ΠΡΟΧΕΙΡΟΙ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ...

Στη νομοθεσία που καθορίζει σήμερα τη λειτουργία των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης Α' και Β' βαθμού υπάρχει και ο τρόπος ανάθεσης έργου, εργασίας ή προμήθειας με πρόχειρο διαγωνισμό.

Στους δήμους αυτό δεν ισχύει. Στις νομαρχίες και τους οργανισμούς που αυτή εποπτεύει όχι μόνο ισχύει αλλά αντιθέτως είναι ο κανόνας.

Η πρακτική λέει ότι όταν ο τάδε Νομάρχης θέλει να κάνει ένα ρουσφετολογικό έργο (θεωρητικώς μέχρι 45.000 ευρώ κόστος), το δίνει με "πρόχειρο διαγωνισμό" σε δικό του εργολάβο και ξεμπερδεύει. Αντίστοιχα πράττει και όταν έχει να κάνει κάποια προμήθεια.

Βέβαια επειδή όταν το εργάκι ή η προμήθεια κοστίζουν παραπάνω από το όριο του πρόχειρου διαγωνισμού απλά μένει χρέος στον εργολάβο ή τον προμηθευτή. Τα υπόλοιπα συσσωρεύονται και καλύπτονται συνήθως προς το τέλος της τετραετίας με την "εικονική" ανάθεση ήδη εκτελεσμένων έργων.

Ενώ ζούμε σε εποχή που το κράτος πετσοκόβει δημόσιες δαπάνες, ήρθε μια απόφαση του υπουργού οικονομικών που κάνει τα 45 χιλιάρικα 60. Αντί δηλαδή να καταργήσει το προβληματικό σύστημα των πρόχειρων διαγωνισμών, ή τουλάχιστο να μειώσει τα όριά του, έρχεται και το ενισχύει αυξάνοντας το όριο του κόστους από 45 σε 60 χιλιάδες ευρώ.

Τι είναι όμως αυτό που κάνει τους πρόχειρους διαγωνισμούς τόσο δημοφιλείς; Μα το ότι είναι μια νόμιμη ντρίπλα πάνω στο νόμο!

Ο πρόχειρος διαγωνισμός είναι θεωρητικά διαγωνισμός, άρα, θεωρητικά πάντα, δίνονται τα εχέγγυα για αμερόληπτη διανομή δημοσίου χρήματος, στην ουσία όμως και στην πράξη, είναι νομιμότατη απευθείας ανάθεση σε ημετέρους.

Ούτε δημοσίευση προκήρυξης στον τύπο χρειάζεται ούτε τίποτα. Αρκεί να υπάρχουν την ημέρα του διαγωνισμού 3 προσφορές.

Για το πώς ο υποψήφιος στο διαγωνισμό πληροφορείται την ύπαρξη του διαγωνισμού και καταθέτει προσφορά, κανείς δεν το ξέρει αφού ο νόμος δεν προβλέπει κάτι συγκεκριμένο. Υποτίθεται ότι η υπηρεσία ψάχνεται, βγαίνει στη γύρα και ζητά προσφορές...

Σημειώστε ότι και μια μόνο προσφορά να εμφανιστεί, η υπηρεσία είναι καλυμμένη.
Η δουλειά γίνεται κανονικότατα και "νόμιμα"...

Είναι λοιπόν προφανές ότι η αύξηση του ορίου των πρόχειρων διαγωνισμών βοηθά στο να δοθεί περισσότερο χρήμα με λιγότερες αναθέσεις κι έτσι να υπάρχει μικρότερη πιθανότητα να γίνει η στραβή που θα εκθέσει το σύστημα...

Η βασική παρανομία του κάθε Νομάρχη είναι ότι αντί να κάνει ως όφειλε ανοικτό διαγωνισμό, δίνει την εκτέλεση έργου ή την προμήθεια σε "δικό του" εργολάβο με το παράθυρο του πρόχειρου διαγωνισμού. Υπάρχει βέβαια και η περίπτωση των εικονικών έργων και προμηθειών, οπότε κάποιοι επιτήδειοι πάλι καταχρώνται δημόσιο χρήμα.

Μια από τις πραγματικές τομές σε αυτό το θέμα του σχεδίου "Καλλικράτης" είναι ότι από 1.1.2011 καταργούνται οι Νομαρχίες. Η αύξηση του ορίου γίνεται αποκλειστικά και μόνο για να μπαλώσουν πιο εύκολα οι Νομαρχίες όσες τρύπες προλάβουν μέχρι 1.1.2011 και να καταργηθούν οι νομαρχίες όσο πιο καθαρές γίνεται...