Στο εξής με το νέο φορολογικό νόμο, εκατοντάδες χιλιάδες
αυτοαπασχολούμενοι θα προσέρχονται στα γκισέ της Εφορίας για να
παραλλάξουν τη ληξιαρχική πράξη θανάτου της μικροεπιχείρησης τους με
δώρο εισιτήριο διαρκείας για την ανεργία.
Η σημερινή κυβέρνηση προσπάθησε πολύ να δικαιολογήσει την πολιτική της στον νέο φορολογικό νόμο, είναι όμως γεγονός πως με τρεις ριπές επιχειρεί να καθαρίσει το μεγαλύτερο μέρος των αυτοαπασχολούμενων.
1. Κατάργηση του αφορολόγητου,
2. 26% φορολόγηση από το πρώτο ευρώ,
3. Τέλος επιτηδεύματος 650 ευρώ (1.000 για τις εταιρείες) από 500 πριν.
Να δούμε όμως πρακτικά τι σημαίνουν αυτά τα μέτρα.
Ο αυτοαπασχολούμενος που δηλώνει 10.000 για παράδειγμα πληρώνει 3.250 ευρώ φόρο και αν πληρώσει και τον Ο.Α.Ε.Ε. για να έχει εντέλει άθλια περίθαλψη και σύνταξη, του μένουν 1.669 ευρώ τον χρόνο ή 139 ευρώ τον μήνα για να θρέψει την οικογένειά του...
Τα ίδια και χειρότερα αν έχει εταιρεία, σ' αυτή την περίπτωση του απομένουν να ζήσει 1.169 ευρώ τον χρόνο ή 97 ευρώ τον μήνα. Προφανώς ο παραπάνω έχει ήδη βάλει λουκέτο και δεν χρειάζεται να τρέχει στους λογιστές για περαιτέρω διευκρινίσεις.
Κι αν είναι ασυνεπής στις υποχρεώσεις του, υπάρχει και νόμος που του δημεύει ό,τι έχει και δεν έχει για συμμόρφωση των άλλων. Και δεν έχουμε υπολογίσει και τις υπόλοιπες φορολογικές επιβαρύνσεις όπως ΔΕΗ, χαράτσια, δημ. τέλη, τέλη κυκλοφορίας οχημάτων, κ.λπ.
Ο προαναφερόμενος μικρός επιχειρηματίας δεν έβγαινε ούτε με τον προηγούμενο φορολογικό νόμο προϊόν του μεσοπρόθεσμου (εισοδήματα του 2011). Απλά προτίμησε να μην πληρώσει τον Ο.Α.Ε.Ε., για να μην πεινάσει η οικογένειά του. Ετσι εξηγείται το γεγονός ότι πάνω από τους μισούς ασφαλισμένους του Ο.Α.Ε.Ε., δεν πληρώνουν τις εισφορές τους. Αυτά για τους ειδήμονες της "εισφοροδιαφυγής".
Ο αυτοαπασχολούμενος των 10.000 ευρώ για το 2010 δεν πλήρωνε καθόλου φόρο εισοδήματος γιατί ήταν στο αφορολόγητο, για το 2011 πλήρωσε 1.000 ευρώ και με τον νέο νόμο 3.250 ευρώ. Αύξηση 225%.
Εντάξει, θα πει κάποιος χαρτογιακάς πως ο κρατικός προϋπολογισμός δεν βγαίνει και θα πρέπει όλοι να βάλουμε πολύ βαθιά το χέρι στην τσέπη. Ισχύει όμως για όλους αυτό; Για να δούμε.
Την πιο μεγάλη επιβάρυνση υφίστανται οι πιο φτωχοί αυτοαπασχολούμενοι όπως φαίνεται από τα παραδείγματα. Οσο όμως αυξάνεται το εισόδημα τόσο η επιβάρυνση ελαττώνεται.
Και γεννιέται εύλογα το ερώτημα: Ποιος τελικά είναι ο φοροφυγάς, ο αυταπασχολούμενος που τον τσακίζει η Εφορία ή ο μεγαλοεπιχειρηματίας που οι νόμοι φτιάχνονται στα μέτρα του;
Η απάντηση είναι προφανής, τα βάρη της κρίσης φορτώνονται οι πιο αδύνατοι και ο νέος φορολογικός νόμος το αποδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο. Οσο για τις Α.Ε., που είναι ο κορυφαίος επιχειρηματικός σχηματισμός, όχι μόνο δεν υπάρχει επιβάρυνση, αλλά ελάφρυνση σε σχέση με προηγούμενα της τάξης του 30%. Ετσι ο μέτοχος της Α.Ε. πληρώνει 3.383 ευρώ φόρο και ο ιδιοκτήτης ατομικής επιχείρησης 5.830 ευρώ, 63% περισσότερο για τα ίδια κέρδη (20.000).
Εξισώνονται δηλαδή μια ανώνυμη εταιρεία με το εμπορικό της γειτονιάς. Επίσης αξίζει να δούμε πιο προσεκτικά την ουσία των κοινωνικοοικονομικών εξελίξεων που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια με οδηγό τον συγκεκριμένο φορολογικό νόμο. Διαβάζοντας τον κάποιος του μένει μια εύλογη απορία. Είναι δυνατόν να εισπραχτούν αυτοί οι φόροι;
Δηλαδή αν ο αυτοαπασχολούμενος δεν έχει ψωμί να φάει πώς θα μπορέσει να τους πληρώσει;
Προφανώς θα αναγκαστεί να βάλει λουκέτο, δεν μπορεί να δουλεύει μόνο για την Εφορία.
Αν όμως κλείσει πώς θα εισπραχτούν αυτοί οι φόροι;
Η απάντηση στον παραπάνω γρίφο είναι απλή. Το φορολογικό είναι βεβαίως μηχανισμός μεταφοράς οικονομικών βαρών στους πιο αδύνατους είναι όμως και ταυτόχρονα μοχλός επιβολής των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων. Η κυβέρνηση και η Ε.Ε. επιδιώκουν να μειωθεί δραστικά ο αριθμός των μικρών επιχειρήσεων. Η παρουσία τους άλλωστε στην Ελληνική οικονομία σε τέτοια έκταση αποτελεί από μόνη της ένα διαρθρωτικό πρόβλημα που απαιτεί λύση. Αυτό δείχνουν τα στατιστικά στοιχεία, αυτό λένε και οι εκπρόσωποι της Ε.Ε., όταν μιλούν με ανοικτά χαρτιά.
Συγχρόνως τα λουκέτα μεγαλώνουν τις γραμμές των ανέργων και πιέζουν τους μισθούς προς τα κάτω...
Οσο για την περίφημη πολιτική υπέρ των "μικρομεσαίων" αυτή δεν αφορά τους σημερινούς αυτοπασχολούμενους, αλλά έναν περιορισμένο αριθμό μεγαλύτερων επιχειρήσεων που είναι ικανές να συμπράξουν με το παραπάνω σύστημα...
Η σημερινή κυβέρνηση προσπάθησε πολύ να δικαιολογήσει την πολιτική της στον νέο φορολογικό νόμο, είναι όμως γεγονός πως με τρεις ριπές επιχειρεί να καθαρίσει το μεγαλύτερο μέρος των αυτοαπασχολούμενων.
1. Κατάργηση του αφορολόγητου,
2. 26% φορολόγηση από το πρώτο ευρώ,
3. Τέλος επιτηδεύματος 650 ευρώ (1.000 για τις εταιρείες) από 500 πριν.
Να δούμε όμως πρακτικά τι σημαίνουν αυτά τα μέτρα.
Ο αυτοαπασχολούμενος που δηλώνει 10.000 για παράδειγμα πληρώνει 3.250 ευρώ φόρο και αν πληρώσει και τον Ο.Α.Ε.Ε. για να έχει εντέλει άθλια περίθαλψη και σύνταξη, του μένουν 1.669 ευρώ τον χρόνο ή 139 ευρώ τον μήνα για να θρέψει την οικογένειά του...
Τα ίδια και χειρότερα αν έχει εταιρεία, σ' αυτή την περίπτωση του απομένουν να ζήσει 1.169 ευρώ τον χρόνο ή 97 ευρώ τον μήνα. Προφανώς ο παραπάνω έχει ήδη βάλει λουκέτο και δεν χρειάζεται να τρέχει στους λογιστές για περαιτέρω διευκρινίσεις.
Κι αν είναι ασυνεπής στις υποχρεώσεις του, υπάρχει και νόμος που του δημεύει ό,τι έχει και δεν έχει για συμμόρφωση των άλλων. Και δεν έχουμε υπολογίσει και τις υπόλοιπες φορολογικές επιβαρύνσεις όπως ΔΕΗ, χαράτσια, δημ. τέλη, τέλη κυκλοφορίας οχημάτων, κ.λπ.
Ο προαναφερόμενος μικρός επιχειρηματίας δεν έβγαινε ούτε με τον προηγούμενο φορολογικό νόμο προϊόν του μεσοπρόθεσμου (εισοδήματα του 2011). Απλά προτίμησε να μην πληρώσει τον Ο.Α.Ε.Ε., για να μην πεινάσει η οικογένειά του. Ετσι εξηγείται το γεγονός ότι πάνω από τους μισούς ασφαλισμένους του Ο.Α.Ε.Ε., δεν πληρώνουν τις εισφορές τους. Αυτά για τους ειδήμονες της "εισφοροδιαφυγής".
Ο αυτοαπασχολούμενος των 10.000 ευρώ για το 2010 δεν πλήρωνε καθόλου φόρο εισοδήματος γιατί ήταν στο αφορολόγητο, για το 2011 πλήρωσε 1.000 ευρώ και με τον νέο νόμο 3.250 ευρώ. Αύξηση 225%.
Εντάξει, θα πει κάποιος χαρτογιακάς πως ο κρατικός προϋπολογισμός δεν βγαίνει και θα πρέπει όλοι να βάλουμε πολύ βαθιά το χέρι στην τσέπη. Ισχύει όμως για όλους αυτό; Για να δούμε.
Την πιο μεγάλη επιβάρυνση υφίστανται οι πιο φτωχοί αυτοαπασχολούμενοι όπως φαίνεται από τα παραδείγματα. Οσο όμως αυξάνεται το εισόδημα τόσο η επιβάρυνση ελαττώνεται.
Και γεννιέται εύλογα το ερώτημα: Ποιος τελικά είναι ο φοροφυγάς, ο αυταπασχολούμενος που τον τσακίζει η Εφορία ή ο μεγαλοεπιχειρηματίας που οι νόμοι φτιάχνονται στα μέτρα του;
Η απάντηση είναι προφανής, τα βάρη της κρίσης φορτώνονται οι πιο αδύνατοι και ο νέος φορολογικός νόμος το αποδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο. Οσο για τις Α.Ε., που είναι ο κορυφαίος επιχειρηματικός σχηματισμός, όχι μόνο δεν υπάρχει επιβάρυνση, αλλά ελάφρυνση σε σχέση με προηγούμενα της τάξης του 30%. Ετσι ο μέτοχος της Α.Ε. πληρώνει 3.383 ευρώ φόρο και ο ιδιοκτήτης ατομικής επιχείρησης 5.830 ευρώ, 63% περισσότερο για τα ίδια κέρδη (20.000).
Εξισώνονται δηλαδή μια ανώνυμη εταιρεία με το εμπορικό της γειτονιάς. Επίσης αξίζει να δούμε πιο προσεκτικά την ουσία των κοινωνικοοικονομικών εξελίξεων που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια με οδηγό τον συγκεκριμένο φορολογικό νόμο. Διαβάζοντας τον κάποιος του μένει μια εύλογη απορία. Είναι δυνατόν να εισπραχτούν αυτοί οι φόροι;
Δηλαδή αν ο αυτοαπασχολούμενος δεν έχει ψωμί να φάει πώς θα μπορέσει να τους πληρώσει;
Προφανώς θα αναγκαστεί να βάλει λουκέτο, δεν μπορεί να δουλεύει μόνο για την Εφορία.
Αν όμως κλείσει πώς θα εισπραχτούν αυτοί οι φόροι;
Η απάντηση στον παραπάνω γρίφο είναι απλή. Το φορολογικό είναι βεβαίως μηχανισμός μεταφοράς οικονομικών βαρών στους πιο αδύνατους είναι όμως και ταυτόχρονα μοχλός επιβολής των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων. Η κυβέρνηση και η Ε.Ε. επιδιώκουν να μειωθεί δραστικά ο αριθμός των μικρών επιχειρήσεων. Η παρουσία τους άλλωστε στην Ελληνική οικονομία σε τέτοια έκταση αποτελεί από μόνη της ένα διαρθρωτικό πρόβλημα που απαιτεί λύση. Αυτό δείχνουν τα στατιστικά στοιχεία, αυτό λένε και οι εκπρόσωποι της Ε.Ε., όταν μιλούν με ανοικτά χαρτιά.
Συγχρόνως τα λουκέτα μεγαλώνουν τις γραμμές των ανέργων και πιέζουν τους μισθούς προς τα κάτω...
Οσο για την περίφημη πολιτική υπέρ των "μικρομεσαίων" αυτή δεν αφορά τους σημερινούς αυτοπασχολούμενους, αλλά έναν περιορισμένο αριθμό μεγαλύτερων επιχειρήσεων που είναι ικανές να συμπράξουν με το παραπάνω σύστημα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου