ΔΙΟΡΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ...

Τα τελευταία τριάντα χρόνια, ήταν πρωτίστως οι κυβερνήσεις τού ΠΑΣΟΚ που παραφούσκωσαν με προσωπικό τις δημόσιες υπηρεσίες και ειδικά τις προνομιακές ΔΕΚΟ του ευρύτερου δημόσιου τομέα.

Ήταν τόσο εύκολο να μπει κανείς σε μια καλή θέση του δημοσίου, τόσο επαρκείς οι αποδοχές από την πρώτη στιγμή και τόσο γρήγορη η ανέλιξη, που έμοιαζε με παλαβομάρα η επιλογή του σκληρού δρόμου μιας καριέρας εκτός δημοσίου και όποιος επέλεγε τέτοια δύσκολη κι ανταγωνιστική καριέρα αντιμετωπίζονταν σαν κορόϊδο από τους γνωστούς του.

Ο διορισμός ήταν σχετικά απλή υπόθεση και καλά αμειβόμενες θέσεις υπήρχαν παντού. Ιδιαίτεροι υπουργών και γραμματέων, συνδικαλιστές, διευθυντές, προϊστάμενοι, μετακλητοί σε βουλευτές, κολλητοί κομματικών νομαρχών και δημάρχων, όλοι έβρισκαν τρόπο να διοριστούν μόνιμοι. Αλλά και όποιος έμπαινε σε μια απλή θέση του δημοσίου, κατ' ευθείαν μεταφερόταν στις παραπάνω θέσεις για να πληρώνεται καλύτερα και να ασκεί τοπική ή κλαδική εξουσία.

Πρόκειται για πολλές χιλιάδες άτομα που επί χρόνια έμαθαν να ζουν με σχετικά υψηλές αποδοχές χωρίς να πολύ-δουλεύουν, βοήθησαν το κόμμα τους με σκληρές συνδικαλιστικές αντιπαραθέσεις όταν κυβερνούσε το αντίπαλο και τώρα μπαίνουν στο στόχαστρο των "ευεργετών" τους.

Έτσι διορίστηκαν οι περισσότεροι δημόσιοι υπάλληλοι που ουρλιάζουν σήμερα, βλέποντας τις αποδοχές τους να μειώνονται και τους οργανισμούς τους να συγχωνεύονται ή να καταργούνται και οι ίδιοι να στέκουν μετέωροι κι αβέβαιοι...
Με τη θέσπιση του ΑΣΕΠ σταμάτησαν οι σωρηδόν απ' ευθείας διορισμοί στο δημόσιο με σχέση μονιμότητας. Άρχισε μετά η φάμπρικα των εκτάκτων και των συμβασιούχων. Τα ίδια έκαναν σχεδόν όλοι οι εκλεγμένοι δήμαρχοι και νομάρχες της χώρας με τους δικούς τους.

Ήταν θέμα απλής αριθμητικής με τόσο κόσμο βολεμένο κι αντιπαραγωγικό να δουν που πάει ο τόπος με τόσες σπατάλες και διορισμούς. Ήταν θέμα απλής λογικής να δουν ότι μια ολόκληρη γενιά διαπαιδαγωγείται σε μια αντιπαραγωγική λογική που μόνο δεινά επρόκειτο να φέρει. Αλλά η αυτονόητη λογική εξέλιπε εκείνους τους καιρούς της αφθονίας.

Τώρα η τύχη και η ειρωνεία της ζωής έριξε σ' αυτό το κόμμα τον κλήρο να προχωρήσει στην επικείμενη εκκαθάριση του δημοσίου, σαν ένα είδος εκδίκησης της ιστορίας. Αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά στα ποσοστά που παίρνει η ΠΑΣΚΕ στις εκλογές σ' όλους αυτούς τους οργανισμούς (μεταξύ 50% και 70%), για να καταλάβει τι είχε γίνει διαχρονικά.

Εφόσον λοιπόν το ΠΑΣΟΚ πρωτίστως καρπώθηκε επί δεκαετίες τα πολιτικά οφέλη αυτών των κομματικών διορισμών, αποτελεί πράξη στοιχειώδους ιστορικής δικαιοσύνης να εισπράξει τώρα και το πολιτικό κόστος τής κατεδάφισης αυτού του οικοδομήματος.