Δεν είναι ότι χαίρεται κανείς με την δυστυχία ή την απελπισία αυτού
που απολύεται. Με στατιστικές 900 απολύσεων ανά ημέρα όμως στον ιδιωτικό
τομέα, κανένας δεν έχυσε ούτε ένα δάκρυ του είδους που χύθηκε για την
ΕΡΤ, ή για όποιον δημόσιο οργανισμό έκλεινε...
Κανένας δεν βγήκε να κάνει πρώτο θέμα στις παγκόσμιες ειδήσεις το κλείσιμο τόσων και τόσων επιχειρήσεων του παγκόσμιου τομέα. Κανένας δεν απείλησε να ρίξει την κυβέρνηση για τις εκατόμβες θυμάτων της κρίσης στους ελεύθερους επαγγελματίες...
Είναι ακριβώς αυτή η λυσσασμένη αντίδραση ενός αριστερίστικου συστήματος μάσας και λεηλασίας κάθε έννοιας δημόσιου πλούτου, υλικού και άυλου. Αυτού που βλέπουμε τώρα να παρελαύνει με δηλώσεις συμπαράστασης και παραινέσεις για επαναστάσεις που θα το διατηρήσουν στη θέση του.
Το αριστερίστικο αυτό εξουσιαστικό σύστημα δεν νεμόταν μόνον τον υλικό πλούτο: νεμόταν και τον άυλο: Είχε αποκτήσει ένα ιδιότυπο μονοπώλιο αρετής, ένα ιδιότυπο μονοπώλιο του δικαιώματος να αποτελούν τον κήνσορα της κάθε κατάστασης, τον κριτή και δικαστή της κάθε κυβέρνησης, τον καθοδηγητή και ινστρούχτορα του πολίτη. Εάν σε δεχόταν αυτοί είχε καλώς, εάν όχι τι κρίμα, να χαθείτε.
Όσο βγαίνει στην επιφάνειο ποιο είναι το πραγματικό διακύβευμα, τόσο συσπειρώνεται ο κόσμος γύρω από τον Σαμαρά, τόσο αποκτά ο πολίτης την αίσθηση ότι "τελειώσαν τα ψέματα", τόσο ενισχύεται η αίσθηση "επανιδρύσεως του κράτους" με τρόπο που δεν μένει στα χαρτιά και στο επίπεδο του συνθήματος.
Η κίνηση του Σαμαρά θα συσπειρώσει ευρύτερες δημιουργικές δυνάμεις με τρόπο που καμία βαθμιαία και αφανής για τον πολύ κόσμο επιτυχία στην οικονομική πολιτική δεν μπορούσε να του συσπειρώσει. Δημιουργεί εμπιστοσύνη στο μέλλον και αισιοδοξία.
Τα καρκινώματα του δημόσιου τομέα είναι αυτά που οδήγησαν στην κρίση, τα καρκινώματα του δημόσιου τομέα είναι αυτά που "μαζί τα φάγανε" με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο. Αυτοί έπρεπε εξαρχής να πληρώσουν την κρίση, διότι αυτοί λεηλάτησαν με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο τον δημόσιο πλούτο. Αυτοί νομιμοποιούσαν ηθικά και την εκτεταμένη φοροδιαφυγή, αφού ο κάθε πολίτης έλεγε "δεν θέλω να τα δίνω για αυτούς" και μόνον αληθινοί αφανείς ήρωες (που δεν ήταν και λίγοι, παρά το γενικό συκοφαντικό κλίμα που υπάρχει σχετικώς) πλήρωναν κανονικά τους φόρους τους.
Για πρώτη φορά από την έναρξη της κρίσης ο κόσμος έχει την αίσθηση ότι, επιτέλους πληρώνουν κάποιοι από αυτούς που φταίνε για την κρίση. Ναι, μαζί με τα ξερά καίγονται και κάποια χλωρά, κάποιοι άξιοι στην ΕΡΤ, όμως αυτή είναι πάντοτε η μοίρα των χλωρών που πλησιάζουν σε ξερά. Αυτοί όμως οι δουλευτάρηδες και άξιοι είναι ίσως αυτοί που τους ενοχλεί και λιγότερο το κλείσιμο της ΕΡΤ: Είναι αυτοί που θα τους ψάξουν να τους προσλάβουν άλλοι.
Το πρόβλημα θα το έχουν οι ανεπρόκοποι και χαραμοφάηδες, που δεν θα έχουν τώρα στον ήλιο μοίρα! Για αυτούς γίνεται όλη φασαρία από το παραπάνω κατεστημένο. Και όποιος ταυτίζεται με δαύτους, δείχνει απλώς ότι "όμοιος ομοίω αεί πελάζει"...
Κανένας δεν βγήκε να κάνει πρώτο θέμα στις παγκόσμιες ειδήσεις το κλείσιμο τόσων και τόσων επιχειρήσεων του παγκόσμιου τομέα. Κανένας δεν απείλησε να ρίξει την κυβέρνηση για τις εκατόμβες θυμάτων της κρίσης στους ελεύθερους επαγγελματίες...
Είναι ακριβώς αυτή η λυσσασμένη αντίδραση ενός αριστερίστικου συστήματος μάσας και λεηλασίας κάθε έννοιας δημόσιου πλούτου, υλικού και άυλου. Αυτού που βλέπουμε τώρα να παρελαύνει με δηλώσεις συμπαράστασης και παραινέσεις για επαναστάσεις που θα το διατηρήσουν στη θέση του.
Το αριστερίστικο αυτό εξουσιαστικό σύστημα δεν νεμόταν μόνον τον υλικό πλούτο: νεμόταν και τον άυλο: Είχε αποκτήσει ένα ιδιότυπο μονοπώλιο αρετής, ένα ιδιότυπο μονοπώλιο του δικαιώματος να αποτελούν τον κήνσορα της κάθε κατάστασης, τον κριτή και δικαστή της κάθε κυβέρνησης, τον καθοδηγητή και ινστρούχτορα του πολίτη. Εάν σε δεχόταν αυτοί είχε καλώς, εάν όχι τι κρίμα, να χαθείτε.
Όσο βγαίνει στην επιφάνειο ποιο είναι το πραγματικό διακύβευμα, τόσο συσπειρώνεται ο κόσμος γύρω από τον Σαμαρά, τόσο αποκτά ο πολίτης την αίσθηση ότι "τελειώσαν τα ψέματα", τόσο ενισχύεται η αίσθηση "επανιδρύσεως του κράτους" με τρόπο που δεν μένει στα χαρτιά και στο επίπεδο του συνθήματος.
Η κίνηση του Σαμαρά θα συσπειρώσει ευρύτερες δημιουργικές δυνάμεις με τρόπο που καμία βαθμιαία και αφανής για τον πολύ κόσμο επιτυχία στην οικονομική πολιτική δεν μπορούσε να του συσπειρώσει. Δημιουργεί εμπιστοσύνη στο μέλλον και αισιοδοξία.
Τα καρκινώματα του δημόσιου τομέα είναι αυτά που οδήγησαν στην κρίση, τα καρκινώματα του δημόσιου τομέα είναι αυτά που "μαζί τα φάγανε" με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο. Αυτοί έπρεπε εξαρχής να πληρώσουν την κρίση, διότι αυτοί λεηλάτησαν με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο τον δημόσιο πλούτο. Αυτοί νομιμοποιούσαν ηθικά και την εκτεταμένη φοροδιαφυγή, αφού ο κάθε πολίτης έλεγε "δεν θέλω να τα δίνω για αυτούς" και μόνον αληθινοί αφανείς ήρωες (που δεν ήταν και λίγοι, παρά το γενικό συκοφαντικό κλίμα που υπάρχει σχετικώς) πλήρωναν κανονικά τους φόρους τους.
Για πρώτη φορά από την έναρξη της κρίσης ο κόσμος έχει την αίσθηση ότι, επιτέλους πληρώνουν κάποιοι από αυτούς που φταίνε για την κρίση. Ναι, μαζί με τα ξερά καίγονται και κάποια χλωρά, κάποιοι άξιοι στην ΕΡΤ, όμως αυτή είναι πάντοτε η μοίρα των χλωρών που πλησιάζουν σε ξερά. Αυτοί όμως οι δουλευτάρηδες και άξιοι είναι ίσως αυτοί που τους ενοχλεί και λιγότερο το κλείσιμο της ΕΡΤ: Είναι αυτοί που θα τους ψάξουν να τους προσλάβουν άλλοι.
Το πρόβλημα θα το έχουν οι ανεπρόκοποι και χαραμοφάηδες, που δεν θα έχουν τώρα στον ήλιο μοίρα! Για αυτούς γίνεται όλη φασαρία από το παραπάνω κατεστημένο. Και όποιος ταυτίζεται με δαύτους, δείχνει απλώς ότι "όμοιος ομοίω αεί πελάζει"...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου