ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΚΙ ΑΥΤΟ...

Τίποτε δεν πρόκειται να διαρκέσει για πάντα. Απολύτως τίποτε!

Όταν πέφτετε ψυχολογικά να σκέφτεστε το βασιλιά Σολομώντα. Ήταν ένας βασιλιάς που βίωνε πολλές ψυχολογικές μεταπτώσεις κατά τη διάρκεια της μέρας του. Όταν "ανέβαινε" έχανε τον αυτοέλεγχό του, έκανε πράγματα ενθουσιασμού για τα οποία μετανοούσε αργότερα. Αλλά και όταν "έπεφτε" ψυχολογικά, γινόταν ένα ράκος. Μελαγχολούσε, μιζέριαζε, του έφταιγαν όλοι και όλα.

Δυστυχώς, πολλοί άνθρωποι πάσχουν από την ίδια αρρώστια.

Όταν κάποιος έχει επιτυχίες γίνεται αλαζόνας. Χάνει τον έλεγχο των σκέψεων και των πράξεών του.

Ο Μέγας Αλέξανδρος σκότωσε τον Ηφαιστίωνα, τον καλύτερο του φίλο, σε μια κρίση αλαζονείας. Ο περίφημος Λεσέψ, ο άνθρωπος που έχτισε τη διώρυγα του Σουέζ, καταστράφηκε αργότερα από την ίδια αλαζονεία.

Για να επιστρέψουμε όμως στην ιστορία μας, ο Σολωμώντας κάλεσε έναν σοφό και του είπε:

- Θέλω να μου πεις τι να κάνω όταν είμαι ανεβασμένος και χάνω τον έλεγχό μου αλλά και όταν είμαι πεσμένος και μιζεριάζω και δεν μπορώ να κοιμηθώ. Θέλω να μου δώσεις μια συμβουλή τι να κάνω σ΄ αυτές τις δύο περιπτώσεις...

Ο σοφός του ζήτησε μερικές ημέρες καιρό για να σκεφτεί κι έφυγε. Μετά από δέκα ημέρες έρχεται ο σοφός και του λέει:

- Σου έχω γράψει κάτι σε μια περγαμηνή και θέλω να σε παρακαλέσω την περγαμηνή αυτή, να τη βάλεις πάνω στο γραφείο σου και όσο είσαι ανεβασμένος να τη διαβάζεις. Αλλά κι όταν είσαι πεσμένος, πάλι να τη διαβάζεις..

Η περγαμηνή αυτή έγραφε : "Θα περάσει κι αυτό."

Όταν είσαστε ανεβασμένοι και παραληρείτε από τις επιτυχίες ή τον ενθουσιασμό, να θυμάστε ότι θα περάσει κι αυτό. Ακριβώς το ίδιο να κάνετε και κάθε φορά που αισθάνεστε τη γη να τρέμει κάτω από τα πόδια σας. Τότε που η μελαγχολία σας στραγγαλίζει και οι σειρήνες της απογοήτευσης και της συμφοράς παιανίζουν το απαίσιο μοιρολόγι τους. Θα περάσει κι αυτό!

Θα ξαναβρείτε τον παλιό σας εαυτό. Η ζωή σας θα ξαναγίνει όμορφη και φυσιολογική. Θα περάσει κι αυτό.

Γιατί θα περάσει; Γιατί "τα πάντα ρει".

Γι αυτό θυμηθείτε. Θα περάσει κι αυτό. Δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά...


(Από το βιβλίο του φίλου μου Άκη Αγγελάκη "Μικρές Ιστορίες που αξίζει να λες")