Όταν ο Αύγουστος φτάνει στο μέσον του και η διάρκεια της μέρας αρχίζει να πέφτει αισθητά...
Όταν ερημώνουν οι πόλεις και πλημμυρίζει κόσμο η ύπαιθρος χώρα...
Όταν εκατοντάδες πανηγύρια ξεχωριστά σε κάθε χωριό σηματοδοτούν την αυριανή (και μεθαυριανή φέτος) επίσημη αργία, μετά από πολύ καιρό...
Όταν ακούγεται απ' άκρη σε άκρη σης Ελλάδας το όνομα "Παναγία" με αμέτρητα κατά τόπους συνοδευτικά...
Όταν παίρνει τέλος η μίνι νηστεία που αρχίζει στο σπίτι την πρώτη του μηνός και τηρήται μ' ευλάβεια, όπως η θρησκεία επιτάσσει για τους ευσεβείς, λόγω δε της μικρής διάρκειας από τους άλλους...
Όταν η γριά μου τελειώσει το λεπτομερές καθάρισμα του σπιτιού και νωρίς το απόγευμα ανάψει το θυμιατό και το περιφέρει σε κάθε δωμάτιο και γωνία του σπιτιού επισταμένα.
Και μετά θα ντυθεί τα καλά της και θα τραβήξει με τα πόδια για πολλοστή φορά την ανηφόρα προς την Ευαγγελίστρια, ν' ανάψει όπως κάθε χρόνο το κερί της...
Φτάνει στο προαύλιο κουρασμένη, με ιδιαίτερο κουράγιο άσχετα με την καλοκαιρινή ζέστη, γιατί αύριο ξημερώνει η γιορτή της...
Όταν στην κουζίνα μοσχομυρίζει ακόμη ζεστή η πίτα που με μεράκι ετοίμασε ΚΑΙ για τον εαυτό της, τη μοναδική γιορτή και μέρα του χρόνου που το κάνει αυτό...
Τότε ξέρω πως έφτασε πάλι ο Δεκαπενταύγουστος, η Κοίμηση της Θεοτόκου, το Πάσχα του Καλοκαιριού....Χρόνια πολλά Μάνα!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου