βγάζουν λόγους, να βλέπεις εκπομπές στην τηλεόραση και να διαβάσεις τα ένθετα στις εφημερίδες, ή μπορείς από την άλλη μεριά να παραδειγματιστείς από την απλότητα και τον Ηρωισμό εκείνων των Ελλήνων που ξεκίνησαν τον Αγώνα με το όραμα της Ελευθερίας, της Αντεπίθεσης και της Εκδίκησης για τα χρόνια της τουρκοκρατίας.
Μπορείς να ακούς τους επίσημους και τους πολιτικούς, να βγάζουν λόγους, να βλέπεις εκπομπές στην τηλεόραση και να διαβάσεις τα ένθετα στις εφημερίδες, ή μπορείς από την άλλη μεριά να παραδειγματιστείς από την απλότητα και τον Ηρωισμό εκείνων των Ελλήνων που ξεκίνησαν τον Αγώνα με το όραμα της Ελευθερίας, της Αντεπίθεσης και της Εκδίκησης για τα χρόνια της τουρκοκρατίας.
Να προσπαθήσεις να δεις με τα μάτια των Ελλήνων της εποχής. Δεν ήταν
και τόσο διαφορετικοί από εμάς. Δεν μας χωρίζουν αιώνες. Παππούδες των
παππούδων μας ήταν. Και τα κατάφεραν.
Είναι φωτεινό παράδειγμα για όλους. Είναι οδηγοί για όσους νιώθουν ακόμα ζωντανοί.
Η επανάσταση ενός λαού ξεκινάει από την προσωπική επανάσταση κάθε ανθρώπου.
Όταν οι προσωπικές επαναστάσεις "ευθυγραμμιστούν" σε επίιπεδο κρίσιμης μάζας, τότε ο λαός συνειδητοποιεί ότι ο προορισμός και το μονοπάτι που οδηγεί σ΄ αυτόν είναι κοινός.
Το πρόβλημα είναι χρονικό. Σε κάποιους ανθρώπους παίρνει μια ζωή να κάνουν την προσωπική τους επανάσταση. Σε κάποιους άλλους, δεν συμβαίνει ποτέ. Και σε κάποιους τρίτους, λίγο. Πολύ λίγο.
Το ίδιο ισχύει και για τους λαούς. Στη δική μας περίπτωση η παραπάνω διαδικασία της Επανάστασης του 1821 πήρε τρισήμισυ αιώνες σχεδόν. Από τότε τα χρόνια πέρασαν, οι συνήθειες και μάλιστα οι κακές, παρέμειναν αναλοίωτες δυστυχώς, μέχρι σήμερα.
Και το θέμα είναι πόσο καιρό θα πάρει μέχρι η επόμενη αφύπνιση πραγματοποιηθεί μέσα σε κάθε Έλληνα ξεχωριστά και επόμενα, σε επίπεδο λαού. Γιατί το σύνθημα τότε ήταν "Ελευθερία ή θάνατος" και όχι "Ελευθερία ή βόλεμα".
Ότι κι αν συμβαίνει σήμερα στη χώρα μας και στον έντονα διαταραγμένο ψυχισμό των περισσότερων, εγώ πάντως, υποκλίνομαι με σεβασμό στο αίμα των αγωνιστών (ανδρών και γυναικών) του 1821 και σκέφτομαι με θλίψη, αν η προσωπική επανάσταση του Νεοέλληνα αρχίζει και τελειώνει με το τηλεκοντρόλ στο σαλόνι του σπιτιού του και στη μη αλλαγή του βολεμένου του μικρόκοσμου με κάθε τρόπο....
Η επανάσταση ενός λαού ξεκινάει από την προσωπική επανάσταση κάθε ανθρώπου.
Όταν οι προσωπικές επαναστάσεις "ευθυγραμμιστούν" σε επίιπεδο κρίσιμης μάζας, τότε ο λαός συνειδητοποιεί ότι ο προορισμός και το μονοπάτι που οδηγεί σ΄ αυτόν είναι κοινός.
Το πρόβλημα είναι χρονικό. Σε κάποιους ανθρώπους παίρνει μια ζωή να κάνουν την προσωπική τους επανάσταση. Σε κάποιους άλλους, δεν συμβαίνει ποτέ. Και σε κάποιους τρίτους, λίγο. Πολύ λίγο.
Το ίδιο ισχύει και για τους λαούς. Στη δική μας περίπτωση η παραπάνω διαδικασία της Επανάστασης του 1821 πήρε τρισήμισυ αιώνες σχεδόν. Από τότε τα χρόνια πέρασαν, οι συνήθειες και μάλιστα οι κακές, παρέμειναν αναλοίωτες δυστυχώς, μέχρι σήμερα.
Και το θέμα είναι πόσο καιρό θα πάρει μέχρι η επόμενη αφύπνιση πραγματοποιηθεί μέσα σε κάθε Έλληνα ξεχωριστά και επόμενα, σε επίπεδο λαού. Γιατί το σύνθημα τότε ήταν "Ελευθερία ή θάνατος" και όχι "Ελευθερία ή βόλεμα".
Ότι κι αν συμβαίνει σήμερα στη χώρα μας και στον έντονα διαταραγμένο ψυχισμό των περισσότερων, εγώ πάντως, υποκλίνομαι με σεβασμό στο αίμα των αγωνιστών (ανδρών και γυναικών) του 1821 και σκέφτομαι με θλίψη, αν η προσωπική επανάσταση του Νεοέλληνα αρχίζει και τελειώνει με το τηλεκοντρόλ στο σαλόνι του σπιτιού του και στη μη αλλαγή του βολεμένου του μικρόκοσμου με κάθε τρόπο....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου