ΕΡΑΣΤΗΣ ΚΑΡΑΚΑΤΣΟΥΛΙΟΥ...

Από το Μαρόκο ξέπεσε εδώ να καλιμεντέψει κι αυτός. Μα έμαθε γρήγορα πως άμα είναι κανείς Μαροκινός και 50+ χρονών πια, δεν πιάνει μπάζα μπροστά στον Αλγερινό ή Πακιστανό 20άρη, δεδομένου πως και οι δυο άχρηστοι είναι και μόνο για ανειδίκευτες χειρονακτικές δουλειές κάνουνε, οπότε προτιμάται ο νεώτερος φυσικά...

Όπως και οι υπόλοιποι ξεπεσμένοι μετανάστες, καθότανε κι αυτός ολημερίς σ' ένα παγκάκι και ήλπιζε, μα φαίνεται πως κάποια μέρα αλλάξανε τα πράγματα στη ζωή του.

Δουλειά δεν βρήκε, μα τον πρόσεξε μια γριά καρακατσούλα ίδιας ηλικίας με δαύτον και τον πήρε για εραστή!

Άμα είναι μεγάλος, ξένος και πεινάλας τι να διαλέξει, εραστής καρακατσουλιού για επιβίωση λοιπόν...

Έφυγε από τα παγκάκια, μπορεί να τον πήρε στο σπίτι η γεροντοκόρη. Για το φαί τους όμως έχει βρεί άλλη λύση, τον περιφέρει στους μπουφέδες.

Είναι συνηθισμένο θέαμα σε όσους παρεβρίσκονται σε εκδηλώσεις που στο τέλος προσφέρουν ένα κέρασμα, να βλέπουν το περίεργο ζευγάρι να καραδοκεί να επιτεθεί στον μπουφέ με το τέλος της εκδήλωσης...

Όχι τόσο αυτός όσο αυτή η γεροντοκόρη, που μπαίνει με φόρα κι αρπάζει αρκετή ποσότητα από τα προσφερόμενα εδέσματα, όσες φορές χρειαστεί κάνει τον γύρο του μπουφέ και κουβαλεί τα γεμάτα πιάτα στον σαβουρογάμη που περιμένει σε μια γωνιά...Τον χορταίνει φαί καί ποτό, ότι υπάρχει κάθε φορά και φεύγουνε μόνο αφού βοσκηθούνε και σακκιάσουνε ότι περισέψει...

Προχθές στην ετήσια γιορτή της σαρδέλας, φάγανε επιτόπου όσο θέλανε και μαζέψανε και μισή πλαστική τσάντα από μισοψημένες ζεστές σαρδέλες που η σαβουρόγρια έτρεχε με ζήλο αθλητή να μαζέψει από διαφορετικές ψησταριές σκόρπιες κατά μήκος της μεγάλης παραλίας και ο εραστής έτρωγε του σκασμού και άδειαζε τις υπόλοιπες στην τσάντα που πήραν μαζί τους φεύγοντας.

Ρε ξανθό γερασμένο καρακατσουλιό, τι νόημα έχει να βουτήξεις ένα κιλό μισοψημένες σαρδέλες κατευθείαν από τη ψησταριά και να τις φας αύριο κρύες;

Δεν το κάνει ο Γιώργης ο πεινάλας που μια βραδιά τον χρόνο έχει την ευκαιρία να φάει τζάμπα ψητό ψάρι ζεστό, τις άλλες έχει φλομώσει στο όσπριο και τον λαπά που του χαρίζει την ώρα που κλείνει ο εστιάτορας του ΚΤΕΛ. Ούτε η μικρή τσιγγάνα φίλη μου που την έστειλα εκεί να φάει, όταν μου ζητούσε επίμονα "ένα ευρό για να πάρω μια τυρόπιτα". Ούτε ο Χρήστος ο παράουρος που δίνει πάντα το παρόν κι αυτός σε εκδηλώσεις μετά φαγητού, αφού στο ίδρυμα που τον φιλοξενούν δεν ψήνουν συχνά τέτοια, εσύ τι ανάγκη έχεις;

Αφού έδωσες κάμποσα λεφτά να πάρεις καινούριο αυτοκίνητο και "μεγάλο" για σένα και τον ξενόφερτο εραστή καρακατσουλιού που σε συνοδεύει ή τραβάς εσύ με το ζόρι, έχεις λεφτά για αμερικάνικα τσιγάρα, να βάφεις τα μαλλιά, τα νύχια και τα χείλη έντονα δείχνοντας σιχαμένο θέαμα σε όσους σε κοιτάζουν, είσαι και τετράπαχη από πάνω, για φαί δεν περισσεύουνε;

Τουλάχιστον σου ανταποδίδει ο σαβουρογάμης στο κρεβάτι το τζάμπα τάϊσμα που του κάνεις στους μπουφέδες; να δικαιολογεί που είναι κοκκαλιάρης, εκεί τουλάχιστον να χορτάσεις, να μην κοιτάς εμένα αύριο...

Άντε και το επόμενο ραντεβού σας θα είναι σίγουρα στις 27 του Σεπτέμβρη, στην "μέρα του τουρισμού", όπου με το κλείσιμο της τουριστικής περιόδου τα ξενοδοχεία προσφέρουν στο λιμάνι τζάμπα ότι περίσσεψε από το "all inclusive" του καλοκαιριού. Για τους τουρίστες λένε πως το κάνουν, μα εσύ και οι λοιποί γνωστοί πεινάλες της πόλης (ημεδαποί κι αλλοδαποί) θα πρωτοστατήσετε πάλι!