ΝΕΟΙ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ...

Η χώρα ζει μεταξύ των άλλων δεινών μια φυγή των νέων της, ιδίως αυτών που έχουν κάποιες σπουδές που έχουν την αίσθηση πως η μόνη ελπίδα για επιτυχία βρίσκεται αλλού, σε άλλους τόπους.

Τα κίνητρα όσων μεταναστεύουν, δεν άλλαξαν και πολύ από αυτά των μεταναστών πριν από ένα αιώνα, η αναζήτηση ευκαιριών, εργασίας, επιτυχίας, καλύτερης τύχης κάπου αλλού. Αυτή τη φορά όμως οι μετανάστες δεν είναι εργάτες και χειρώνακτες χωρικοί, αλλά οι καλύτεροι και οι εξυπνότεροι της γενιάς τους.

Η παγωμένη αγορά, η οικονομική στασιμότητα, ο νεποτισμός και το ρουσφέτι της κοινωνίας που διαμόρφωσαν οι προηγούμενες γενιές, οδηγούν τους νέους στη φυγή. Ο λόγοι για αυτό το φαινόμενο είναι εμφανείς. Τα οικονομικά προβλήματα της χώρας πέφτουν στους ώμους των νέων της.

Η ανισορροπία εκτείνεται και στον ιδιωτικό τομέα, όπου οι διάφορες συντεχνίες σε συνδυασμό με τη κουλτούρα του χρόνιου βολέματος, απομακρύνουν τις καλές θέσεις εργασίας κι αμοιβών από τους νέους που πρωτομπαίνουν στην αγορά εργασίας.

Η πολιτική κατάσταση της χώρας είναι ακόμη πιο στάσιμη και από την αντίστοιχη οικονομική. Μια σειρά από διεφθαρμένες στα μάτια των νέων κυβερνήσεις 2 μόνο κομμάτων που εναλλάσονται ευκαιριακά στην εξουσία εδώ και πολλά χρόνια, περισσότερο απασχολημένες με τα προσωπικά και συγγενικά βολέματα "δικών τους παιδιών" και χρωματικές - διακομματικές κόντρες, παρά με την αντιμετώπιση των κατεστημένων συμφερόντων και των προβλημάτων που δημιουργούν σε μια στρεβλή κρατικοδίαιτη οικονομία.

Μια σειρά όμως από σκληρές απεργίες βολεμένων του γιγαντωμένου όλα αυτά τα χρόνια δημόσιου τομέα, ακυρώνουν ή καθυστερούν την όποια απόπειρα αλλαγής και στραγγαλίζουν τις απόπειρες μεταρρυθμίσεων με θηλιά το πολιτικό κόστος.

Η έξοδος των νέων δεν θα ήταν τόσο βλαβερή, αν μπορούσαν να πειστούν ώστε να επιστρέψουν φέρνοντας μαζί τους και τη διεθνή τους εμπειρία. Οι περισσότεροι θέλουν να επιστρέψουν. Η επιστροφή όμως παραμένει δύσκολη. Οι δουλειές όπου η αξία τους θα αμειφθεί και δεν θα καταντήσουν υφιστάμενοι κάποιου άσχετου που είχε τον τρόπο και τα μέσα να γίνει προϊστάμενος χωρίς να το αξίζει (συνήθως κάποιου κομματόσκυλου), είναι σπάνιες...

Είναι ακόμη και μια απογοήτευση, μια μελαγχολία μετά από τόσα χρόνια να βλέπουν ότι τελικά παρά τους αγώνες κάποιων ανθρώπων, ακόμα και μέχρι την ζωή τους έδωσαν κάποιοι ιδεολόγοι, τελικά η σαβούρα καταφέρνει να επιπλέει, οι ανέντιμοι να δικαιώνονται ακόμα και από το κράτος, τα λαμόγια και οι απατεώνες νάχουν βολέψει οικονομικά τις επόμενες δέκα γενιές απογόνων τους και ο κάθε έντιμος πατριώτης και σωστός Έλληνας να βρίσκεται στο περιθώριο της ζωής και της κοινωνία των παραπάνω...

Η χώρα είναι εγκλωβισμένη σε έναν φαύλο κύκλο. Η οικονομία της θα μαραζώνει όσο πνίγει τη καινοτομία και αποκλείει τους νέους. Και κάθε νέος που μεταναστεύει σημαίνει και μια λιγότερη φωνή που θα ζητάει ανανέωση, ένας λιγότερος εγκέφαλος που θα συμβάλλει σε ανάπτυξη.

Και πού θα πάνε όλοι αυτοί οι σύγχρονοι μετανάστες ν' αναδείξουν την επιστημοσύνη τους και τα όποια προσόντα τους;

Το να φεύγει κάποιος από το σπίτι του και από την πατρίδα του τα πιο δημιουργικά του χρόνια για να εργαστεί όπου βρει καλύτερα, δεν είναι δα και ταξίδι τουρισμού...