Τρίτη 17 Ιουνίου 2008

ΕΞΩΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ...


Απίστευτες κι όμως πέρα για πέρα αληθινές ιστορίες εισβάλλουν καθημερινά στα σπίτια μας μέσα από την οθόνη της τηλεόρασης.

Πρωταγωνιστές και θεατές άνθρωποι "της διπλανής πόρτας" σε σχεδόν εξωπραγματικές προσωπικές ιστορίες με υψηλές θεαματικότητες, σε ένα μπουκέτο που περιλαμβάνει κυριολεκτικά τα πάντα:

Εμπλοκή πολιτικών σε υποθέσεις ναρκωτικών, αποφυλακίσεων ισοβιτών, αποδοχής "δώρων" από διεθνείς εταιρίες που παίρνουν μεγάλες δουλειές στη χώρα, πολυεπίπεδη διαπλοκή κι ασυγκράτητη ακρίβεια, ρευστά σενάρια διαδοχής και συνεργασίας κομμάτων κι ένας πρώην αφισοκολλητής που τον προβάλλουν για επίδοξο σωτήρα...

Απαγωγή βιομηχάνου, άγριος φόνος ναρκωμανούς πούστη (gay σαν επώνυμος) που ενδιαφέρει περισσότερους από το πρώτο, νέα ήθη και τρόποι συμβίωσης, γάμοι κι αντιδράσεις σε τηλεπαράθυρα, τακτικές ληστείες, βία φοιτητών, τραπεζικές τοκογλυφίες και μπαγαποντιές...

Γονείς εκμεταλλεύονται τα παιδιά του ή ακόμη και τα πουλούν με άλλοθι την ανέχεια τους, διεφθαρμένοι μπάτσοι που πουλούν προστασία, απόκληροι που συνωστίζονται σε συσσσίτια και σκουπιδοτενεκέδες για αποφάγια, ξεπεσμένοι εξαρτημένοι ουσιών περιμένουν τον θάνατο για λύτρωση, ετερόκλητο διεθνές πλήθος εργατών σε αναζήτηση εργασίας σε μια χώρα που αποβιομηχανοποιείται ραγδαία, παράλληλα με τη ξέφρενη κατανάλωση κι ευμάρεια του Αθηνοκεντρικού κυρίως κηφηναριού...

Και μέσα σε όλα περιβαλλοντική υποβάθμιση και καταστροφή, έλλειψη ενέργειας στο προσεχές μέλλον, απρόβλεπτες καιρικές συνθήκες και καπάκι ο προχθεσινός σεισμός να επιδεινώσει ακόμη περισσότερο την ζωή κάποιων...

Η φαντασία περισσεύει, τα καλύτερα σενάρια είναι αλήθεια πως τα γράφει η ίδια η ζωή.
Δύσκολα νόηση κι έμπνευση ανθρώπου θα δραματοποιούσε όλα τα παραπάνω σε ταινία προσεχώς...

Υπάρχει όμως μια ειδοποιός μεταξύ των:
Σε μια ταινία υπάρχει συνήθως το happy end και η συνήθως αίσια διευθέτηση των πάντων στο τέλος, αυτό δεν ισχύει για τις περισσότερες των αληθινών περιπτώσεων της καθημερινής μας πραγματικότητας, που αποδεικνύεται σκληρή κι ανελέητη...

Δεν υπάρχουν σχόλια: