ΤΑ ΚΟΠΕΛΙΑ ΤΟΥ ΓΥΦΤΟΥ...

Περιπλανόμενος γύφτος τριγύριζε με το παλιό και ξεπερασμένο Ντάτσουν με τις 2 μόνο πόρτες και τη μια στενή καμπίνα, από χωριό σε χωριό πουλώντας πλαστικές καρέκλες το καλοκαίρι και κάποια ψευτοχαλιά το χειμώνα...

Όλη του η περιουσία, τα υπάρχοντα και η πολυμελής οικογένεια στοιβαγμένη όπως - όπως στο σαράβαλο φορτηγάκι. Μέσα αυτός στη θέση του οδηγού, η γυναίκα του με ένα μωρό στην αγκαλιά και ανάμεσα τους μια γριά, μπορεί η μάνα του.

Στην καρότσα βρίσκονταν τα "εμπορεύματα" του, τα λιγοστά είδη του νοικοκυριού του και στην κορυφή όλων κάθονταν τα υπόλοιπα 5 παιδιά του, βρίσκοντας θέση όπου μπορούσε το καθένα και στηριζόμενο όπου έβρισκε...

Ο δρόμος ανηφορικός, με στροφές απότομες και σε κάποια σημεία χαλασμένος από τον καιρό με λακούβες και φαγώματα. Το παλιό Ντάτσουν χοροπηδούσε σε κάθε ανωμαλία του οδοστρώματος. Σε μια από όλες, το μικρότερο κοπελάκι που βρίσκονταν στην καρότσα πέφτει από το φορτηγάκι και κυλά στο πλάι του δρόμου...

Τα υπόλοιπα κοπέλια μόλις είδαν τον μικρό αδερφό τους να μένει πίσω, άρχισαν να φωνάζουν. Ακούει η μάνα τους τις φωνές, γυρίζει να δει τι συμβαίνει και αντιλαμβάνεται τον μικρό στον δρόμο παράπίσω, να χάνεται στην στροφή η θέα του.

Γυρίζει στον άντρα της:

- Σταμάτα σου λέω, χάσαμε ένα από τα παιδιά μας στον δρόμο...

Και ο γύφτος μεταξύ σοβαρού και αστείου, λέει το αμίμητο:

- Πες μου τι θές να κάνω τώρα, να γυρίσω πίσω να το βρούμε, ή να κάνουμε ένα άλλο;