ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΜΟΥ ΒΗΜΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ. ΟΤΙ ΜΕ ΑΦΟΡΑ / ΣΥΓΚΙΝΕΙ /ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΖΕΙ / ΑΡΕΣΕΙ / ΠΕΙΡΑΖΕΙ. ΧΩΡΙΣ ΦΟΒΟ
Πέμπτη 15 Οκτωβρίου 2009
ΖΩΗ ΜΕ ΠΙΣΤΩΣΗ 2...
Αφού εκπλήρωσε με πλήρη θητεία τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις, ο Κάκος έπρεπε να βρει την πρώτη του δουλειά...
Εκείνα τα χρόνια έκανε τα πρώτα της βήματα η ιδιωτική τηλεόραση υποσχόμενη πολλά ακόμη και σε τοπικό επίπεδο, έτσι αφού διέθετε σημαντικές τεχνικές γνώσεις στον τομέα και πτυχίο τεχνικού, απευθύνθηκε πρωτίστως εκεί...
Τρία τοπικά κανάλια υπήρχαν τότε σε λειτουργία, τα δυο είχανε στελεχωθεί όπως μπορούσανε μα το παλαιότερο όλων βολόδερνε με ανεπαρκείς ιδιοκτήτη και προσωπικό.
Πήγε ένα μεσημέρι και βρήκε τον ιδιοκτήτη στο γραφείο του. Είπε κι ένα μικρό ψεματάκι πως ερχόταν "συστημένος από τον δείνα" λέγοντας τυχαία ένα όνομα που είχε απήχηση στην τοπική κοινωνία, αλλιώς ήταν βέβαιο πως θα τον αγνοούσε.
- Αφού σε στέλνει ο τάδε, κάτσε να τα πούμε, είπε ο ιδιοκτήτης αφού τον είχε αφήσει να περιμένει για ένα δεκάλεπτο στην πόρτα.
Συμφωνήσανε εντέλει να δουλέψει προσωρινά εκεί. Τεχνικούς δεν χρειαζόταν, μα υπήρχε ανάγκη για να καλύψει κάποιος μερικές ώρες στο master control. Καλό για αρχή σκέφτηκε ο Κάκος που ήθελε μια δουλειά επειγόντως αφού δεν είχε άλλους πόρους ζωής.
Κατέβηκε στο υπόγειο που υπήρχε ένα πρόχειρο κατασκεύασμα που αποκαλούσαν "στούντιο".
Αποθήκη ήταν, μα με κάμποσες σανίδες, υαλοβάμβακα και φελιζόλ, είχανε διαμορφώσει μια γωνιά της σε μερικώς ηχομονωμένο χώρο εκπομπών, όσο για φώτα αρκούσαν μερικές λάμπες πυράκτωσης ως αυτοσχέδιοι προβολείς...
Μια φαρδανάπλα του παλιού καιρού στερεωμένη σαν κουρτίνα στον ένα τοίχο έπαιζε τον ρόλο του ντεκόρ, πάνω της κάρφωναν με καρφίτσες χαρτόνια με ζωγραφισμένα κάποια σκηνικά κι έτσι άλλαζαν τη μορφή του χώρου από στούντιο ειδήσεων σε στούντιο συζήτησης, ή σε θαλασσινό τοπίο ή πλατεία χωριού...
Κάμερες υπήρχαν τουλάχιστον. Τρεις τέτοιες είδε εκεί, δυο για τις ανάγκες του στούντιο και μια που κουβαλούσε αυτός που έκανε τον kameraman έξω, για να τραβήξει σκηνές όπου χρειαζόταν. Υποτυπώδης και ο υπόλοιπος εξοπλισμός του μικρού καναλιού, με μια μικρή κονσόλα ελέγχου, μερικά οικιακά βίντεο που έπαιζαν τις μαγνητοσκοπημένες εκπομπές και τις διαφημίσεις και τέλος μια υποτυπώδη τεχνική υποστήριξη από δυο υποαπασχολούμενους τεχνικούς.
Λόγω οικονομικής κατάστασης του καναλιού, όσοι δούλευαν εκεί ήταν υποαπασχολούμενοι. Ένας συνταξιούχος σκηνοθέτης της ΕΡΤ που διέταζε, δυο τεχνικοί που είχαν κι άλλες δουλειές και συμπλήρωναν μεροκάματο εκεί, τέσσερις που κάνανε τους/τις δημοσιογράφους, ο ιδιοκτήτης που είχε και δική του εκπομπή καθημερινά, δυο άτομα με βάρδιες στην κεντρική κονσόλα που δεν επαρκούσαν για 24ωρη λειτουργία και ο Κάκος που θα συμπλήρωνε το κενό...
Δεν ήταν βέβαια το ιδανικό περιβάλλον για να κάνει κάποιος καριέρα. Μπορούσε όμως ν' αρχίσει από κει. Είχε και ιδέες να βελτιώσει το κανάλι και το πρόγραμμα του, αν βέβαια ήταν δεκτικοί και οι υπόλοιποι και υπήρχε μια καλή συνεργασία μεταξύ τους.
Χωρίς να προσπαθήσει ιδιαίτερα ο Κάκος, με την πρώτη του προσπάθεια είχε την πρώτη του δουλειά.
Έτσι νόμιζε τουλάχιστον...
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου