ΜΝΗΜΟΝΙΟ Ή ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ;

Αν και αυτοδιοικητικές, οι ερχόμενες εκλογές τείνουν να γίνουν δημοψήφισμα υπέρ ή κατά του "μνημονίου" και του ποιο κόμμα ευθύνεται περισσότερο για την κρίση...

Τα λεγόμενα "μεγάλα" - εθνικής εμβέλειας ΜΜΕ συντηρούν την τάση αυτή αν όχι την υποθάλπτουν, με ενημερωτικές εκπομπές που δεν έχουν σχέση με τις επερχόμενες εκλογές παρά μόνο με το μνημόνιο, τα σκάνδαλα και τα πολιτικά μηνύματα που θα εξαχθούν από αυτές.

Οι σημαντικές αλλαγές που επιφέρει ο "Καλλικράτης" για την αποδοτικότερη λειτουργία και πρόοδο των τοπικών κοινωνιών περνάνε σε δεύτερη μοίρα ενώ είναι μια τόσο βαθιά τομή που αφορά όλους μας από την επόμενη ημέρα των εκλογών.

Πάντα, σε τέτοιου μεγέθους ριζικές αλλαγές, ανακύπτουν προβλήματα, μεταφέρονται νέες αρμοδιότητες στους Δήμους από τις πρώην Νομαρχίες, μεταφέρονται αυξημένες αρμοδιότητες από την κεντρική Διοίκηση στην Περιφέρεια (με κίνδυνο αντί για αποκέντρωση να έχουμε ξανά συγκέντρωση στην έδρα των Περιφερειών), νέα οργανογράμματα διοίκησης, τρόπου λειτουργίας και λήψης αποφάσεων, που πρέπει έγκαιρα να συζητηθούν και να επισημανθούν τρωτά σημεία και τρόποι έγκαιρης διόρθωσης βελτίωσης όπου χρειασθεί για να μην χαθεί και άλλος πολύτιμος χρόνος.

Καμία συζήτηση για την ουσία των εκλογών από τα κόμματα πέρα από την προσπάθεια δημιουργίας πρόσκαιρων εντυπώσεων προς όφελός τους. Βλέπουμε το νέο αυτοδιοικητικό όραμα να συνθλίβεται στην συνηθισμένη ξερή παλαιοκομματική αντιπαράθεση...

Ο βαθμός ενδιαφέροντος για τις εκλογές, το κριτήριο πρόσωπο ή κόμμα, το κριτήριο αυτοδιοικητική επιλογή ή πολιτική επιλογή ή και τα δύο, ο βαθμός αναγνωρισιμότητας των υποψηφίων, η συσπείρωση των υποψηφίων στα κόμματα υποστήριξης και τελευταίο αλλά ίσως το πιο σημαντικό, η υπόθεση του μνημονίου και της κρίσης αποτελούν τα κεντρικά διλήμματα.

Το ζητούμενο στις 7 Νοεμβρίου είναι η ψήφος με αποκλειστικό γνώμονα το συμφέρον της πόλης που ζούμε με κύριο στόχο την ανάπτυξη και πρόοδό της. Ειδικότερα από τους νέους ανθρώπους, που βιώνουν την αβεβαιότητα και το άγχος για το μέλλον τους, η αδιαφορία συνοδεύεται και από την απόλυτη απαξία και την αποστροφή για την πολιτική σήμερα.

Το πώς φθάσαμε στο μνημόνιο, στις επιπτώσεις του και στα πρόθυρα της οικονομικής κατάρρευσης είναι θέμα του καθενός μας να το αξιολογήσει και να ψηφίσει ανάλογα στις εθνικές κοινοβουλευτικές εκλογές.

Ως άτομα οι υποψήφιοι της κάθε περιοχής ακόμη και οι δηλωμένα ανεξάρτητοι, από κάποιον κομματικό-ιδεολογικό χώρο προέρχονται. Το θέμα είναι το όραμα και οι τοποθετήσεις τους για τον τόπο που ζούνε κι εκτίθενται υποψήφιοι κι όχι τι προστάζει η γραμμή του κόμματος υπέρ ή όχι του "μνημονίου" για μικρο-κομματικά οφέλη.
Θα πάμε στις κάλπες που κρίνουν το μέλλον των τοπικών κοινωνιών διπλά (σε επίπεδο πόλης αλλά και Περιφέρειας όπου ανήκει η πόλη) με κυρίαρχο θέμα το μνημόνιο που είναι απόρροια μεταξύ άλλων και των παραπάνω;

Κόμματα και ηγεσίες εννοούν ως τοποθέτηση μόνο το να πάρεις είτε το δικό τους μέρος είτε του αντιπάλου κόμματος.

Είναι άδικο για τους ίδιους τους υποψήφιους το γεγονός ότι η διάθεσή τους να προσφέρουν ο καθένας ανάλογα με τις ικανότητες και την αποδοχή του από την τοπική κοινωνία, να επισκιάζεται από την πόλωση της κεντρικής πολιτικής σκηνής με θέματα άσχετα ως προς τον λόγο που γίνονται οι παρούσες εκλογές.