ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΠΑΡΑΝΟΙΑ...

Παρακολουθώντας τα νεοελληνικά δρώμενα σε καθημερινή βάση βγάζει κανείς το θλιβερό συμπέρασμα ότι δυστυχώς εκτός του ότι έχουμε όλοι κηρύξει πόλεμο εναντίων όλων, έχουμε κηρύξει και πόλεμο εναντίον του εαυτού μας.

Κυριαρχεί στην κοινωνία, μια σχιζοφρενική παράνοια...

Παράνοια είναι να σπάς τα μαγαζιά των μικρομεσαίων, τα πανεπιστήμια, να καις αυτοκίνητα απλών πολιτών κλπ. νομίζοντας όμως ότι χτυπάς το κεφάλαιο, ότι κάνεις τάχα επανάσταση...

Παράνοια είναι να φωνάζεις ότι "η Αστυνομία παρακολουθούσε αμέτοχη" όταν δεν επεμβαίνει και να μιλάς για "ωμή αστυνομική βία" όταν επεμβαίνει...

Παράνοια είναι να φωνάζεις "μπάτσοι-δολοφόνοι" όταν ένας νεαρός πεθαίνει από σφαίρα αστυνομικού και να μην φωνάζεις "δολοφόνοι-τρομοκράτες" όταν η Αστυνομία δέχεται φονικά πυρά από τον κάθε άγνωστο...

Παράνοια είναι να φωνάζεις "όχι στην κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου", όταν αυτό έχει καταργηθεί προ πολλού από μια δήθεν αριστερή μειοψηφία που επιβάλλει σ' όλους αυταρχικά τις παρωχημένες πλέον απόψεις της...

Παράνοια είναι να υποστηρίζεις και να δέχεσαι την ύπαρξη ιδιωτικών νηπιαγωγείων, δημοτικών, γυμνασίων και λυκείων αλλά να αντιδράς σθεναρά στην ίδρυση ιδιωτικών ΑΕΙ διότι η παιδεία είναι δημόσιο αγαθό...

Παράνοια είναι να υπερασπίζεσαι τη δημόσια και δωρεάν Εκπαίδευση, όταν οι γονείς σου έχουν πληρώσει τα μαλλιοκέφαλά τους σε φροντιστήρια για να περάσεις με το ζόρι κάπου...

Παράνοια είναι να ζητάς να μπαίνουν όλοι ανεξαιρέτως στα ΑΕΙ, και να διαμαρτύρεσαι μετά διότι γέμισε η αγορά εργασίας από άχρηστους και φυσικά άνεργους πτυχιούχους...

Παράνοια είναι να θέλεις εδώ και τώρα όλα εκείνα για τα οποία οι προηγούμενες γενιές κόπιασαν επί χρόνια για να τα αποκτήσουν (κι εκείνοι όμως με τα αντίστοιχα 700 ευρώ τότε)...

Παράνοια είναι να θέλεις τα παιδιά σου να γίνουν ντε και καλά "επιστήμονες" αλλά να ζηλεύεις τους τεχνίτες γιατί βγάζουν πιο πολλά.

Παράνοια είναι να λες "πρέπει πάντα να ακούμε τους νέους" λες και πρόκειται για πάνσοφους μύστες, αγνοώντας πόσο εύκολα παρασύρονται από στείρες συνθηματολογίες, λαϊκισμούς, κι επιθυμία εκτόνωσης...

Παράνοια είναι να ζητάς με τηλεοπτικά σποτάκια από τους πολίτες, ιδίως τους αυτοδημιούργητους να μην κλέβουν την Εφορία, όταν οι εκάστοτε κυβερνώντες σπαταλούν και κλέβουν συστηματικά και ατιμωρητί το δημόσιο χρήμα...

Παράνοια είναι να θέλεις "να φάμε του γυφτοσκοπιανούς" και τους λοιπούς εχθρούς μας αλλά να δηλώνεις τρελός προκειμένου να μην υπηρετήσεις έστω και μερικούς μήνες.

Παράνοια είναι να απαιτείς από το ανάλγητο Κράτος αλλά να διαμαρτύρεσαι βασανίζοντας τους συμπολίτες σου με κλεισίματα δρόμων, αντί για τους εκπροσώπους του Κράτους...

Παράνοια είναι να προτείνεις σαν λύση και πανάκεια τον κρατισμό, αλλά να ψηφίζεις πάντα φιλελεύθερη δεξιά ή στην επανάστασή σου επάνω χαλαρή σοσιαλδημοκρατία...

Παράνοια είναι να απαξιώνεις τους ανίκανους πολιτικούς αλλά να στέλνεις στη βουλή κόπρους μπαμπάδων, ηθοποιούς, τραγουδιστές, μπασκετμπολίστες και λοιπούς άσχετους...

Παράνοια είναι οι σφυγμομετρήσεις να ταλαντεύονται σταθερά ανάμεσα στα δύο μεγάλα κόμματα εξουσίας, τα οποία κυβέρνησαν επί σειρά ετών και απέτυχαν παταγωδώς.

Γενικά σαν χώρα βρισκόμαστε σε κατάσταση πλήρους παράνοιας, σε ένα απίστευτο αλαλούμ.

Έχουμε γενικευμένο εμφύλιο πόλεμο, από τον οποίο η κάθε κοινωνική τάξη και ομάδα φροντίζει να αποκομίσει οφέλη εις βάρος της άλλης. Έχουμε πόλεμο ακόμη και με τον ίδιο τον εαυτό μας...

Είμαστε άξιοι της θλιβερής μοίρας μας τελικά;