ΚΑΙ ΡΟΥΦΙΑΝΟΣ ΚΑΙ ΓΕΛΟΙΟΣ...

Κοντός, χοντρός μ' ένα σιχαμένο πρόσωπο που προδίδει και την ασχολία του: Μπάτσος, ρουφιάνος και κωλογλύφτης μέχρι αηδίας.

Μόνο επώνυμων πολιτικών όμως...

Εμφανίζεται κυρίως σε μεγάλες κοσμοσυνάξεις με την ευκαιρία εορτών, Φώτα, Ανάσταση. Θεωρεί καθήκον του να προστατεύει την είσοδο προς τον μητροπολιτικό ναό της πόλης από παρείσακτους και να υποδέχεται αυτοπροσώπως τις αρχές του τόπου, στρατιωτικές και πολιτικές.

Παρείσακτοι κατά αυτόν θεωρούνται όλοι οι πολίτες που θα σταθούν κοντά του, στενεύοντας το πέρασμα των επίσημων που με τόσο κόπο προσπαθεί να διατηρήσει διάπλατα ανοιχτό, ιδίως από τριτοκοσμικούς βρωμομετανάστες, γύφτους ανήλικους κι ενήλικους που ζητιανεύουν ως είθισται και κάθε άλλον που θεωρεί εμπόδιο κατά την άσκηση του "καθήκοντος του" να φανεί αρεστός...

...Κοινοί θνητοί που τολμάτε να εμφανίζεστε όταν το μαντρόσκυλο ανοίγει πέρασμα για έναν επίσημο...

Αρχίζει από τους αξιωματικούς κάθε σώματος και όπλου, επιδεικτικά περιφρονεί τους κατώτερους και χαιρετά με υπόκλιση αυτούς με βαθμό από συνταγματάρχη και πάνω, που με την ελάχιστη νοημοσύνη του θεωρεί "μεγάλους"...

Συνεχίζει με Δημάρχους και Νομάρχες, παρακάμπτοντας τους πολυπληθείς συμβούλους ναμαρχιακούς και δημοτικούς, καθώς και πρώην και νυν ξεχασμένους βουλευτές ή πολιτευτές...

Όταν καταφτάνουν βουλευτές εν ενεργεία, το σιχαμένο νέπιασμα φορά το πιο γελοίο χαμόγελο που μπορεί να ταιριάξει στη φάτσα του και αρχίζει τις διαχύσεις ενώπιον ολονών των παρευρισκομένων, που τον ξέρουν τόσα χρόνια και περιμένουν την μίνι - παράσταση που δίνει:
Αρχίζει με χαιρετούρες διάρκειας λεπτών, συνεχίζει με αγκαλιές κι ασπασμούς, ισιώνει και ξεσκονίζει τα σακάκια τους και ενίοτε συνοδεύει τους εκλεκτούς του ως τα μισά της διαδρομής προς τον ναό, παρατείνοντας όσο μπορεί τον χρόνο που τους αφιερώνει σε συνεχές γλύψιμο...

Η στιγμή που τα δίνει όλα είναι όταν καταφτάνει ο Επίτιμος με την κόρη - υπουργό και μιά πραγματικά πολυπληθή οικογένεια συνοδευόμενοι από μια κουστωδία άλλων γλυφτών, πιο "στενών" από το υποκείμενο..

Τότε είναι που η καρικατούρα μπάτσου αρχίζει έναν αγώνα δρόμου να προλάβει ν' ανοίξει πόρτες αρκετών πολυτελών αυτοκινήτων, να υποκλιθεί στον πρώην πρωθυπουργό, την νυν υπουργό, στον σύζυγο που δείχνει ν' απορεί με τα καμώματα του κοντόχοντρου κι αρκετών άλλων που νομίζει πως έχουν την εύνοια τους...

Περιφέρεται στο πλήθος από παιδιά, εγγόνια και λοιπούς συγγενείς, σφίγγει χέρια στριφογυρίζοντας ανάμεσα τους σε μια προσπάθεια να μην παραλείψει κανένα, εκφράζοντας τις ευχές του και την υπακοή του στην πολυμελή οικογένεια...

Κάτω από την ματιά του 90χρονου πια αρχηγού που κοιτάζει αφ' υψηλού τον γελοίο υποτακτικό του εν δράση, με εκείνο το βλέμμα που δείχνει μισο - ικανοποίηση και μισο - αποστροφή για το γέρικο κι αυτό κοπρο - σκυλάκι που κουνά την ουρά του πιστό πάντα σ' αυτόν και τους απογόνους του.

Αυτός πρέπει να είναι και ο υπαίτιος του διορισμού του στο μπατσαριό, πριν αμέτρητα χρόνια πια...

Με το τέλος της τελετής και της λειτουργίας αποσύρεται ο σιχαμένος γλύφτης στα κύρια καθήκοντα του, αυτά του αυτόκλητου ρουφιάνου, μέχρι να εμφανιστεί την επόμενη επίσημη κοσμοσύναξη πάλι.

Και μια ερώτηση - απορία προς τους φίλα προσκείμενους σε μένα νέους βουλευτές:

- Τον χρειάζεστε ΑΚΟΜΗ τον κόπρο και δεν τον ξεφορτώνεστε;