ΤΙΜΗ ΣΤΗΝ ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ...

Τον Μάη σε δοξάσανε
Κρήτη μου τα παιδιά σου
με την Τιμή, και τη Ζωή
που θέσαν στην ποδιά Σου...

****************************
Τέσσερα χρόνια στα βουνά
στων αγριμιών τσι ρούγες
αγάλι - αγάλι κόψανε
του γύπα τσι φτερούγες!

The Battle of Crete..20 of May 1941.The answer of the Cretans, to Fascism...

Πρώτοι εχθροί εξ ουρανού πατούν την Κρητική γη... Πρώτοι πυροβολισμοί για την αναμέτρηση! Μιαν αναμέτρηση σκληρή, με τα ποιο σύγχρονα πολεμικά μέσα που οι αμείλικτοι αντίπαλοι ξεφόρτωναν από τον Ουρανό, αμαυρώνοντας το γαλάζιο του φεγγοβόλημα..

Ένας - ένας οι αλεξιπτωτιστές σαν χάντρες από ένα τεράστιο εφιαλτικό κομπολόι, κατέβαιναν πάνοπλοι, για να πατήσουν στον καταπράσινο κάμπο, με σκοπούς άνομους και φονικούς...

Πού πάτε ξένοι; Πού πάτε βάρβαροι του Βορρά; Οι ανθοί στα λιόδεντρα, δικοί μας είναι...Και τα χωριουδάκια τα κουρνιασμένα στα ριζά των βουνών, κι αυτά... Κι οι αρχαγγέλοι με τις φτερούγες στα τέμπλα των εκκλησιών μας δικοί μας ακόμη... Το χώμα τούτο το τραχύ που κόκκαλα ζεσταίνει γονιών και καρπούς γεννά και στηρίζει θεμέλια πολιτισμού, δικό μας είναι.

Ποιος αμφιβάλλει τάχα;

Κι αν δεν πρέπει, να καυχηθεί ο επιδρομέας ου 20ού αιώνα επειδή βρήκε ξαρμάτωτη της Μεγαλόνησο για να πατήσει το θελκτικό της κορμί, κι αν έλλειπαν τα παιδά της σ' άλλο μέτωπο δίνοντας το αίμα τους, "άρματα" βρέθηκαν!

Τα στήθη, τα μέλη και οι κεφαλές, θα μπουν μπροστά από τις εστίες και τα θυσιαστήρια των γονιών... Αυτό φωνάζουν τα κυνηγετικά όπλα κι οι ταπεινοί γκράδες στα χέρια των παλικαριών.

Αυτό πεισματικά δείχνουν τα σκουριασμένα μαχαίρια, οι κασμάδες, οι πειρούνες και τα ξύλα ακόμη στα χέρια των γερόντων. Αλλά και το ίδιο δηλώνει ξεκάθαρα η αποφασιστικά υψωμένη πέτρα στο δεξί χέρι του αμούστακου νέου της εφηβείας!
Κι έγινε το θαύμα. Η πρώτη μάχη κερδήθηκε. Οι άπειροι κληρωτοί, οι Κρήτες πατριώτες με τις γυναίκες ατρόμητες σαν νέες σουλιώτισσες απέσπασαν τον θρίαμβο, μετέωρο λαμπρό από την αγκαλιά της νύχτας.

Βγήκαν νικητές, από την εξωφρενική αυτή σύγκρουση των πρωτόγονων μέσων του φτωχού μικρού τόπου, με την ισχυρή αρτιότητα της τεχνολογίας, που γι' άλλη μια φορά το κακό υπηρέτησε...

Το κλιμάκιο των Νεοζηλανδών, μα κι οι άλλοι σύμμαχοι, Αγγλοι και Αυστραλοί, έδωσαν τόση θέρμη και γενναιοψυχία στον αγώνα του επιδρομέα, σάμπως να υπερασπίζονταν δικά τους πάτρια αγαθά...

Ένας απέραντος σεβασμός στους παππούδες μας,που έδειξαν σε όλον τον κόσμο, τι σημαίνει να ζείς και να πεθαίνεις τιμημένα, για αυτά που αγαπάς και πιστεύεις!

http://www.youtube.com/watch?v=PfFJn3Rkgfw&feature=player_embedded