ΠΡΩΪΝΟ ESPRESSO...

Του Αγίου Πνεύματος σήμερα και είναι πάλι αργία για τους δημόσιους υπαλλήλους και μόνο.

Που τα βρήκανε το πνεύμα και την έμπνευση τώρα οι ρουσφετοβολεμένοι και πρέπει να τα αργούνε κιόλας, ποτέ δεν κατάλαβα, ούτε μου εξήγησε κανείς πειστικά.
Εγώ που τα διαθέτω και τα δυό δεν καταλαγιάζω ούτε μέρα ούτε νύχτα, καθημερινή ή σχόλη όλο τον χρόνο.

Και αν δεν φέρω υψηλή θέαση στο κανάλι συνδυάζοντας τα, δεν θα μου τα πληρώσει ποτέ κανείς...

Με την ευκαιρία αυτής της αργίας με κάλεσε ένας τέτοιος για πρωινό καφέ να τα πούμε και να σπάσω πλάκα με το πλήθος των Αθηναίων που κουβαλήθηκαν για το τριήμερο μετά των τροχοφόρων τους απτόητοι αυτοί από τις τιμές των εισιτηρίων, της βενζίνης και την ακρίβεια...

Δύσκολα βρήκαμε τραπέζι στο παλιό λιμάνι που κατακλυζόταν από τους εκδρομείς που τότε ξυπνούσαν κι αναζητούσαν πρωινό breakfast να βοσκηθούνε.
Παραγγείλαμε τους espresso μας και παρατηρούσαμε τη μάζα του κόσμου να περιφέρεται και να δρα όπως ήθελε...

Πολλά μπορεί να μάθει, να καταλάβει και να συμπεράνει κάποιος προσεκτικός παρατηρητής, που δεν τα διδάσκουνε σε κανένα πανεπιστήμιο ή σχολή δημοσίων σχέσεων, ούτε ο μεγαλύτερος διδάκτορας δεν θα συμπεριλάβει ποτέ στην διατριβή του το πόσα πολλά δείχνει για το είναι του ο καθείς όπως είναι ντυμένος, όπως περπατά, το ποιά συνοδεύει, τι τραβά την προσοχή και την περιέργεια του, τι αμάξι έχει, πως αντιδρά σε περιστάσεις, ακόμη και πως κρατά οτιδήποτε κρατά...

Πράγματα που θ' αποτελέσουν πηγή έμπνευσης για μελλοντικές μου ιδέες και concepts που θα δείχνουν ρεαλιστικά την νεοελληνική πραγματικότητα εύθυμα ή σοβαρά όπως πράγματι είναι κι όχι όπως την παρουσιάζουν τα τωρινά media...

Ενώ εγώ ήμουν απορροφημένος μ' αυτά, ο γνωστός μου δίπλα είχε χώσει το κεφάλι του σε μια εφημερίδα ομώνυμη με τους καφέδες μας που είχε αγοράσει και διάβαζε αυτό που μόλις ανάφερα, την εικονική πραγματικότητα όπως ξετυλιγόταν μέσα στις έγχρωμες σελίδες της...

Αδιάφορος για το πολύχρωμο πανηγύρι που διαδραματιζόταν Live μπροστά μας, προτιμούσε να διαβάζει κονσερβοποιημένες άχρηστες αναφορές σε gay πάρτι, gay γάμους, gay δηλώσεις κι αντεγκλήσεις για τους γάμους, gay δολοφονίες και υποψίες, παρουσίες νεαρών ξανθών πουτάνων σε άλλα πάρτι επώνυμων λελέδων, φωτογραφίες, κολακείες, γλειψίματα και νάσου κι ο γάμος της Στάη με έναν πλούσιο σαβουρογάμη να πιάνει μερικές σελίδες με λεπτομέρειες για όσους ποτέ δεν θα έμπαιναν στην λίστα καλεσμένων τους...

"Ειδήσεις" και σχόλια που δεν ενδιέφεραν άμεσα κανέναν, έπιαναν όμως αρκετές τυπωμένες σελίδες στο σύνολο της εφημερίδας που πουλιόταν σε πολλές χιλιάδες αντίτυπα, όπως με πληροφόρησε ο τακτικός της αναγνώστης...

- Και σε νοιάζουν εσένα λεπτομέρειες που γαμηθήκανε χθες κάποιοι άγνωστοι πούστηδες και πουτάνες πολυτελείας; θα σε καλούσαν ποτέ μαζί; θα σ' έβαζαν στα σαλόνια τους ή στα κότερα τους; Θα έρχονταν σε ραντεβού μαζί σου;

- Κουτσομπολιά διαβάζω να περνά η ώρα, να δω πως ζούνε όσοι μπορούνε, δεν με νοιάζει να ζήσω σαν κι αυτούς, μα με γαργαλεί να μαθαίνω για τους επώνυμους εγώ ο ασήμαντος..

- Εσύ και οι άλλοι χαζοί αναγνώστες και θεατές τους κάνατε επώνυμους τους σκατάδες και τώρα νομίζουν πως μας ενδιαφέρει όλους η ζωή τους και μας τη δείχνουν με κάθε ευκαιρία...

- Εσύ Κωστή είσαι ατομιστής και θέλεις να είσαι το επίκεντρο όπου βρίσκεσαι, είπε βλέποντας με να είμαι έτοιμος να αρχίσω να βρίζω όπως μόνο εγώ ξέρω, για τα καμώματα των επώνυμων από σπόντα...
Εμένα δεν με χαλά να διαβάσω για τους καλεσμένους της Στάη κι ας μην με κάλεσε ούτε επρόκειτο ποτέ, εσένα σε πειράζει και το παίρνεις προσωπικά...

- Εγώ έχω την δική μου ζωή να φροντίσω και να ζήσω, αν δεν με καλέσουν να είμαι εκεί δεν με νοιάζει τι έκαναν ούτε δίνω δεκάρα να μάθω. Ούτε ευχές τους στέλνω από απόσταση, αν τις θέλουν ας με έχουν εκείνη τη στιγμή κοντά τους, να δοκιμάσω μετά και τον πλούσιο μπουφέ...

- Τι θα σε ενδιέφερε να κάνεις τώρα δηλαδή για σένα;

- Να βρω τρόπο να γνωρίσω προσωπικά την Βίκυ, (που τη βλέπω όποτε αγοράζω επώνυμα ρούχα κι είναι τόσο γλυκιά και σέξυ) και να την έχω κάθε βράδυ στο κρεββάτι μου ΜΟΝΟ ΕΓΩ, πριν να φτάσει την ηλικία της Στάη και μου είναι άχρηστη τότε!

Ατομιστικό μπορεί, μα έτσι θέλω να ζω εγώ, όχι διαβάζοντας τι κάνουν κάποιοι άλλοι, αφότου τα κάνουν χωρίς εμένα...