ΑΦΘΟΝΙΑ ΚΑΙ ΦΤΩΧΕΙΑ...

Είδαμε στο γυαλί πάλι εορταστικές συνάξεις, τσουγκρίσματα αυγών, οβελίες να γυρίζουν περιμένοντας να φαγωθούν, ευχές προς εμάς από τους παριστάμενους που γιόρταζαν το Πάσχα των Ελλήνων...

Αμέσως μετά έδειξαν πλάνα από άλλα τραπέζια, τα συσσίτια των φτωχών - απόκληρων - ξεπεσμένων - απόβλητων που όμως σπρώχνονταν κι έπαιζαν γροθιές ακόμη για ένα μπολάκι ψητό κρέας που μοιράζονταν δωρεά και καταβροχθιζόταν από τους τυχερούς που το αρπάζανε, σχεδόν αμέσως...
Ποιός σας είπε πως η φτώχεια και ο ξεπεσμός ενώνει τους ομοιοπαθούντες, μάλλον αποκτηνώνει, εγώ το βλέπω κάθε μέρα να γίνεται μεταξύ ζητιάνων και λοιπών αναξιοπαθούντων που (συνέχεια) συναντώ.

Ανέκαθεν η τηλεοπτική κάμερα αναζητούσε αυτές τις εικόνες ανείπωτης φτώχειας και δυστυχίας, για να ισορροπήσει το αίσθημα απόλαυσης που προσφέρει η αφθονία αγαθών και οι φωνές γλεντιού των πρώτων εικόνων, αυτών της ευτυχούς κατανάλωσης...

Μας κάνει κοινωνούς από τη μια στο ξέφρενο πανηγύρι του γλεντιού και της ψευτο-ευμάρειας κι από την άλλη στη σκληρή πραγματικότητα των φτωχών που όλο και φτωχαίνουν περισσότερο και στο φινάλε καταλήγουν στον δρόμο και την ελεημοσύνη...

Το μήνυμα σαφές: Φάε όσο αντέχεις τώρα που μπορείς, γιατί βλέπεις που μπορεί να βρεθείς....

Απευθύνεται κυρίως στα μικρά - μεσαία κοινωνικά στρώματα που μέχρι χθες βομβαρδιζόταν με το όνειρο της προόδου, της κοινωνικής ανόδου, οικονομικής βελτίωσης και άκρατης κατανάλωσης με δανεικά και που τώρα βλέπουν και νιώθουν να στριμώχνονται με την άνοδο των επιτοκίων του χρήματος, του πετρελαίου, ακόμη και των τιμών των τροφίμων που δεν παράγονται πλέον σε ποσότητες όπως παλιά λόγω βιοκαυσίμων ή καταναλώνονται άμεσα εκεί που παράγονται λόγω αύξησης του τριτοκοσμικού πληθυσμού...

Αν τρώνε λίγο περισσότερο οι λαοί από τις χώρες των οποίων έρχεται η φτηνή τροφή, τότε θα πεινάσουν περισσότερο οι φτωχοί των αναπτυγμένων χωρών.

Παράλληλα άλλες τηλεοπτικές εικόνες θα καταγράφουν σκηνές όπου θα αδειάζονται ράφια σούπερ - μάρκετ από τωρινά φτηνά τρόφιμα που θα κρυφτούν σε οικιακά ντουλάπια, σε μια ψευδαίσθηση διατήρησης της ευμάρειας και της κατανάλωσης που το πόπολο συνήθισε...

Φτωχοί του μόχθου εναντίον τριτοκοσμικών φτωχών, φτώχεια δίχως πατρίδα!