ΖΩΗ ΜΕ ΠΙΣΤΩΣΗ 3...

Το πρόγραμμα που εξέπεμπε το μικρό τοπικό κανάλι περιελάμβανε μερικά δελτία ειδήσεων τη μέρα, μια πολύωρη καθημερινή εκπομπή του ιδιοκτήτη, πολλές βιντεοταινίες που νοίκαζε με τη βδομάδα και τις έπαιζε κατά κόρον κι αν ήταν τυχερός κάποιος από τους συντελεστές κι έπεφτε σε κανένα πανηγύρι ή άλλη εκδήλωση που είχε μουσική και χορούς, είχαν και "ψυχαγωγικό" πρόγραμμα.

Όσες ώρες άντεχε να παίζει και να τραγουδά ο κάθε αυτοπροσδιοριζόμενος ως καλλιτέχνης παραδοσιακής μουσικής, αφού δεν του αρνιόταν την προβολή, πρόγραμμα να υπάρχει να βγαίνει στον αέρα κι ας ήταν ότι νάναι...

Ανάμεσα στις εκπομπές έβαζαν και διαφημίσεις μαγαζιών κυρίως ή ταβερνών, πρόχειρα φτιαγμένες επιτόπου, που απέφεραν οστόσω κάποια πενιχρά έσοδα στο κανάλι...

Από τις πρώτες μέρες που πέρασε στο κανάλι, στο master control από όπου περνούσε το πρόγραμμα πριν βγεί στον αέρα, του φάνηκε παράξενο του Κάκου πως ειδικά αυτός ο άνθρωπος που διέθετε "στρατευμένη" πολιτική εφημερίδα κόμματος με πολλά χρόνια στην εξουσία, τον πρώτο ιδιωτικό ραδιοσταθμό και το πρώτο ιδιωτικό κανάλι, καθώς και δικό του τυπογραφείο για τις δουλειές του αρκούνταν σε τόσο λίγα κέρδη.

Κανονικά αν ήταν ήταν άλλος θα ήταν και ο πρώτος τοπικός νταβατζής των media, που θα είχε λόγο για όλα στην κοινωνία που ζούσε, θα έχαιρε σεβασμού από το πόπολο και θα κολυμπούσε στα πλούτη από τις δουλειές που θα συμμετείχε...

Κάθε άλλο όμως ήταν το πρώτο αφεντικό του Κάκου...Η εφημερίδα του αρκούνταν σε συγκεκριμένη θεματολογία που ικανοποιούσε περιορισμένο αριθμό συνδρομητών ή περιστασιακών αναγνωστών μόνο, η εκπομπή του (ζωντανή και ταυτόχρονα σε ράδιο και τηλεόραση), ήταν ένα ατελείωτο και βαρετό παραλήρημα προσωπικών απόψεων που δεν ενδιέφερε κανέναν σκεπτόμενο θεατή, τις βιντεοκασέτες μπορούσε να τις δεί ο καθείς όποτε ήθελε, βρίσκοντας τις στο ίδιο βιντεοκλάμπ και τη δουλειά των καλλιτεχνών την άκουγε και ζωντανά σε κέντρα μετά φαγητού και παρέας, δεν υπήρχε λόγος να την βλέπει μόνος στο σπίτι...

Έτσι ο όμιλος των media που θεωρητικώς κατείχε, φυτοζωούσε κι επιβίωνε όπως μπορούσε. Στην ουσία μόνο οι στενοί του φίλοι και γνωστοί τον στήριζαν με συνδομές και διαφήμιση, οι σοβαροί επιχειρηματίες δεν άκουγαν τίποτα από δαύτον για προβολή. Αυτό είχε βεβαίως συνέπειες στην λειτουργία τους...

Έτσι όταν ο Κάκος πήγε να πληρωθεί τον πρώτο του μισθό με λαχτάρα, ύστερα από ένα μήνα ημερήσιας και νυχτερινής βάρδιας στο master control κι έπρεπε να πάρει 30.000 δραχμές τότε, με το που πήγε στο λογιστήριο άκουσε:

- Θα πάρεις τώρα 5.000 δραχμές, να πάρουν κάτι και οι άλλοι κι αργότερα θα δούμε τι θα γίνει με τα υπόλοιπα σας, έτσι είπε το αφεντικό το πρωί που πέρασε...



ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...