ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΙΣ ΜΑΧΕΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ...

Το παρακάτω κείμενο - μαρτυρία "'Αντίσταση στις Μάχες της Κρήτης" του πρώην Μητροπολίτη Κισάμου και Σελίνου Ειρηναίου Γαλανάκη γράφτηκε το1989 και βρίσκεται δημοσιευμένο στην ετήσια έκδοση του Δήμου Χανίων Χανιά - 1989:

Αν η Μάχη της Κρήτης το Μάιο του 1941 χαρακτηρίστηκε από πολλούς σαν γεγονός παγκόσμιας σημασίας, για την ίδια την Κρήτη παραμένει σημαδιακός σταθμός, στη σημερινή και μελλοντική της μοίρα.

Γιατί στη Μάχη της Κρήτης, που κράτησε ουσιαστικά πέντε χρόνια (Μάιος 1941 - Μάιος 1945) ο λαός της αναδιπλώθηκε στη σταυρωμένη Ιστορία του και ξανάζησε το βαθύτερο δυναμισμό του: την ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ.

Η Αντίσταση, ηθική και υλική, υπήρξε πάντα ασπίδα και σωτηρία της Κρήτης. Μ' αυτή αντιστάθηκε στις Μεσαιωνικές Μάχες της με τους Σαρακηνούς και τους Βενετσιάνους και μ' αυτή επέζησε και αναγεννήθηκε από τις φλόγες και τις στάχτες της φοβερής Τουρκοκρατίας στη νεώτερη Ιστορία της. Κι οι βαθύτερες πηγές από τις οποίες η Κρήτη αντλούσε πάντα το δυναμισμό στους αγώνες της υπήρξαν: ο πόθος της ελευθερίας, η πατριωτική της παράδοση και η θρησκευτική της πίστη.

Η πατριωτική παράδοση της Κρήτης δεν είναι ίσως ακόμα γραμμένη στο κορμί και στην ψυχή της.
Η Κρήτη είναι και σήμερο γεμάτη από Καστέλια και Μουράγια, από καμένα Μοναστήρια και Κουλέδες.Η Κρήτη είναι γεμάτη από Καστέλια και Μοναστήρια κι οι φαγωμένες, από τις μπάλες και τις φωτιές, πέτρες των, διηγούνται, στη σιωπή των, θρύλους και θρήνους για την πίστη, την πατρίδα και τη Λευτεριά.

Κρήτη και πούν οι πύργοι σου και τα καμπαναριά σου,
και πούν οι αντρειωμένοι σου τ' όμορφα παλληκάρια.
Η μαύρη γης τα χαίρεται...

Οταν οι Ναζήδες πέσανε στην Κρήτη το Μάη του 1941, οι Κρητικοί δεν περίμεναν να πάρουν οδηγίες, ούτε από Κυβερνήσεις ούτε από Κόμματα. Πήραν όμως οδηγίες από την Ιστορία και τη συνείδησή των. Πήραν οδηγίες από του προγόνους και τους παππούδες των. Από τον Καντανολέοντα και τον Δασκαλογιάννη. Από τον Κόρακα, το Σήφακα, το Χατζημιχάλη, τον Σκαλίδη και τον Κριάρη.

Τιμή και δόξα σε κείνους που στήσανε τη Μάχη - Αντίσταση της Κρήτης, Σύμβολο και μνημείο της ελεύθερης συνείδησης του ανθρώπου, για κάθε τόπο και για κάθε περίσταση.

Τιμή και σε σας τα παιδιά και τα εγγόνια της Κρήτης που κάνετε κάθε Μάιο το Μνημόσυνό τους με γιορτές και διδαχές.

Ναι διδαχές. Γιατί όσο στέκει ο κόσμος κι όσο θα στέκει η συνείδηση του ανθρώπου, Αντίσταση θα χρειαστεί να κάνει και η Κρήτη.

Κανείς δε γνωρίζει το μέλλον του κόσμου και το μέλλον του τόπου μας. Η μοίρα της ανθρωπότητας, όπως το δείχνει η Ιστορία της, αρχέγονη και τωρινή, είναι ο αγώνας. Πότε για το χώμα και πότε για το πνεύμα. Πότε για το ψωμί και πότε για την ανθρωπιά.

Οι κατακτήσεις της ανθρωπότητας δεν είναι πάντα σταθερές κι αν σήμερο κερδίζαμε την ελευθερία και την ειρήνη, τα παίζομε ίσως αύριο και τα χάνομε στην αδυσώπητη μάχη του Καλού και του Κακού, που γίνεται ακατάπαυστα στην αρένα της ψυχής, της ζωής και της Ιστορίας μας.

Αντίσταση, λοιπόν, χρειαζόμαστε σε κάθε εισβολή και σε κάθε κατακτητή που έρχεται να πατήσει το χώμα και την τιμή της Κρήτης.

Μπορεί οι τωρινοί εισβολείς της Κρήτης να μην έρχονται με γαλέρες και χαντζάρια σαν τους Βενετσιάνους και τους Τούρκους. Ούτε με στούκας και βόμβες σαν τους Γερμανούς.

Οι νέοι εισβολείς μας έρχονται με κασέτες και χαπάκια. Μας έρχονται με VIDEO και AIDS και τα «κέντρα» που ανοίγαμε εδώ και εκεί γίνονται συχνά κερκόπορτες για την άλωση της Κρήτης.
Κι από το άλλο μέρος, η σημερινή Κρήτη δεν είναι η Κρήτη του παλιού καιρού. Μέσα στην παγκόσμια μεταβολή και κρίση των καιρών μας και η Κρήτη κρίνεται και μετασέρνεται.

Η Κρήτη αφήνει το χώμα της και γίνεται απόδημη και αλλοδαπή. Η Κρήτη αφήνει τη Ρίζα και χάνει τις ρίζες της. Η Κρήτη αφήνει τα ηρωικά βουνά της και κατεβαίνει στο κάμπο και στη θάλασσα. Κλείνει τα νοικοκυριά της στο χωριό κι ανοίγει καφετέριες και ντισκοτέκ στη χώρα. Αφήνει τ' αλέτρι και τον αργαλειό και γίνεται τουρίστρια και σερβιτόρισσα.

Και μέσα στις κατακλυσμικές αυτές μεταβολές, ποια κιβωτός θα σώσει την Κρήτη; Ποιος άλλος παρά η παντοδύναμη πίστη του Χριστού, που την έσωσε και στις περασμένες ιστορικές της περιπέτειες;

Άγιε Παντελεήμονα και Άγιε Αστράτηγέ μου
Αιδάρετέ με το φτωχό να κτίσω Μοναστήρι
Να λουτρουγούντ' οι χριστιανοί
και να μεταλαβαίνουν και να βαφτίζουνε παιδιά...

Ετσι τραγουδά το χριστιανικό αίσθημα της Κρήτης, ένα παλιό ριζίτικο τραγούδι της.

Κι όσο στην Κρήτη θα υπάρχουν εκκλησιές να λουτρουγούνται χριστιανοί και να βαφτίζουνται τα παιδιά των, η Κρήτη δε φοβάται όσοι κουρσάροι κι αν έρθουν.

Οσους πολέμους κι αν της κάνουνε, η Κρήτη θα αντιστέκεται.

Μα αν γκρεμιστούν τα Μοναστήρια της πίστης μας; Θέ μου ξεμίστευε.

Σ' όλη μου τη ζωή και γώ, αγαπημένη Κρήτη, φτωχός εργάτης δούλεψα, να στηλωθούν τούτα τα Μοναστήρια στο χώμα σου και στην ψυχή σου. Για να 'χεις άρματα και μιτιρίζια ν' αντιστέκεσαι.
Χαλάλι σου τα μεροκάματά μου!

Με τη σοφή σκέψη και τη μοναδική πένα του για πολλά χρόνια Κισάμου και Σελίνου Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου και Παππού της Εκκλησίας Κρήτης, σήμερα υπεραιωνόβιου γέροντα Ειρηναίου Γαλανάκη, γραμμένο σε προ-μνημονίου εποχή...

Το Μάλεμε εβάλανε οι Γερμανοί στο μάτι

μα εκειά το σώμα το επίλεκτο αφήσαν αμανάτι.

Οχι μόνο το Μάλεμε, όλη την Κρήτη βάλανε στο μάτι. Κι απ' όλη την Κρήτη πήρανε την απάντηση:
Δεν την πατάτε εσείς μωρέ, την Κρήτη ανάθεμά σας!

**********************
Κι όμως παρόλα τα ωραία παραπάνω, τελικά την πάτησαν την Κρήτη.

Και τότε που με τα σύγχρονα όπλα τους επικράτησαν εντέλει σε λίγες μέρες, αγωνιστές θυσιάστηκαν, χωριά και πόλεις ισοπεδώθηκαν και κάηκαν, προδότες δοξάστηκαν και πλούτισαν, έφυγαν δε τελευταίοι στην Ευρώπη από εδώ το '45 εκτελώντας κόσμο ως την τελευταία στιγμή...

Όσο για αποζημιώσεις , ούτε κουβέντα, βασισμένοι σε τότε αποφάσεις μικρόψυχων πολιτικών...

Επανέρχονται δε από κείνα τα χρόνια στην Κρήτη συχνά, είτε με τους τουρίστες τους που λιμασμένοι για χρήμα πολίτες κι εκλεγμένοι άρχοντες υποδέχονται με φολκλορικά καραγκιοζιλίκια κάθε "σαιζόν", είτε με τις "επενδύσεις" τους σε γη και ακίνητα, είτε με τις ΑΠΕτήσεις τους όπως σήμερα σαν δανειστές και κυρίαρχοι της Ευρωζώνης...

Τι κάνουμε σήμερα εμείς, το μέγα ζητούμενο...