ΙΔΕΕΣ, ΚΟΜΜΑΤΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΑΡΧΗΓΟΙ...

Όλα τα σύγχρονα κόμματα σε όλες τις χώρες διακηρύσσουν το ιδεολογικό τους στίγμα πριν απ' όλα και πάνω απ' όλα...

Επειδή χωρίς ιδεολογία, χάνουν την εμπιστοσύνη του κόσμου. Μόνο όταν η ιδεολογία είναι ξεκάθαρη έχεις αρκετά όπλα για να πολεμήσεις τον λαϊκισμό. Εάν δεν κερδίσεις πρώτα στην ιδεολογική μάχη δεν μπορείς να κερδίσεις στον πολιτικό πόλεμο.

Η ουσία όμως είναι ότι οι διεθνείς οικονομικές εξελίξεις οδηγούν νομοτελειακά την Ελλάδα να συγκλίνει με αυτά που συμβαίνουν σε όλο τον κόσμο.

Δεν είναι δυνατό να ντρέπεται κάποιος για την ιδεολογία του, ειδικά όταν αυτή είναι το σχεδόν απόλυτο status quo στον πλανήτη.

Αν ναι, σημαίνει ότι το δεξιό κόμμα στην Ελλάδα δεν κάνει καλά τη δουλειά του.

Το κόμμα έχει χρόνια να συζητήσει συλλογικά και συντεταγμένα. Κι όταν ένα κόμμα δεν συζητά, χάνει την επαφή με την κοινωνία. Και τελικά χάνει την εμπιστοσύνη της. Κι όταν χρειάζεται την εμπιστοσύνη της κοινωνίας, για να περάσει τα δύσκολα, η κοινωνία του γυρίζει την πλάτη...

Δεν μπορεί να "πουλήσει" την ιδεολογία του στους Έλληνες, τη στιγμή που όλα τα άλλα δεξιά κόμματα (ιδιαίτερα στην Ε.Ε.) το έχουν κάνει από πολύ καιρό.

Η ιδεολογία πρέπει να είναι ξεκάθαρη, σαφής και ν' απευθύνεται σε συγκεκριμένο κοινό και μόνο. Η σχέση κόμματος - ψηφοφόρου δεν είναι η ίδια με αυτά του μαγαζιού με τον πελάτη του. Τα κόμματα δεν (πρέπει να) εμπορεύονται, ελπίδες, οράματα και πολύ περισσότερο δεν μπορούμε να τους ζητήσουμε να το κάνουν.

Τα κόμματα (πρέπει να) δείχνουν δρόμους, προτείνουν πολιτικές και προσπαθούν να πείσουν τους πολίτες να ακολουθήσουν τη συγκεκριμένη πορεία. Δεν προσπαθούν με επικοινωνιακά ή άλλα τεχνάσματα να ξεγελάσουν τον πολίτη. Ούτε είναι υποχρεωτικό (κάθε άλλο μάλιστα) να ψάχνουν τι θέλει ο πολίτης για να το ακολουθήσουν δημαγωγικά.

Τα κόμματα έχουν κι ένα ρόλο κοινωνικό - παιδευτικό, είναι ρόλος παραγνωρισμένος, αλλά είτε το θέλουν είτε όχι τον έχουν.

Για τα κόμματα εξουσίας, η συμμετοχή πλατειών μαζών στην ψηφοφορία για τον αρχηγό, προοιωνίζει την ευρεία αποδοχή του αύριο ως μελλοντικού πρωθυπουργού.
Και δημιουργεί στον ψηφοφόρο ψυχολογικό δεσμό, ώστε αυτόν που ψήφισε για αρχηγό να τον επιλέξει αύριο για πρωθυπουργό.

Αρκεί πάντα να διασφαλίζεται το αδιάβλητο της διαδικασίας.

Καμιά σχέση δηλαδή με αυτό που διαδραματίζεται μεταξύ των 4 υποψηφίων για την προεδρία της Ν.Δ. Σε μαραθώνιες συνεδριάσεις της Ο.Ε. του κόμματος που πραγματοποιούνται αυτές τις μέρες για το «πώς» και το «γιατί» της εκλογής του νέου αρχηγού της Ν.Δ., οι υποψήφιοι εμμένουν στις απόψεις τους. Χωρίς να επιλύεται, μέχρι στιγμής, το θέμα εκλογής (υπό ποίους όρους θα διεξαχθεί το έκτακτο Συνέδριο. τρόπος εκλογής νέου προέδρου). Προωθήθηκαν μάλιστα το περασμένο Σαββατοκύριακο κάποιες δημοσκοπήσεις με τη διαβάθμιση σε ποσοστά των υποψηφίων, ώστε να υπάρχει και η "έξωθεν καλή μαρτυρία" για τις προτιμήσεις των οπαδών της Ν.Δ.

Ύστερα από βαριά εκλογική ήττα όπως στη περίπτωση της Ν.Δ. χρειάζεται δύο πράγματα: καθαρό μυαλό και ακμαίο ηθικό. Κι ένα τρίτο, που προϋποθέτει τα άλλα δύο: ελπίδα. Για την επιστροφή στην ιδεολογία του χώρου που εκφράζει και τη στροφή σ' ένα σύγχρονο μοντέλο λειτουργίας του κόμματος.

Ετσι όπως εξελίσσεται η εκλογή του νέου προέδρου της ΝΔ με τις ακρότητες κομματικών στελεχών αλλά και τις ιδιοτροπίες των ίδιων των υποψηφίων αρχηγών, ως προς τον τρόπο εκλογής, είναι προφανές ότι και αν ακόμη εκλεγεί μόνιμος, ή μεταβατικός πρόεδρος, η εσωστρέφεια θα διατηρηθεί για πολλούς μήνες.

Ο Καραμανλής βιάζεται να φύγει, όσο γίνεται γρηγορότερα και οι δελφίνοι είναι επί ποδός.

Η Μπακογιάννη ως συνήθως αινιγματική, έδωσε το στίγμα της λέγοντας ότι, "φοβάμαι γι' αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα" και ο νοών νοείτω... Είναι συνεχώς στο προσκήνιο και παρούσα στις εξελίξεις, εν αντιθέσει με τον Αβραμόπουλο και τον Σαμαρά.

Ο ένας ο δημιουργός του ΚΕΠ (Κίνημα Ελευθέρων Πολιτών) ενός κόμματος φάρσα χωρίς στελέχη, που εξέπνευσε άμα τη προαναγγελία του, δεν ξεκαθάρισε ποτέ τι εννοούσε λέγοντας, ότι "εγώ δεν είμαι ούτε για στράτευση ούτε για συστράτευση" και γιατί είπε "όχι" στον κ. Καραμανλή, όταν του ζήτησε να βοηθήσει τη ΝΔ μετά τη συνάντησή τους στον "Διόνυσο" τον Φεβρουάριο του 2000.

Ο άλλος δεν μας εξήγησε γιατί έριξε την κυβέρνηση Μητσοτάκη το '93 κι έφτιαξε την Πολιτική Ανοιξη (ΠΟΛΑΝ). Να δώσουν εξηγήσεις έστω και τώρα που ξαναγύρισαν και διεκδικούν την αρχηγία ενός κόμματος του οποίου παρακώλυσαν, ή επιβράδυναν την εξέλιξή του στην εξουσία. Όσο για τον γραφικό Ψωμιάδη της Θεσσαλονίκης, μόνο ως ανέκδοτο μπορεί να εκληφθεί η υποψηφιότητα του...

Αυτονόητο είναι ότι η επανίδρυση δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί χωρίς την έκφραση του συνόλου των μελών του κόμματος μέσα από τις κάλπες. Να δείξουν εμπράκτως πως δεν είναι τόσο ανίκανοι που δεν μπορούν να οργανώσουν μια εκλογή με τον τρόπο που ζητά η πλειοψηφία του κόσμου τους...

Ίδωμεν, εμείς τα μη μέλη που δεν συμμετέχουμε σε όποια κομματική διαδικασία...