MADE IN BANGLADESH...

Από το Μπαγκλαντές έφτασε εδώ ο Ραχμάν, περνώντας 30 χώρες ανάμεσα, για να ξεπεινάσει κι αυτός μαζί με μιλιούνια άλλους ξεπεσμένους του πλανήτη...

Καμμιά αχέση βέβαια η χώρα και η πόλη μας με τη δική του. Διαφορετικά τα ήθη, η θρησκεία, το φαγητό. Όλα εκτός από τα ρούχα που έβλεπε σε πολλά μαγαζιά. "Made in Bangladesh" έγραφαν όχι στο ταμπελάκι με τα χαρακτηριστικά τους βέβαια, μα στις χάρτινες κούτες που απρόσεκτα άφηναν απέξω από τα μαγαζιά οι έμποροι για τον σκουπιδιάρη και έγραφαν με μεγάλα γράμματα τον τόπο αναχώρησης τους και με κόκκινο μαρκαδόρο τ' όνομα του παραλήπτη τους, ικανά να προσελκύσουν το ενδιαφέρον του κάθε (λίγο) προσεκτικού παρατηρητή - διαβάτη, τις μέρες των παραλαβών...

Τα ήξερε ο Ραχμάν τα ρούχα τα ψευδοεπώνυμα, τέτοια έφτιαχνε στα νιάτα του δουλεύοντας 15ωρα στο υπόγειο εργαστήρι του τότε αφεντικού του για 5 δολλάρια τη μέρα, κάθε μέρα, αφού εκεί δεν υπήρχαν Κυριακές, ούτε Κύριοι εξ ουρανού να τους τις αφιερώσουν...

Να που τώρα στη μέση της ζωής του αξιώθηκε να βρεθεί στα μέρη που κατέληγαν τα προϊόντα που του φάγανε τα καλύτερα του χρόνια. Σαν ξένος δεν παραξενεύτηκε που σ' ένα τέτοιο πολυτελές φαινομενικά μαγαζί έγραφε "outlet", δεν ήξερε αυτός ο αγράμματος τι σήμαινε στην δυτική κοινωνία...

Και οι άλλοι που ζούσαν εκεί; Κάποιοι γνώριζαν πως εκεί κατέληγαν τα υπόλοιπα της σεζόν και τα σπασμένα νούμερα από το κύριο μαγαζί το "abovo" κι αν ήταν τυχεροί και προλάβαιναν εγκαίρως να εντοπίσουν το χρώμα και το νούμερο τους, αποκτούσαν επώνυμο κουστούμι ή πουκάμισο σε τιμή ευκαιρίας...μα αυτά τα κελεπίρια ήταν μετρημένα, ούτε 20 κομμάτια τη σεζόν...

Κάποιοι που ήξεραν κι από άλλα "outlet" πρωτευουσιάνικα, απορούσαν πως λειτουργούσε το μαγαζί όλο τον χρόνο, έβγαζε κέρδη ικανά να το διατηρούν σε κεντρικό σημείο της πόλης, αναβαθμισμένο και φρουρούμενο όντως απέναντι από γραφείο υπουργού, να το ανακαινίζουν, να περνούν καλά οι ιδιοκτήτες και να βολευτούν και κάποιες υπάλληλοι (μόνο εμφανίσημες και πρόθυμες), οι πιο ευνοημένες της υπόθεσης, αφού έπαιρναν μηνιαίως μισθό υπερ-αρκετό για τα προσόντα τους καθαρές και ξεκούραστες, χωρίς να έχουν τις ανησυχίες και τα τρεξίματα των αφεντικών, ακόμη και τις μέρες που δεν έμπαιναν πελάτες και τις περνούσαν με φραπέδες, χαχανίζοντας για τους περαστικούς μέσα απο την φυμέ τζαμαρία...

Το μυστικό τους που τώρα ήξερε ως κι ο Ραχμάν, ήταν πως μαζί με τα λίγα επώνυμα κουστούμια με έκπτωση 60% όπως διαφήμιζαν, έφερναν και πουλούσαν τα "made in Bangladesh" είδη με κέρδος 800% όλο τον χρόνο. Πολλά τα είδη, κυρίως casual και γυναικεία φορέματα μιας σεζόν, όπως τα βερνίκια και οι βαφές για τα μαλλιά των θηλυκών πελατών...

Πολλοί πελάτες προστέθηκαν σ' αυτούς που ήξεραν το "outlet" σαν μέρος περιορισμένων ευκαιριών κάποιες περιόδους μετά τις εκπτώσεις...Χωριάτες, φτωχοδιαόλοι, τριτοκοσμικοί απόκληροι που ένοιωθαν εκεί μέσα "όπως στην πατρίδα", κλπ αγοραστές περιορισμένου εισοδήματος που δεν νοιάζονταν για την ποιότητα των ρούχων, μα περισσότερο για τα νάζια της σέξυ πωλήτριας και τον καλλίγραμμο στα όρια του ιδανικού κώλου της που ήξερε να τον κουνά όπως λίγες ακόμη και πότε - πότε σε στιγμές αφέλειας της, κατάφερναν να χουφτώνουν για μερικά δευτερόλεπτα...
Για αυτήν τη χαζούλα δεν έχει διαφορά αν είναι αρσενικοί ή θηλυκοί, αφού δείχνει αμφι...

Πολλοί οι πελάτες, πολλά και τα έσοδα κι ας είναι μερικά ευρώ μόνο από τον καθένα...συνολικά είναι αρκετά να ταίζουν όλα τα άτομα που φαίνεται να έχουν κάνει την τύχη τους με το συγκεκριμένο "outlet" και πολλά παραπάνω στη ζωή τους...

Μα και τους πελάτες που τη βρίσκουν εκεί τακτικά, αφού είναι συνέχεια γεμάτο τι να τους νοιάξει παραπέρα για το ότι αισχροκερδεί ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας τους, ο πονηρός επαρχιακός λιανέμπορος ενδυμάτων, ο οποίος βέβαια εάν χάσει και τον τελευταίο του αξιοπρεπή πελάτη θα διατυμπανίζει ότι φταίει το σύστημα, η κυβέρνηση και τα καρτέλ και θα αποκρύπτει ότι φταίει και αυτός προσωπικά...