ΣΥΝΤΕΧΝΙΑΚΑ...

Στην Ελλάδα κυριαρχεί μια βασική παρεξήγηση. Ολη η χώρα είναι μια απέραντη συντεχνία.

Στις λοιπές Ευρωπαϊκές χώρες και όταν υπήρχαν συντεχνίες λειτουργούσαν πολύ καλύτερα από τις δικές μας συντεχνίες. Με πολύ περισσότερο σεβασμό στον πολίτη και στην κοινωνία και στο κράτος.

Νομίζουμε ότι το κυρίαρχο είναι ο επαγγελματίας (γιατρός, υπάλληλος, φορτηγατζής κοκ) του οποίου η δουλειά και το εισόδημα πρέπει να διασφαλίζεται, ανεξάρτητα από τις υπηρεσίες που προσφέρει.

Ετσι όταν συζητάμε για παιδεία φροντίζουμε κατά βάση για το συμφέρον του δασκάλου και όχι του μαθητή,όταν μιλάμε για υγεία βλέπουμε κυρίως τι θα εξυπηρετήσει το νοσηλευτικό προσωπικό και όχι τους ασθενείς (αυτοί δεν μπορούν και να απεργήσουν). Με άλλα λόγια δεν βλέπουμε συνήθως εως ποτέ το συμφέρον του καταναλωτή (προιόντων , υπηρεσιών, κλπ) και ξεχνάμε πως σε τελευταία ανάλυση όλοι μας είμαστε και καταναλωτές.

Κάπως έτσι νομίζω αντιμετωπίζεται από ορισμένους και η κατάσταση με τους φορτηγατζήδες. Κάποιοι επικεντρώνονται στον επαγγελματία και όχι στον καταναλωτή ο οποίος έχει σίγουρα να ωφεληθεί από το άνοιγμα του επαγγέλματος.

Η "κλειστή" δομή επιτρέπει οπισθοδρομικές συνθήκες και διαδικασίες στις μεταφορές. Κάθε επάγγελμα έχει την τεχνογνωσία του. Εμπορεύματα κλέβονται, υποβαθμίζονται, χάνονται και επανεμφανίζονται μετά από καιρό. Μόνιμες οι προστριβές γιατί οι φορτηγατζήδες άλλα είπαν και άλλα έκαναν. Αυτή την στιγμή πάσχουμε από έλλειψη (ελάχιστες υπάρχουν) μεταφορικών εταιρειών, που θα αναλαμβάνουν ένα πλάνο μεταφορών και θα το εκτελούν, ανεξάρτητα από το αν έσκασε ένα λάστιχο, κοιμήθηκε ένας οδηγός, έπεσε έξω ένα αυτοκίνητο ή, μακάρι, διπλασιάστηκε η δουλειά σου και κάποιος πρέπει να την καλύψει μεταφορικά.

Όλα αυτά γινονται από τους φορτηγατζήδες για την άδεια και τίποτε άλλο...

Αυτοί που τις έχουν (χαριστικά οι περισσότεροι μιας και κάποτε θεωρούνταν εκλεκτό ρουσφέτι) θέλουν να μπορούν να έχουν την δυνατότητα να την πουλήσουν μια μέρα σε κάποιον άλλον για 300-500.000 ευρώ. Έτσι κι απελευθερωθεί το επάγγελμα, τότε αυτές οι άδειες δεν θα αξίζουν τίποτε. Αυτό είναι ας πούμε το εφάπαξ τους...

Όλο φωνάζουμε για την ακρίβεια στη χώρα αλλά ανταγωνισμό δεν θέλουμε. Σε αυτή τη χώρα η νόμοι της οικονομικής δεν πιάνουν.

Η σωστή λειτουργία της οικονομίας και του ανταγωνισμού, δεν εξαρτάται από το αν ένα επάγγελμα είναι «κλειστό» ή ανοιχτό, αλλά από το αν η δομή του και η οργάνωσή του επιτρέπει την ύπαρξη πολλών και ανταγωνιστικών μεταξύ τους επιχειρήσεων, μικρών ή μεγαλύτερων.

Το άνοιγμα των επαγγελμάτων είναι νομοτελειακά πεπρωμένο να γίνει. Το αν θα γίνει τώρα υπό την απειλή του ΔΝΤ ή αργότερα λίγη σημασία έχει. Όσο θέλουμε να είμαστε στην ΕΕ θα χορεύουμε το χορό που σέρνουν.

Ελεύθερη όμως οικονομία και ανοιχτά επαγγέλματα σε καμμία περίπτωση δεν σημαίνει ασυδοσία και απουσία κανόνων.

Κάθε άλλο μάλιστα. Η ύπαρξη κανόνων που τηρούνται είναι απαραίτητη προϋπόθεση λειτουργίας μιας πραγματικά ελεύθερης οικονομίας...