ΜΕΤΑ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ...

Πολλοί βιάστηκαν να μας πουν για τα μηνύματα των εκλογών. Το αποτέλεσμα όπως διαμορφώθηκε τελικά, έχει πολλές αναγνώσεις και μηνύματα.

Η ΝΔ διαπιστώνει ολική επαναφορά της παράταξης.

Το ΠΑΣΟΚ διαπιστώνει ότι ο λαός εγκρίνει την πολιτική του μνημονίου.

Το ΚΚΕ διαπιστώνει αύξηση των δυνάμεών του και της επιρροής του στον λαό.

Περιορισμένα όμως, μα τα πήγε καλύτερα από την υπόλοιπη διασπασμένη "Αριστερά" η οποία σε τέτοια περίοδο οικονομικής αφαίμαξης και στραγγαλισμού των πολιτών και των δικαιωμάτων τους, δεν κατάφερε να εξαργυρώσει αξιοσημείωτα πολιτικά οφέλη.

Όλα τα διάφορα μικρά κόμματα και σχηματισμοί διαπιστώνουν ότι βρίσκονται σε αντιστοιχία με τη λαϊκή επιθυμία και βούληση.

Οι πολιτικοί θα δηλώσουν ότι είναι σημαντικό ζήτημα η αποχή και μετά θα κοιμηθούν ευτυχισμένοι που εκλέχθηκαν. Με λίγα λόγια, τους πολιτικούς τούς αφορά μόνο το εκλογικό σώμα που ψηφίζει έγκυρα ψηφοδέλτια. Για τους υπολοίπους που δεν ψηφίζουν δεν ενδιαφέρονται...

Όλοι ψελλίζουν διάφορα ακατάληπτα λόγια περί "κρίσης του πολιτικού συστήματος'' αλλά κανείς δεν κοιτά την ουσία. Διότι τι είναι το πολιτικό σύστημα; Οι 300 της Βουλής και οι βραχίονές τους; Δηλαδή ανώτεροι κρατικοί αξιωματούχοι, διοικητές ΔΕΚΟ, Νοσοκομείων, Οργανισμών, Δικαιοσύνη, τοπικοί άρχοντες, αρχισυνδικαλιστές...

Και ακόμα περισσότερο πώς θα μπορούσε το πολιτικό σύστημα να κυβερνά ανεξέλεγκτα χωρίς τη στήριξη του Τύπου, της τηλεόρασης, που διαμορφώνουν και προετοιμάζουν την κοινή γνώμη; Όταν απ' την πολιτική τάξη ακούγεται η λέξη "πήραμε το μήνυμα" όποιος ξέρει εκ πείρας καταλαβαίνει "θα συνεχιστούν τα ίδια".

Για πρώτη φορά λευκό, άκυρο αλλά και αποχή στο μεγάλο της μέρος, αθροίζονται σε έναν κοινό παρονομαστή. Αυτόν της διαμαρτυρίας, της δυσφορίας, της αμφισβήτησης του πολιτικού συστήματος, με έναν τρόπο πρωτόλειο. Αυτό είναι βέβαιο. Αυτό όμως είναι το μεταμήνυμα των εκλογών. Αυτό εκπέμπεται σε τέτοια συχνότητα που δεν μπορεί να το ακούσει το συλλογικό αυτί του πολιτικού συστήματος.

Παρά μόνον ορισμένοι πολίτες. Που όμως πρέπει να το μετασχηματίσουν, να το κάνουν εφαρμοσμένη πολιτική και στρατηγική επιλογή για το αύριο. Για το μέλλον της χώρας και των πολιτών.

Το πολιτικό σύστημα δεν πρόκειται να μετασχηματιστεί, δεν πρόκειται να αφήσει τα προνόμιά του. Δεν πρόκειται να εγκαταλείψει την δυνατότητα του να κυβερνά ανεξέλεγκτο και αυτονομημένο από τον έλεγχο της κοινωνίας, παράγοντας πολιτική για τον εαυτό του.

Η αλλαγή δεν μπορεί να έλθει παρά μόνον μέσα από ανατροπές και αμφισβητήσεις. Μέσα από την ανάπτυξη κινημάτων, ρευμάτων και ιδεών που θα αλλάξουν το πολιτικό σύστημα. Όπου όλοι πρέπει να συμμετέχουμε. Όταν δεν συμμετέχεις αφήνεις στους άλλους την πρωτοβουλία και το ελεύθερο πεδίο. Δεν δικαιούσαι να εκχωρείς το δικαίωμά σου να αποφασίζουν άλλοι για σένα χωρίς εσένα.

Αλλιώς το σύστημα εξαντλώντας τα όριά του και τις όποιες εφεδρείες του, θα προσπαθήσει να περάσει την κρίση. Μια κρίση που θα πλήξει όσους δεν έχουν πρόσβαση στην εξουσία, διαπραγματευτικότητα, δύναμη διεκδίκησης. Απίστευτη χλιδή απ' τη μια και αφόρητη φτώχεια απ' την άλλη.

Ο λαός δεν πρέπει να χάσει την ελπίδα του. Διότι τότε δεν θα μπορεί να αντισταθεί. Η ελπίδα είναι η τροφός κάθε αντίστασης...