ΕΠΑΙΤΕΙΑΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ...

Φτάνει στο πόστο που του έχουν υποδείξει, βγάζει τα παπούτσια να φανούν τα παραμορφωμένα άκρα, τα κρύβει πίσω από ένα κουτί του ΟΤΕ που του χρησιμεύει σαν στήριγμα για την πλάτη, στριμώχνει κάπου εκεί τον φραπέ με το νερό και βάζει το πλαστικό ποτήρι στο πεζοδρόμιο. Ώρα να πιάσει κι αυτός δουλειά, την ίδια ώρα που οι υπόλοιποι άνθρωποι πάνε στις δικές τους.

Μπορείτε να δείτε αυτήν την εικόνα ίδια κι απαράλλαχτη, οπουδήποτε σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας. Οι ξενόφερτοι ζητιάνοι γεμίζουν και μαγαρίζουν πλέον κάθε πόλη. Οχι αυθαίρετα, αλλά βάσει επιχειρηματικού σχεδίου. Καθισμένοι όπου μυρίζονται πως υπάρχει και το ελάχιστο χρήμα, από τα ΑΤΜ των τραπεζών, έξω από σούπερ - μάρκετ, μέχρι πλάι στα παρκόμετρα του δήμου.

Οι αρχές γνωρίζουν πως τα κυκλώματα κάνουν ως και εισαγωγές αναπήρων, ξέρουν ότι τα φανάρια καπαρώνονται από ομάδες "αναξιοπαθούντων", ενώ τα δρομολόγια των αστικών συρμών της πρωτεύουσας όπου γίνεται κανονική παρέλαση από δαύτους καθημερινά, μοιράζονται εκ των προτέρων μεταξύ των ενδιαφερομένων. Επίσης παραδέχονται πως το φαινόμενο δεν εκριζώνεται εύκολα από τους δρόμους. Ακόμα και αν τους μαζέψει (και τι να τους κάνει; να τους πετάξει στον Καιάδα όπου ανήκουν;) θα εμφανιστούν σε λίγο άλλοι.

Αν οι ακρωτηριασμένοι θεωρούνται λαχείο για όσους εκμεταλλεύονται τα πόστα των ζητιάνων, ένας άνθρωπος με καθολικά εγκαύματα είναι τζακποτ. Όσο πιο αποκρουστικά παραμορφωμένος, τόσο νομίζουν οι νταβατζήδες που τον νετάσουν, τον τοποθετούν στο "σωστό" σημείο και τον επιτηρούν από κάποιο παγκάκι πως θα συγκινήσει το ανόητο πόπολο να του ρίξει τα ευρώ του κι αν δεν τους φαίνονται αρκετά, η φρίκη θα συμπληρωθεί με ένα παιδικό πρόσωπο το οποίο θα κρατάει το πλαστικό ποτήρι για την υποδοχή των κερμάτων.

Τις εβδομάδες που υπολείπονται μέχρι τα Χριστούγεννα οι ζητιάνοι θα κάνουν αισθητή την παρουσία τους όλο και περισσότερο, κάθε ομάδα με δικά της κόλπα να τραβά την προσοχή.

Είναι δύο-τρία ακορντεόν που χρησιμοποιούν παιδιά για τη συγκέντρωση της ελεημοσύνης. Ενα εξ αυτών ακολουθείται και από νεαρό που παίζει το ρόλο σεκιουριτά. Είναι και οι γνωστές περιπτώσεις με "το άρρωστο παιδί στο νοσοκομείο που έγραψε η εφημερίδα και μας έδειξε η τηλεόραση". Άλλα μωρά που εναλλάσσονται σε τυχαίες μητρικές αγκαλιές έχουν δήθεν έλλειψη από γάλα. Γενικώς τα παιδιά μαζεύουν λεφτά, είτε κρατώντας το ποτηράκι, είτε παραμένοντας μέσα σε μία διήγηση ιστορίας πόνου. Άλλοι μεγάλοι επικαλούνται εξάρτηση και θεραπεία από ουσίες. Αρκετοί άνθρωποι αποδεικνύονται εύπιστοι και τέλος πάντων, θεωρούν ότι δεν ρισκάρουν πολλά αγοράζοντας μία καλή πράξη με λίγα ψιλά.

Οι περισσότεροι είναι από τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία, πολίτες της Ε.Ε. δηλαδή, γι αυτό και η αντιμετώπιση του προβλήματος σκοντάφτει σε πολλα εμπόδια.

Αν δεν ήξερα ότι ο μελλοθάνατος πολιτικός πρόσφυγας - πονεμένος άπορος πατέρας και ο καρκινοπαθής - πρώην ναρκομανής - άνεργος έχουν εναλλασσόμενο ρεπερτόριο, ίσως να έδινα κι εγώ. Με ενοχλεί που χαλάνε την πιάτσα, παίρνοντας στο λαιμό τους και τους λίγους που ξέρω σαν μόνιμους επαίτες οι οποίοι δεν έχουν πραγματικά στον ήλιο μοίρα. Ακόμη περισσότερο με ενοχλεί που ο κόσμος πρέπει να κρίνει κατά περίσταση από μόνος του ποιος είναι απατεώνας και ποιός όχι. Και όπως ξέρουμε η δυσπιστία πολύ εύκολα το γυρίζει σε άρνηση.

Ειδικά τώρα με την οικονομική κρίση να μαίνεται και τα λεφτά να είναι σπάνια σε τσέπες και πορτοφόλια, το μέλλον για τους ζητιάνους προβλέπεται ακόμη πιο σκοτεινό από αυτό των δυνητικών πελατών τους.

Είναι όλα αυτά αποτέλεσμα της κρίσης; Οχι μόνο. Περισσότερο έχουν να κάνουν με την ανυπαρξία ελέγχου και αποφασιστικής παρέμβασης. Η Πολιτεία καλείται να παρέμβει. Η αντιμετώπιση της επαιτείας δεν είναι πολυτέλεια, είναι ανάγκη. Είναι η αξιοπρέπεια της καθημερινότητάς των πολιτών σε καιρούς δύσκολους κι αβέβαιους.