ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ ΕΘΝΟΠΑΤΕΡΩΝ...

Όσο και να ακούγεται απαξιωτικό, πεσιμιστικό ή και ισοπεδωτικό, η αλήθεια είναι πως ελλείψει οράματος και στρατηγικής, η πολιτική μας σκηνή κατέληξε σε μια απλή εναλλαγή διαχειριστών κάποιων κοινοτικών κονδυλίων και έργων, τα οποία ζητιανεύουμε από τους Ευρωπαίους εταίρους μας.

Για να γίνουν κάποια έργα και να φάνε πολλοί τυχάρπαστοι εργολάβοι και λοιποί που έχουν τον τρόπο τους και την διαπλοκή τους με την εξουσία...

Από τον σχεδιασμό για την κατάρτιση των λιστών υποψηφίων εθνοπατέρων, διαφαίνεται η πρόκριση συγγενών και φίλων, εμείς ασχολούμαστε για την αγωνία της υλοποίησης, όταν η μόνη τους έννοια είναι το κουστούμι του επινίκιου γεύματος και η θέση στο τραπέζι.

Απευθύνουμε εκκλήσεις στους αρχηγούς των δύο μεγάλων κομμάτων που είναι αρχηγοί γιατί είναι ανιψιοί και υιοί αρχηγών... Καταθέτουμε τις αγωνίες μας για το αύριο, σε άτομα που ποτέ δεν είχαν τέτοιες αγωνίες και διλήμματα...

Οι μόνοι σήμερα που αγωνίζονται για αλλαγή κυβέρνησης, είναι τα χιλιάδες στελέχη των κομμάτων εξουσίας που περιμένουν πως και πώς, να αλώσουν τη κρατική νομενκλατούρα. Να ανελιχτούν. Να πετύχουν τη δική τους γρηγοράδα και να πιάσουν τη καλή.

Τίποτα άλλο. Για τα εθνικά μας ζητήματα ούτε συζήτηση. Αγόμαστε και φερόμαστε και πάντα υποχωρούμε, αρκεί να έχουν την ησυχία τους οι βολεμένοι και καλοπεράσακηδες.

Και να οι αφισοκολλήσεις, και να οι ζυμώσεις και να το τρεχαλητό προς άγραν ψήφων.

Οι εκλογές γίνονται για τους παρατρεχάμενους. Τους κολαούζους και τους βαστάζους. Αυτούς που περιμένουν να ζήσουν από τα ψίχουλα που πέφτουν από το τραπέζι των πολιτικών αφεντικών.

Τραπέζι στο οποίο όμως τρώνε και άλλοι συνδαιτυμόνες. Σκοτεινοί. Η συμμετοχή του κοινού απαγορεύεται.

Για το κοινό αρκούν οι υποσχέσεις.

Το αποτέλεσμα; Ο μέσος πολίτης αδιαφορεί. Και ο σώφρων άνθρωπος σήμερα, ιδιωτεύει.

Στην σημερινή φάση το πρόβλημα δεν είναι κύρια διαχειριστικό, πέρα από την κάκιστη διαχείριση που επικρατεί. Η μεγάλη πρόκληση σήμερα είναι η υποχώρηση των πόρων. Χωρίς πόρους τι θα διαχειριστεί μια κυβέρνηση; Τα δανεικά, που εξελίσσονται πάντοτε προς όφελος του δανειστή;

Σε μια εποχή διεθνούς απαξίωσης της πολιτικής και των οραμάτων, σε μια εποχή απλής διαχείρισης, εμείς έχουμε τους πολιτικούς που μας αξίζουν. Μόνο που αυτοί δεν αρκούν για να γίνει η υπέρβαση. Δεν είναι ούτε ικανοί να φέρουν σε πέρας μια στοιχειώδη διαχείριση. Είναι λίγοι.

Και αυτό είναι το άγος της Ελλάδας σήμερα. Η κατάρα μας. Και σε σχέση με αυτό, το όποιο δίλημμα ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ μοιάζει τουλάχιστον αδιάφορο.

Η καλύτερη μέθοδος να μπει το φιλότιμο σε δράση είναι ο ενθουσιασμός. Και αυτό που μπορεί να απεργάζεται ενθουσιασμό είναι το όραμα.

Πως ζητάς όμως αφελή, ικανότητες και ευθύνες από τζάκια; Κούτσουρα έχουν τα τζάκια και στάχτες, από ότι έχω δει στο χωριό μου...