ΟΪ, ΔΕΝ ΤΟΥ ΠΑΙΖΩ...

Εκεί που σήμερα είναι οι στρατώνες της Αγιάς, 10 χλμ έξω από τα Χανιά, υπήρχε ένας τούρκικος πύργος. Ο πύργος αυτός κατεδαφίστηκε όταν φτιάχτηκαν εκεί οι στρατώνες.

Κατά την πτώση των Γερμανών αλεξιπτωτιστών ένας αλεξιπτωτιστής κρεμάστηκε στην εξωτερική πλευρά του πύργου και δεν μπορούσε να ξεμπλεχτεί από τα σκοινιά του αλεξίπτωτου. Εκανε μεγάλη προσπάθεια, αλλά δεν τα κατάφερνε. Του ήταν αδύνατον.

Ο Γαλανοδημήτρης που βρισκόταν πολύ κοντά στον πύργο και συμμετείχε στη μάχη με πολλούς άλλους ακόμη παρακολουθούσε τον αλεξιπτωτιστή από τη στιγμή που πετάχτηκε από το αεροπλάνο και λογάριαζε στον νου του κι έλεγε:

- Θα σε κεράσω εγώ μα θέλω πρώτα να δω πού θα καταλήξεις...

Ηταν έτοιμος για να τον πυροβολήσει, αλλά τη στιγμή που τον είδε και κρεμάστηκε στον πύργο το θεώρησε μεγάλη ανανδρία να τον πυροβολήσει, έτσι όπως ήταν περιπλεγμένος με τα σκοινιά και περίμενε να απελευθερωθεί από αυτό το μπέρδεμα και μετά να τον "κεράσει" όπως έλεγε.

Σκέφτηκε πως το καθήκον του ήταν να τον πυροβολήσει, αλλά έπρεπε πρώτα να ελευθερωθεί από τα σκοινιά και να σταθεί όρθιος, γιατί αλλιώς ήταν πολύ ταπεινό και άναντρο να τον πυροβολήσει.
Η μάχη γύρω λυσσομανούσε και τα αεροπλάνα από πάνω, με τα πολυβόλα, θερίζανε τον τόπο, οι βόμβες σκούσαν παντού και ξεθεμελίωναν τη γη.

Ο Γαλανοδημήτρης περίμενε αμετακίνητος εκεί στη θέση του. Οι σφαίρες σφυρίζανε στα αφτιά του. Χτυπούσανε στους θάμνους γύρω του και σπούσαν τα κλαδιά, καρφώνανε στο χώμα και σηκώνανε σύννεφα από σκόνη. Το αλεξίπτωτο με τον Γερμανό στον πύργο κρεμασμένο και ανήμπορο να ξεκρεμαστεί. Τότε πια ο Γαλανοδημήτρης απογοητεύτηκε να περιμένει και σηκώνεται από τη θέση του και προχώρησε προς το μέρος που ήταν οι άλλοι.

Του φώναξαν μόλις τον είδαν να πηγαίνει εκτεθειμένος προς το μέρος τους.

- Πέσε κάτω Δημήτρη γιατί θα σε φάνε οι μπάλες, πέσε κάτω..

Τους λέει το περιστατικό με τον κρεμασμένο στον πύργο, πως δεν τον πυροβόλησε γιατί «έτσι που είναι μπερδεμένος με τα σχοινιά είναι κάτι που δεν μπορώ να το κάνω! Είναι αναντρία και δε μου ταιριάζει», τους ξαναλέει.

Του φωνάζανε και πάλι:

Πέσε κάτω Δημήτρη, τώρα θάρθουνε οι δικοί του και θα τον ξεκρεμάσουν και θα μας σκοτώσουν...

Και εκείνος ξανάλεγε:

- Οϊ, δεν του παίζω, δεν μπορώ να του παίξω, τέτοια αναντρία δεν μπορώ να την κάνω και αμέτε εσείς να του παίξετε. Οϊ εγώ, δεν του παίζω...

Εθελοντής πολεμιστής, σε όλα τα προσκλητήρια του έθνους, έδωσε πάντα το παρών στη Μακεδονία και στην Ηπειρο και όπου το είχε ανάγκη η Ελλάδα. Ομως εδώ θεωρούσε μεγάλη αναντρία να πυροβολήσει ανήμπορο αντίπαλο.

Ταπεινό γι΄ αυτόν και άναντρη πράξη για το δικό του ανάστημα. Ξαναλέει στους άλλους που τον στέλνανε να τον πυροβολήσει:

- Αμέτε σεις να του παίξετε. Εγώ δεν πάω, τέτοια αναντρία, σας ξαναλέω, δεν την κάνω!

Προσέξτε, απ΄ όλους κανείς δεν πήγε να παίξει του κρεμασμένου αλεξιπτωτιστή. Κανείς, τότε τον Μάη του ΄41 κατά την Μάχη της Κρήτης.

Σήμερα οι καιροί άλλαξαν. Ο κόσμος κινείται διαφορετικά και η Ελλάδα επίσης.

Στη Γερμανία χωρίς δισταγμό, ακόμη για να συγκαλύψουν το έγκλημα που κάμανε στην Κρήτη, οργανώνουν κινήσεις που συμμετέχουν προσωπικότητες, πανεπιστημιακοί, στρατηγοί, διάφοροι τιτλούχοι και προσπαθούν να πείσουν τον κόσμο ότι στην Κρήτη δεν έγινε έγκλημα από τον Γερμανικό στρατό, αλλά έγινε το αντίθετο.

Ισχυρίζονται ότι οι Κρήτες καταπάτησαν «τις αρχές του διεθνούς δικαίου».

Ετσι ερμηνεύουν το δίκαιο και κατασυκοφαντούν το μεγαλείο της αντίστασης του λαού μας.

Τα χιλιάδες εγκλήματα, τις ληστείες που έκαμαν τα τέσσερα χρόνια που κατάσχεσαν την αγροτική παραγωγή και την ερήμωση της γης που ακολούθησε, τα σπίτια που ρήμαξαν και τόσα άλλα που μερικά μόνο αναφέρονται στις αναφορές εκείνων που καταγράφουν τις γερμανικές υποχρεώσεις απέναντι στην Ελλάδα, δεν δέχονται κουβέντα.

Και η Αθήνα σκύβει. Σκύβει και εκλιπαρεί. Το κάνει για να μην χαλάσει την εικόνα των εταίρων και συντρόφων μας;

Και μεις ακόμη σιωπούμε! Και ένα μεγάλο ερώτημα πλανάται:
Πού πάμε; Πού μας πάνε;