ΤΑ ΣΤΕΦΑΝΙΑ ΤΟΥ ΜΑΓΙΟΥ...

1.
Πρώτη του Μάη
όταν άνθιζε η Γη
καθόσουν δίπλα μου
ανέμελο παιδί.

2.
Και με ρωτούσες
που είναι η πηγή
που πίνει ο σπόρος
κι αποκτά ξανά ζωή.

**************************************
Αλλά σοφός δεν είμαι εγώ
τότε δεν ήξερα, μα τώρα ομολογώ:

Όσα σου έταξα
είχανε διάρκεια
σαν τα στεφάνια
από άνθη του Μαγιού.

Που τα μαζεύαμε
και τα πετούσαμε
για να φουντώνουν
οι φωτιές του Αι - Γιαννιού.
**************************************

3.
Άφηνες πάνω μου
τα ξέπλεκα μαλλιά
κι ύστερα τά 'φτιαχνες
να μοιάζουν με φωλιά.

4.
Για να μας βρούνε
όταν θάρθουν τα πουλιά
να μας ενώνει
ότι είχαμε παλιά.

[Ξανά: Αλλά σοφός δεν είμαι εγώ
τότε δεν ήξερα μα τώρα ομολογώ...]

Από την συλλογή στίχων "ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ"