Αυτή κι αν είναι πραγματική εργατική Πρωτομαγιά!
Από τα χαράματα είχε σηκωθεί η μικρή Ρομίνα, να βρεί λουλούδια (ξέρει που να βρεί άφθονες μαργαρίτες έστω), να πλέξει μια δεκαριά μικρά πρωτομαγιάτικα στεφάνια και να δοκιμάσει να τα πουλήσει στα γνωστά της φανάρια σε διερχόμενους...
Την ίδια ώρα που τη συνάντησα, λίγες δεκάδες μέτρα παρακάτω στην κεντρική πλατεία έσκουζαν οι αυτόκλητοι "εργατοπατέρες" και λοιποί συνδικαλιστάδες - κομματόσκυλα, προαναγγέλοντας την εσσαεί έναρξη ατέρμονων "εργατικών αγώνων" και λαμπρές κατακτήσεις του εργατικού κινήματος που θα ηγούνταν, στο απώτερο μέλλον βέβαια, γιατί μέχρι τώρα δεν....
Ακροατές τους κάποιοι άπλυτοι κι ακούρευτοι φοιτητές που "υποστήριζαν την εργατιά" χωρίς να έχουν δουλέψει ποτέ μέχρι τώρα, κάποιοι γέροι που πάνε στα παγκάκια έτσι κι αλλιώς καθημερινά και κάμποσοι αλλοδαποί που δεν έχουν που αλλού να πάνε...
Οι υπόλοιποι "βολεμένοι" όπως νομίζουν αυτοί, έλλειπαν εκδρομή ως είθισται κάθε τέτοια μέρα, τιμώντας τις εξοχικές ταβέρνες που ξέροντας τις συνήθειες τους, τους περίμεναν ανοιχτές από νωρίς το μεσημέρι σήμερα...
Η μικρή Ρομίνα αδιάφορη για όλα αυτά, πάντα στα φανάρια της ως το μεσημέρι, μετρούσε τις πενιχρές μα αρκετές για σήμερα που είναι "αργία κι απεργία" εισπράξεις της...Δεν είχε συγκεκριμένη τιμή στα στεφάνια που έφτιαξε, έδινε ότι ήθελε όποιος ήθελε, αρκεί να ήταν πάνω από 1 ευρώ όπως πίεζε...
Και μένα ακόμη μου κοστολόγησε την ολιγόλεπτη παρέα της, αφού είναι προτιμότερη από όλους τους παραπάνω. Πλήρωσα 1.80 ευρώ το δικό μου και τελευταίο της, αυτό το διαλεχτό στεφάνι που φορούσε στο κεφάλι της η ίδια μέχρι τότε, ακριβώς όσο έκανε μια πορτοκαλάδα από το περίπτερο που αγόρασε αμέσως, αφού είχε διψάσει από το πρωί, όπως μου είπε...
Μα δεν κάθιζε η μικρή μου φίλη που με ξέρει από όταν ήταν μωρό, να την φωτογραφήσω όπως ήθελα, φοβάται την κάμερα μου και γλιστρούσε σαν αγριμάκι, ότι πρόλαβε να πιάσει αυτή του κινητού που δεν την έβλεπε ούτε ήξερε την ύπαρξη της.
Όταν πια περπατούσαμε μαζί για τα σπίτια μας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου