Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ...

Οταν οι τριακόσιοι της Βουλής παίρνουν ο κάθε ένας πάνω από 7.000 ευρώ τον μήνα και ισχυρίζονται ότι μόλις καλύπτουν τα έξοδά τους για μια αξιοπρεπή διαβίωση...

Όταν ο υπουργός Δικαιοσύνης τονίζει πως ο πρώτος μισθός ενός πρωτοδιοριζόμενου δικαστικού είναι 1.800 ευρώ και τον θεωρεί απαράδεκτο, ξεχνώντας ότι ο αντίστοιχος του γιατρού είναι 900 ευρώ...

Οταν οι συνδικαλιστές των ΔΕΚΟ χρυσοπληρώνονται και αμφιβάλλουμε εάν δουλεύουν ποτέ χωρίς ακόμα να χάσουν τα προκλητικά τους προνόμια, τότε κάτι δεν πάει καλά στη λογική μας...

Ποιοί είναι και τολμούν χωρίς ντροπή να μας διαχωρίζουν, γιατί αυτό κάνουν όταν θεωρούνται οι πολιτικοί και οι δικαστικοί υπεράνω όλων ημών και θα πρέπει να παίρνουν πολλαπλάσια από όλους;

Το διαθέσιμο εισόδημα προς αναδιανομή εν μέσω ύφεσης πρέπει να είναι για όλους το ίδιο μειωμένο .
Εάν υπήρχε ακόμα στη σημερινή Ελλάδα το φιλότιμο, θα έπρεπε όλοι που παίρνουν πάνω από 2.000 ευρώ τον μήνα να τα δίνουν στο κράτος που με τη σειρά του θα βοηθούσε τις πράγματι άπορες οικογένειες.

Ένα απλό μπακαλίστικο παράδειγμα: εάν οι 300 της βουλής διέθεταν από 4.000 ευρώ κάθε μήνα θα είχαμε 1.200.000 όπου θα μπορούσαν 2.000 οικογένειες να έχουν εισόδημα κάθε μήνα από 600 ευρώ.

Φαντασθείτε πόσες χιλιάδες Έλληνες πολίτες που υποφέρουν, χρωστούν και αυτοκτονούν θα ανακουφίζονταν εάν υπήρχε κοινωνική αλληλεγγύη από όλους τους αυτοαποκαλούμενους προνομιούχους κλάδους...

Η δημοκρατία κινδυνεύει όχι από τους λίγους "φασίστες", αλλά από αυτούς που υποτίθεται πως τη διαφυλάττουν.

Όμως να προσέξουν γιατί η αδικία γεννά οργή και όταν ξεχειλίσει, πρώτοι χαμένοι θα είναι αυτοί, γιατί ο φτωχός δεν θα έχει να χάσει τίποτα.