ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΦΟΒΙΕΣ...

Το αίσθημα του φόβου τείνει να γίνει συλλογικό και ατομικό βίωμα.

Ο φόβος είναι ένα από τα βασικότερα και πλέον πρωτόγονα αισθήματα στον άνθρωπο και η δύναμή του καθορίζει χαρακτήρες, συμπεριφορές και πρακτικές.

Οι κοινωνίες αλλά και τα άτομα που κυριαρχούνται από το αίσθημα του φόβου δεν αισθάνονται ούτε ασφαλείς ούτε ελεύθεροι. Και δεν υπάρχει χειρότερη μορφή δουλείας από τη δουλεία του φόβου. Τα έννομα αγαθά του πολίτη, τα ατομικά, περιουσιακά και άλλα δικαιώματα πρέπει να τελούν υπό την εγγύηση της πολιτείας.

Ο φοβισμένος άνθρωπος είναι ο πλέον υποταγμένος άνθρωπος, που άβουλα και με το κεφάλι κάτω παρακολουθεί την ροή των εξελίξεων ανήμπορος να αντιδράσει και να αντιληφθεί τι του συμβαίνει...


Οι αιτίες του φόβου είναι η οικονομική κρίση κι ασφυξία, η αυξημένη εγκληματικότητα που και τα δυο προδιαγράφουν αβέβαιο μέλλον, καθώς και κάποιες μεταφυσικές ανησυχίες που εντέχνως καλλιεργούνται...Η μεθοδολογία αυτή είναι γνωστή και εφαρμόζεται από αρχαιοτάτων χρόνων...

Και την εκμεταλλεύονται διαχρονικώς όλες οι εξουσίες. Ποντάρουν στο φόβο. Ο φόβος συγκρατεί τις επιθυμίες, τις φιλοδοξίες, κάνει τους ανθρώπους να αμφιβάλλουν για τους εαυτούς τους και τους κρατάει κλειδαμπαρομένους στα σπίτια τους.

Μία παροιμία λέει ότι αυτός που δε φοβάται θα πεθάνει μια φορά ενώ αυτός που φοβάται πεθαίνει κάθε μέρα. Με άμεσο αποτέλεσμα τη γεμάτη άγχος (που είναι χειρότερο από τον φόβο) ζωή...

Από την επίκληση και την επιστράτευση φυσικών και αστρονομικών φαινόμενων που θα μας καταστρέψουν και τον ουρανό που θα πέσει στα κεφάλια μας, τη οργή και τιμωρία κάποιου "Θεού" με κολασμό των απίστων κι ανυπάκουων, κίνητρο υπακοής σε θέληση ισχυρών, μέχρι την κατάρρευση της οικονομίας, συρίκνωση των ατομικών ελευθεριών, με συνέπειες όμως μόνο για τον φτωχό λαό και μόνο για αυτόν...