ΜΑΖ(Ω)ΙΚΟΣ ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ...

Κυριακή μεσημέρι σε τουριστικό "θέρετρο" σε παραθαλάσσιο προάστιο...

Καταφθάνει τουριστικό λεωφορείο γεμάτο κόσμο, τον οποίο αρχίζει να αποβιβάζει στην είσοδο "all inclusive" ξενοδοχείου.
Όλοι οι επιβάτες μεγάλης ηλικίας συνταξιούχοι, που κάνουν ομαδικά διακοπές σε τιμή ευκαιρίας, προερχόμενοι από κάποια Ευρωπαϊκή χώρα...

Σαν προβατάκια τους κατευθύνει κάποιος "συνοδός" κατευθείαν στο εσωτερικό του ξενοδοχείου, απαγορεύοντας σχεδόν με επιπλήξεις, κάθε παρέκκλιση που τολμούν κάποιοι από τους γέρους, απλά να ρίξουν μια ματιά στον γύρω χώρο, να δουν τουλάχιστον που ήρθαν...

Παριστάμενοι στην διπλανή καφετέρια που καθόμουν που βλέπουν συχνά την ίδια σκηνή, σχολιάζουν πως η τουριστική περιήγηση των εν λόγω "εκδρομέων" περιορίζεται από τις διαδρομές αεροδρόμιο - ξενοδοχείο - φαγητό εντός- ξενάγηση αστραπή σε επιλεγμένα μουσεία και λοιπούς χώρους στα πέριξ- υποτυπώδες γλέντι (σε προεπιλεγμένο χώρο από το γραφείο, με το αζημίωτο βέβαια όπως και κάποια βόλτα για ψώνια σε αντίστοιχα μαγαζιά) - αεροδρόμιο και πίσω από κει που ήρθαν σε μερικές μέρες...

Τουρισμός με καλούπι, αν είναι δυνατόν, κι όμως γίνεται σε μεγάλη κλίμακα, λένε οι εμπλεκόμενοι...

Τώρα τι "τουρισμό" θα κάνουν οι ταλαίπωροι δικαιούχοι κάποιου βορειο-ευρωπαϊκού ΚΑΠΗ, αν δεν μπορούν να περπατήσουν όπως κι όπου θέλουν στον τόπο που επέλεξαν, να τον γνωρίσουν βήμα - βήμα με την κάμερα στο χέρι έτοιμοι να καταγράψουν αυθεντικά ότι τους κινήσει το ενδιαφέρον, όχι απαραίτητα όλοι μαζί και στην σειρά όπως βλέπω να γίνεται...

Τι θα τους μείνει κατόπιν για ανάμνηση αν δεν γευτούν επιτόπου τα φαγητά που μαγειρεύονται αυθεντικά στον τόπο τους, με υλικά εγχώριας παραγωγής, να νιώσουν τις μυρωδιές από τα φυτά, τα άνθη και τα ζώα ακόμη που ευδοκιμούν εδώ, να αισθανθούν τον αέρα να τους μεταφέρει τα ντόπια μηνύματα, να μιλήσουν με ανθρώπους στην δική τους γλώσσα, να γνωρίσουν τα καλά ή τα κακά της φιλοξενίας που τους παρέχεται...

Να ξαποστάσουν κουρασμένοι από την εξερευνητική πορεία σε κάποιο παγκάκι δίπλα στην θάλασσα, ή να την αγναντέψουν με την άνεση τους από το μπαλκόνι του ξενοδοχείου που επέλεξαν με τα δικά του γούστα, εκεί κοντά στο ηλιοβασίλεμα που παίζει με τα χρώματα της δύσης και να μην τους δεσμεύει τίποτα για το πως θα περάσουν την υπόλοιπη νύχτα τους...

Νοιάζεται κανείς ή τα παραπάνω αποτελούν μόνο την δική μου άποψη για τον τουρισμό, που δεν έχει σχέση με τυποποιημένα πακέτα μαζικής μετακίνησης δίποδων "ζωντόβολων" από το ένα μέρος στο άλλο...Απλά!