ΑΠΟΥΣΙΑ ΗΓΕΤΩΝ...

Το ποιό σοβαρό πρόβλημα της Ελλάδας είναι η απουσία ηγετών μικρών και μεγάλων σε όλα τα επίπεδα.

Αν κοιτάξουμε γύρω μας θα δούμε απουσία ισχυρών προσωπικοτήτων στις κεφαλές της πολιτικής, του συνδυκαλισμού, της επιχειρματικής κοινότητας του πολιτισμού.

Ουδείς έχει το στοιχειώδες όραμα για την χώρα και την προοπτική της. Δεν υπάρχει ελίτ που θα δει πέρα από τα μικροσυμφεροντά της και θα αναδείξει τις αρετές της πατρίδας.

Απουσία φιλότιμου, δέσμευση και διάθεση καμιά από πολιτικούς "αρχηγούς" για διεξοδική και ουσιαστική συζήτηση στη Βουλή για τα προβλήματα που πολλά οφείλονται κυρίως σ' αυτούς...

Παράλληλα τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ με τους ψωροφαντασμένους "opinion leaders" περνούν το μήνυμα: μην αντιστέκεστε, καθίστε στον καναπέ σας, αποδεχθείτε τα μέτρα...

Μηχανισμοί που θέλουν να ελέγχουν απόλυτα την κοινή γνώμη, που δε θέλουν σκεπτόμενους πολίτες, αλλά κρεατομηχανές, προτάσσουν τα καμώματα της Ιουλίας και λοιπών βούρλων ως κυρίαρχο ζήτημα στη χώρα της τρελής χαράς κι ελαφρότητας.

Από την άλλη όλη όμως η σκεπτόμενη κοινωνία, ανεξαρτήτως κομμάτων, που ως τώρα δεν έχει ηγέτη ικανό να την εκφράσει και να την αναδείξει με μαχητικότητα.
Αυτή τη μαχητικότητα που θα έρχεται από άλλη εποχή, όχι από την παρακμή του σήμερα.

Ή μήπως θα βγει ο λαός αυθόρμητα έξω; Ο φοβισμένος, αυτός που συνέχεια ελπίζει γιατί δεν αντιλαμβάνεται, αυτός που συνεχίζει να έχει συμφέρον πελατειακό με τους διορισμούς που γίνονται κι εκείνους που υπόσχονται στις ιδιωτικές συγκεντρώσεις τους να γίνουν...

Φανταζόμαστε τι θα γίνονταν με μια συνδικαλιστική ηγεσία που θα έπαιζε ηγετικό ρόλο στις απολύσεις επίορκων δημόσιων λειτουργών. Τον πρόεδρο των επιχειρηματιών να ζητά δημόσια από τα μέλη του να καταγγέλουν τους λαδιάρηδες εφοριακούς και τελωνειακούς. Πόσο διαφορετικά θα ήτανε εάν υπήρχε πραγματική δικαιοσύνη με δικαστές που καθαρίζουν σκάνδαλα και κλείνουν φυλακή λωποδύτες και όχι δικαστές που κάνουν πλάτες με δικονομικές παραλείψεις και σώζουν πρωταγωνιστές σκανδάλων...

Το αποτέλεσμα ωστόσο είναι ότι η Ελλάδα έμεινε πολύ πίσω σε σχέση με την ανάπτυξη του υπόλοιπου Δυτικού κόσμου, ενώ όσοι είχαν λεφτά και μπορούσαν να τα στείλουν στην Ελβετία, το έκαναν.

Η Ελλάδα είναι εσωτερικά διχασμένη και θα συνεχίσει να είναι από τις φάρες που εκμεταλλεύονται τις ιδεολογίες για να βάζουν στο χέρι το κρατικό χρήμα, συντεχνιακή αυθαιρεσία.

Όμως έχω μια απορία:

Σε τι φταίω εγώ και τόσοι άλλοι μαζί μου και πρέπει να πληρώσω για κάτι που δεν ευθύνομαι καθόλου;

Εάν πράγματι τα οικονομικά χάλια είναι τόσο άσχημα, κάποιοι είναι υπεύθυνοι.

Είτε από κακή διαχείριση και σπατάλες είτε από οικονομικές παρανομίες. Γιατί ποτέ δεν πλήρωσαν αυτοί που πραγματικά φταίνε;

Γιατί κανείς από τους πραγματικά υπευθύνους, δεν έκατσε ποτέ στο σκαμνί της δικαιοσύνης να πληρώσει για σφάλματα ή παρανομίες, αλλά καλούνται να πληρώσουν αυτοί που σε καμιά περίπτωση δεν είναι υπεύθυνοι;

Εδώ, αν η κατάσταση είναι όπως λέει η σημερινή κυβέρνηση, πρόκειται για εθνικό έγκλημα. Και πρέπει, τουλάχιστον για μια φορά, να μάθουμε τους πραγματικούς υπεύθυνους.

Να πληρώσουν και να γνωρίσουμε ποιοι είναι αυτοί, για τους οποίους καλείται όλος ο λαός, με τα οικονομικά βάρη που θα του φορτώσουν, να πληρώσει άλλων σπασμένα.

Την απορία μου θα την έχουν πολλοί Έλληνες πολίτες. Θα θεωρηθούμε αφελείς, αν περιμένουμε κάποια απάντηση;